Κυρώσεις (Sanctions) και οι επιπτώσεις τους

Από την αρχαιότητα ακόμα οι κυρώσεις, κυρίως οικονομικές, αποτελούσαν εργαλεία στα χέρια εμπολέμων δυνάμεων για την αντιμετώπιση προκλήσεων. Οι Αθηναίοι είχαν απαγορεύσει την είσοδο στην πόλη τους εμπόρων από τα Μέγαρα, επειδή οι κάτοικοι της πόλης αυτής είχαν καλλιεργήσει κτήματα που ήσαν ιερά για την Αθήνα και είχαν δολοφονήσει κάποιον απεσταλμένο εκ μέρους της. Σύμφωνα με τον Θουκυδίδη, η πράξη αυτή προκάλεσε την έναρξη του Πελοποννησιακού Πολέμου που ουσιαστικά κατέστρεψε την τότε τάξη πραγμάτων.

Επίσης μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο έγινε μεγάλη προσπάθεια οικοδόμησης ενός συστήματος ασφαλειας και ισορροπιών ούτως ώστε να υπάρξει τρόπος αποφυγής νέων συγκρούσεων και αιματοχυσιών. Κατέληξαν έτσι στη δημιουργία της Κοινωνίας των Εθνών και της έδωσαν την δυνατότητα να εξαιρεί από κάθε εμπορική συναλλαγή όποια χώρα τολμούσε να απειλήσει την ειρήνη. Για την αποφυγή θυμάτων κι ανθρώπινων απωλειών οι ηγέτες της εποχής είχαν καταλήξει πως το οικονομικό μπουκότ είναι το πιο αποτελεσματικό σύστημα που θα μπορούσε να υποχρεώσει μια άτακτη χώρα να συμπεριφέρεται σύμφωνα με τους κανόνες. Σύμφωνα με τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Γούντροου Ουίλσον: «ασκείται έτσι πίεση σε ένα έθνος που, κατά τη γνώμη μου, κανένα έθνος δεν μπορεί να αντέξει».

Ετσι τότε ασκήθηκαν πιέσεις για να σταματήσουν οι εχθροπραξίες μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας όπως και μεταξύ Γιουγκοσλαβίας και Αλβανίας. Αλλά οι οικονομικές κυρώσεις εναντίον της Ιταλίας λόγω της εισβολής της στην Αβησσυνία (όπως λεγόταν τότε η Αιθιοπία) υπήρξαν οι περισσότερο γνωστές. Πολλοί αναφέρουν πως ήταν τελείως ανώδυνες εκείνες οι κυρώσεις. Σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που λέγεται πως η Βρετανία ρώτησε τον Μουσολίνι αν θα τον ενοχλούσε αν περιελάμβανε και το πετρέλαιο στο μπουκότ. Σε απάντηση του Μουσολίνι πως θα τον ενοχλούσε, η Βρετανία αποφάσισε να μην το περιλάβει !!

Ετσι, μικρής σημασίας δείχνουν να είναι και οι κυρώσεις που τελευταία επιβάλλονται. Ιδιαίτερα αυτές που υποτίθεται πως στρέφονταν κατά της Ρωσίας, ελάχιστα έδειξαν πραγματικά να την ενοχλούν. Εχοντας τον έλεγχο του εφοδιασμού της Ευρώπης με αέριο το Κρεμλίνο μπορεί να πνίξει την γηραιά ήπειρο στην φτώχεια. Εχοντας μάλιστα εξασφαλίσει την οικονομική στήριξη, και την αγορά, της Κίνας το ενδεχόμενο κλείσιμο της στρόφιγγας δεν είναι κούφια απειλή. Κυρώσεις δηλαδή πάνω στις κυρώσεις! Δίχως όμως μέτρα που πονούν, η Μόσχα θα χαμογελάει. Η Ευρώπη πρέπει να καταλάβει πως μοναχά αν πονέσει και η ίδια μπορεί να επιβάλει κυρώσεις (sanctios) με κάποια αποτελεσματικότητα. Και να αποκτήσει έτσι και πολιτική οντότητα…