Οι παραθεριστές της Κυριακής

Το πούλμαν είναι κλιματιζόμενο. Αύγουστος μήνας και η εξωτερική θερμοκρασία αγγίζει ως και τους 39 βαθμούς Κελσίου. Ωρα 11.35 περίπου. Οι παραθεριστές της Κυριακής έχουν ξαμοληθεί στην παραλία. Δύο ώρες και κάτι δρόμο απέχει το Τολό της Αργολίδας από την Αθήνα.

Τους αφήνουν για περιορισμένη ώρα να κάνουν το μπάνιο τους. Η παραλία είναι ήδη γεμάτη από ανθρώπους, μια εικόνα που δεν θα δεις τις καθημερινές όταν ο κόσμος στην πλαζ είναι σαφώς πολύ πιο λίγος. Τώρα η παραλία είναι ήδη γεμάτη από ανθρώπους που έχουν το προνόμιο (διότι περί προνομίου πρόκειται) να διακόψουν για λίγο, ή περισσότερο από λίγο, τη δουλειά στο κλεινόν άστυ. Για μια ανάσα με το ζόρι εκτός Αθηνών.

Οι παραθεριστές της Κυριακής έχουν λευκό δέρμα και φορούν ρούχα και παπούτσια της πόλης. Μεγάλες γυναίκες που κρατούνται χέρι χέρι για να κατεβούν τα σκαλάκια που οδηγούν στον υδάτινο παράδεισό μας, εκεί όπου οι βουτιές είναι μοναδικές, η άμμος βελούδινη και τα νερά όσο χρειάζεται ρηχά. Παραπάνω από συχνά η άμμος βάζει τρικλοποδιές στις γυναίκες που κυκλοφορούν με τις ψηλές πλατφόρμες· ο βηματισμός στην παραλία είναι εντελώς ασυνήθιστος για αυτές. Κοιτάζουν αριστερά και δεξιά για να βρουν κάποιο άδειο σημείο ώστε να ακουμπήσουν τη σπαστή καρέκλα και τα λοιπά μπαγκάζια τους. Ούτε αντηλιακό δεν προλαβαίνουν να βάλουν. Οι άντρες κουβαλούν τα πράγματα… Κάποιοι φορούν παλιομοδίτικα ανδρικά μαγιό σαν να βγήκαν τ’ αγόρια αυτά από τη δεκαετία του 1990, τότε που οι διακοπές γίνονταν με μεγαλύτερη ευχέρεια για τους κατοίκους μιας χώρας που ζούσε στη μέθη του επίπλαστου πλούτου.

Από το air condition του πούλμαν κατευθείαν στον πυρετό του καυτού ήλιου. Ο παππούς λέει στην εγγονή ότι το νερό δεν είναι και τόσο κρύο, και όντως δεν είναι, απλώς το κορμάκι της μικρής έχει υπερθερμανθεί. Σαν τον πλανήτη.

Μαμάδες με τάμπλετ και κινητά προσπαθούν να απαθανατίσουν τη στιγμή, την εφήμερη στιγμή μιας κυριακάτικης εκδρομής που μοιάζει με ψυχαναγκαστικό «καθήκον». Ο χρόνος για τη βουτιά λίγος, να τον εκμεταλλευτούμε όσο έχουμε καιρό. Καλά καλά δεν θα προλάβουν να στεγνώσουν. Δεν θα περάσει πολλή ώρα και ο οδηγός του πούλμαν θα τους οδηγήσει – σχεδόν απειλητικά – στην ταβέρνα ή στο εστιατόριο του παρακείμενου χωριού. Το deal του ταξιδιωτικού γραφείου έτσι «προστάζει». Σχεδόν βρεγμένοι οι παραθεριστές της Κυριακής θα ξαναμπούν άρον άρον στον χώρο όπου δεσπόζει το κλιματιστικό…

Από τα μέσα του Ιουλίου μέχρι τον Σεπτέμβριο, κάθε Κυριακή, αυτή η δουλειά πάνω – κάτω γίνεται. Ολα στα γρήγορα. Μπάνιο – φαστφούντ. Σύμφωνα με μια πρόσφατη ευρωπαϊκή έρευνα, εμείς οι Ελληνες είμαστε η τρίτη χώρα μετά τη Ρουμανία και την Κροατία που το 51% των κατοίκων της δεν μπορεί να κάνει διακοπές. Προσέξτε, όχι δεν θέλει, αλλά δεν μπορεί. Θα μου πείτε, μα φέτος έχει παρατηρηθεί αύξηση στις αναχωρήσεις από τα λιμάνια. Και όμως, σύμφωνα με την έρευνα, ένα μεγάλο ποσοστό του κόσμου δηλώνει ότι όλο τον χρόνο μαζεύει χρήματα προκειμένου να

πάει για λίγες ημέρες σε κάποιο νησί. Στην πραγματικότητα πολλοί αδυνατούν να φύγουν έστω και για μία ημέρα, γι’ αυτό και εδώ και μερικά χρόνια ο Αύγουστος στην Αθήνα κάθε άλλο παρά ήσυχες ημέρες έχει. Υστερα από δέκα χρόνια κρίσης το 51% του πληθυσμού των Ελλήνων έχει λευκό φωσφοριζέ χρώμα στο δέρμα του. Ελλειψη βιταμίνης D3. Αδειο πορτοφόλι. Βιάση. «Λίγο να στεγνώσω και ανεβαίνω…».

Αλλη μία Κυριακή με πολύ πρωινό ξύπνημα οδεύει προς το τέλος της. Η πόρτα του διαμερίσματος θα κλείσει. Η κόπωση θα στείλει από νωρίς τα κορμιά στο κρεβάτι. Η Δευτέρα ήρθε πριν καλά καλά το καταλάβουν.