Να αποκτήσουμε ένα σχέδιο για τη νεολαία

Το έχω ξαναπεί πολλές φορές.

Το πολιτικό σύστημα δεν καταλαβαίνει τι συμβαίνει με το νεολαία.

Δεν έχει σαφή εικόνα της κατάστασής της.

Δεν αντιλαμβάνεται το πώς οι νεώτερες ηλικίες βλέπουν τα πράγματα.

Δεν έχει κατανοήσει το πώς υφίσταται την κρίση της εκπαίδευσης.

Δεν έχει επίγνωση της αγωνίας που έχει για το μέλλον.

Δεν έχει κάτσει να αφουγκραστεί τα αιτήματά της.

Δεν αντιλαμβάνεται τις εκρήξεις της.

Την ίδια στιγμή η νεολαία παραμένει ο «αδύναμος κρίκος».

Εξακολουθεί να είναι θυμωμένη με ένα σχολείο που δεν την αγγίζει και το οποίο για μεγάλο διάστημα είχε μετατραπεί σε μια οθόνη υπολογιστή.

Πηγαίνει στην τριτοβάθμια εκπαίδευση και συγκεντρώνει προσόντα, ουσιαστικά και τυπικά, αλλά συνειδητοποιεί ότι οι εργοδότες θέλουν κατάρτιση αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να την προσφέρουν με αξιοπρεπείς όρους.

Παρά τις γνώσεις της αντιμετωπίζει ακόμη πολύ υψηλό ποσοστό ανεργίας και εξακολουθεί να σκέφτεται το ενδεχόμενο να μεταναστεύσει.

Θέλει να φτιάξει το μέλλον της συναντά συνέχεια εμπόδια: δύσπιστους εργοδότες, ένα κράτος που δεν την διευκολύνει, συνεχή δίκτυα από «γνωστούς», «συγγενείς», «βύσματα» που δεν της επιτρέπουν να έχει πραγματική ισότητα ευκαιριών.

Και σε όλα αυτά προστίθενται προβλήματα όπως ένας διάχυτος συντηρητισμός, η καχυποψία, τα στερεότυπα σε όλες τις πτυχές της ζωής.

Αυτή η νεολαία δεν έχει ανάγκη από το ένα ή το άλλο χαρτζιλίκι.

Δεν χρειάζεται επιβράβευση για πράγματα που μόνη της κατανοεί ότι είναι σημαντικά.

Δεν έχει ανάγκη να τη θυμούνται μόνο όταν τα πράγματα φτάνουν το απροχώρητο.

Δεν θέλει να αντιμετωπίζεται ούτε ως άλλοθι ούτε ως δικαιολογία.

Αυτό που θέλει είναι ένα σχέδιο.

Για μια χώρα που να τη χωράει.

Ένα σχέδιο γραμμένο από ανθρώπους που την καταλαβαίνουν, που την έχουν αφουγκραστεί, που έχουν κάτσει να μελετήσουν την κατάστασή της.

Ένα σχέδιο για μια Ελλάδα που να έχει μέλλον, που να μπορεί να υποδεχτεί τη μόρφωση και τις δεξιότητές της, που να μπορεί να της προσφέρει αξιοπρεπή εργασία και όχι δουλειά του ποδαριού, που να την αξιοποιήσει και να μην την εκμεταλλευτεί, που να την κάνει συμμέτοχη σε ένα όραμα για μια καλύτερη κοινωνία.

Κοντολογίς, αυτό που ζητά η νεολαία είναι να την αντιμετωπίσουν ως αυτό που όντως είναι: το μέλλον αυτής της χώρας.