Και εμάς μανούλα μας γέννησε

Νισάφι! Ημαρτον, όπως συνήθιζε να λέει στις εκπομπές του και ο Γιώργος Γεωργίου!

Με όλο μου τον σεβασμό προς το σπάνιο ποδοσφαιρικό τάλαντο και τη χαρισματικότητα με την οποία τον προίκισε ο Θεός, αυτό πια με την… καβατζωμένη Χρυσή Μπάλα δεν υποφέρεται άλλο!

Ελπίζω να μη θεωρηθώ ασεβής και ιερόσυλος, αλλά απ’ ό,τι αφουγκράζομαι δεν είμαι ο μόνος που πιστεύει ότι αυτός ο… Μεσι-ανισμός (όπως τον χαρακτήρισαν χθες «ΤΑ ΝΕΑ») ξεπερνάει όχι τη λογική, αλλά την τάξη και την ευνομία του παγκοσμίου ποδοσφαίρου και – για να μπω στο ψητό -αδικεί κατάφωρα κάμποσους ομότεχνους του αργεντινού σούπερ σταρ…

Μέγας ποδοσφαιριστής, δεξιοτέχνης, καλλιτέχνης και δεν συμμαζεύεται ο λεγάμενος, που μάλιστα είχε μείνει στη… δίαιτα τα προηγούμενα τέσσερα χρόνια, αλλά θαρρώ πως αυτή τη φορά το βραβείο του απονεμήθηκε αριστίνδην και ex officio!

Αναρωτιέμαι, διάβολε, εάν τόσοι και τόσοι συνάδελφοι του που διέπρεψαν μέσα στο 2019, κατούρησαν στο πηγάδι!

Υστερα από έξι τέτοιες νίκες, ο Μέσι ξεπέρασε το αντίπαλον δέος (Ρονάλντο) και φαίνεται ότι πλέον επιβάλλει, ερήμην του στη διαδικασία, μια καθεστωτική αντίληψη…

Ζούμε πλέον στην εποχή της… δικτατορίας του Μέσι, τον οποίο οι ιστοριοδίφες του μέλλοντος ενδέχεται να αναδείξουν σε GOAT (Greatest Of All Time), αλλά η εφετινή ετυμηγορία πάσχει πολλώ λογιώ…

Υπάρχουν κι αλλού πορτοκαλιές που κάνουν πορτοκάλια τα οποία μάλιστα εφέτος υπήρξαν πολύ ζουμερά και κυρίως θρεπτικά για τις ομάδες στις οποίες αγωνίζονται οι ανθυποψήφιοι του «Ψύλλου»…

Ψυχούλα έχουν και μανούλα τους γέννησε και τον Βίρχιλ Φαν Ντάικ και τον Μπερνάντο Σίλβα και τον Σάδιο Μανέ και τον Φρένκι ντε Γιονγκ και όλους όσοι εκτός από παικταράδες (έστω όχι εφάμιλλοι του Μέσι) έδρεψαν τίτλους και άσκησαν μεγάλη επίδραση στους θριάμβους των ομάδων τους…

Εν κατακλείδι, είχε απόλυτο δίκιο ο Γιούργκεν Κλοπ, που είπε ότι «εάν η Χρυσή Μπάλα απονέμεται στον καλύτερο παίκτη της γενιάς του, τότε πάω πάσο, πρέπει να την παίρνει ο Μέσι. Εάν όμως το βραβείο αφορά την περυσινή σεζόν, τότε την άξιζε ο Φαν Ντάικ».