Αμυνες κινδυνολόγων

Οι κινδυνολόγοι της κλιματικής αλλαγής έχουν μάθει να αγωνίζονται σε γήπεδα δίχως αντίπαλο. Κι όταν ακουστούν φωνές αμφισβήτησης που θέτουν ερωτηματικά για τις απόψεις τους, αντεπιτίθενται με βιαιότητα και συνήθως προσβλητικά. Δεν εντυπωσιάζουν αυτές οι αντιδράσεις. Συνηθίζονται σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης. Αυτό που απουσιάζει είναι η μεθοδική απάντηση στα ερωτήματα που θέτουν όσοι αμφισβητούν τη φανατική τους ορθοδοξία.

Εμφανίστηκαν προ ημερών κείμενα που επιχειρούσαν να καταδικάσουν τις απόψεις του κειμένου μου «Κλιματική παραπληροφόρηση». «Παιδική επιχειρηματολογία» ακούστηκε πως συνιστούν τα ερωτήματά μου. Μόνο που δεν είναι μόνο δικά μου. Δεκάδες βιβλία θέτουν παρόμοιους προβληματισμούς. Οι επιστήμονες του IPCC δεν τόλμησαν να τα αποκαλέσουν «παιδικά». Φρόντισαν μόνο να επιτεθούν αμφισβητώντας τα κίνητρα των επικριτών τους. Ποτέ όμως με αναφορά στην ουσία των επικρίσεων. Μερικά απ’ αυτά (λόγω χώρου, μόνο τα ονόματα κάποιων εκ των συγγραφέων) αποδεικνύουν του λόγου το ασφαλές:

Hubert Lamb, Patrick J. Michaels, Michael M. Mathiesen, Hans Labohm et al., Christopher Essex & Ross McKitrick, Willie Soon, Ronald Bailey, William Kiinmonth, Michael Leroux, Dennis Avery & Fred Singer, Henrik Svensmark and Nigel Calder, Steven Mosher and Thomas Fuller, Roy Spencer και πολλοί άλλοι.

Στη διαπίστωση που διατύπωσα πως η τρύπα του όζοντος έχει αισθητά μικρύνει, συμφωνούν κι αυτοί. Επιμένοντας όμως πως αυτό έγινε λόγω μέτρων που πίεσαν να υιοθετηθούν. Ταυτόχρονα όμως φωνάζουν πως μέτρα δεν παίρνονται και πως οι κυβερνήσεις κωφεύουν (!). Τι ακριβώς συμβαίνει; Κατά περίεργο τρόπο, επίσης, οι επικριτές του IPCC (οργάνωση του ΟΗΕ για το κλίμα) καταγγέλλονται σαν άγνωστοι. Οπως ο Klaus-Eckert Puls. Ψάχνοντας όμως στο Google μπορεί κάποιος να δει τις δραστηριότητες του Puls σε διεθνές επίπεδο και τη συμμετοχή του σε γνωστά ιδρύματα.

Υπάρχουν όμως πολλά αναπάντητα ερωτήματα. Αφού οι διαπιστώσεις των επιστημόνων του IPCC είναι αδιάβλητες, πώς ξέσπασε το σκάνδαλο με τα ηλεκτρονικά μηνύματα του Πανεπιστημίου του East Anglia, που ομολογημένα υπερέβαλλαν και «έφτιαχναν» στοιχεία για να δημιουργήσουν πανικό (βλ. A. W. Montford, «The Hockey Stick Illusion: Climategate and the Corruption of Science»); Γιατί ξεχάστηκε ξαφνικά η υπερθέρμανση κι επικεντρώνονται τώρα στην κλιματική αλλαγή; Τι έγινε; Τι άλλαξε; Για ποιον λόγο;

Γίνονται τόσα στον τομέα της συζήτησης για το κλίμα που ένα σύντομο άρθρο είναι αδύνατον να καλύψει. Θέλησα μόνο να δώσω μια πρόγευση. Και να επισημάνω την ανάγκη εκτενούς διερεύνησης απόψεων ώστε κάπου να αναζητηθεί κοινός τόπος…