To άλμπουμ ηχογραφήθηκε μέσα σε 12 ημέρες, από τις 23 Ιουνίου έως τις 5 Ιουλίου 1971, στο προσωπικό στούντιο του Λένον στο Άσκοτ, με παραγωγούς τον ίδιο, τη Γιόκο Όνο και τον Φιλ Σπέκτορ. Ως προς τη θεματολογία του, δεν διαφέρει και πολύ από το πρώτο προσωπικό του άλμπουμ, το προκλητικό και αγχωτικό John Lennon Plastic Ono Band, που είχε κυκλοφορήσει λίγους μήνες νωρίτερα (11 Δεκεμβρίου 1970). Είναι, όμως, μια συλλογή τραγουδιών με πιο γλυκερές μελωδίες, «με κουβερτούρα σοκολάτας για λαϊκή κατανάλωση», όπως έχει πει χαρακτηριστικά ο Λένον. Αυτό σε τίποτα δεν αναιρεί την ποιότητα των τραγουδιών, που όμοιά τους δεν θα ξαναγράψει ο δημιουργός τους στα δέκα χρόνια ζωής που του απέμεναν.
Εκτός από το Imagine, ο δίσκος περιελάμβανε και το πασίγνωστο Jealous Guy, ένα από τα δημοφιλέστερα τραγούδια του Λένον, με κοντά στις 100 διασκευές. Γράφτηκε κατά την παραμονή των Μπιτλς στην Ινδία το 1968 και στις συναντήσεις τους με τον γκουρού Μαχαρίσι Μαχές. Τα Oh My Love και How? αναφέρονται στις εμπειρίες του ζευγαριού από την ψυχανάλυση, ενώ το Oh Yoko! είναι ένας ύμνος του Λένον στη γυναίκα του.
Η αγάπη του Λένον για το ροκ εν ρολ εκδηλώνεται στα τραγούδια Cripple Inside, It’s So Ηard και στο προκλητικό Gimme Some Truth. Το How Do You Sleep? είναι μια ενδομπητλική κόντρα, με τη συμμετοχή του Τζορτζ Χάρισον, μία ευθεία απάντηση του Λένον στον Πολ ΜακΚάρτνεϊ, ο οποίος του είχε επιτεθεί συγκεκαλυμμένα μέσα από το άλμπουμ του Ram (28 Μαΐου 1971).
To Imagine έγινε θερμά δεκτό από το κοινό, ανεβαίνοντας στο Νο1 του αμερικανικού και βρετανικού πίνακα επιτυχιών. Το ομώνυμο τραγούδι ανέβηκε και πάλι στην κορυφή μετά τη δολοφονία του Λένον τον Δεκέμβριο του 1981. Το 2003 το μουσικό περιοδικό Rolling Stone τοποθέτησε το Imagine στην 76η θέση του καταλόγου με τα 500 καλύτερα άλμπουμ της ποπ μουσικής.