Ο Υβριδικός Πόλεμος του ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Αναπτυξιακή Στρατηγική της ΝΔ

Η ριζοσπαστική κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, όπως όλα δείχνουν φτάνει στο τέλος της, έχοντας όμως αφήσει σημαντικές πληγές στην ελληνική κοινωνία, οικονομία και σε θέματα εξωτερικής πολιτικής. Είναι πλέον εμφανές, ότι η κυβέρνηση κατά την διάρκεια της θητείας της, επικεντρώθηκε στην διεξαγωγή ενός υβριδικού πολέμου (Hybrid Warfare), έχοντας ως βασικό σκοπό να εδραιωθεί στην εξουσία και να επιβάλει ένα σύστημα διακυβέρνησης της χώρας βάση του δόγματος «Διαίρει και Βασίλευε».
Με τον όρο υβριδικό πόλεμο, αναφερόμαστε στην μορφή πολέμου που εκτός από την χρήση τακτικών στρατιωτικών δυνάμεων, ενσωματώνει και άλλες μορφές πολέμου με κυριότερες μορφές τον εμπορικό και οικονομικό πόλεμο, τον πληροφοριακό πόλεμο (που ενσωματώνει τον κυβερνοπόλεμο, την προπαγάνδα και τις ψυχολογικές επιχειρήσεις), την σύναψη στρατηγικών συμμαχιών με σκοπό την πίεση του αντιπάλου και την ευρεία χρήση μη κυβερνητικών δυνάμεων.
Η κυβέρνηση Σύριζα, διεξήγαγε ευρεία χρήση πληροφοριακού πολέμου (Information Warfare), στοχεύοντας στον έλεγχο της πολιτικής πληροφορίας και την διεύρυνση της κυβερνητικής προπαγάνδας. Βασικός σκοπός ήταν να φιλτράρει, να απομονώσει και να αποκλείσει την μη φιλική προς την κυβέρνηση πληροφορία, κλείνοντας εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια, ενώ επάνδρωσε την κρατική τηλεόραση με αυστηρά επιλεγμένο κομματικό ελεγχόμενο προσωπικό.

Παράλληλα, προσπάθησε με την δημιουργία ενός ψηφιακού κομματικού στρατού (Cyber Trolls), να ελέγξει και την διακίνηση πληροφορίας στον κυβερνοχώρο και ειδικά στα κοινωνικά δίκτυα (Social Media), θέτοντας σε πλήρη εφαρμογή την «Αστυνομία της Σκέψης», όπως ακριβώς αναφέρθηκε από τον George Orwell στο έργο του 1984 (Ο Μεγάλος Αδελφός). Μια «Αστυνομία της Σκέψης», που τελικά αποδείχτηκε ότι ως στρατηγική ιδεολογία είχε υιοθετηθεί από πολλά στελέχη της κυβέρνησης και υπουργούς, με σκοπό τον αποτελεσματικότερο κοινωνικό έλεγχο.

Βασικοί στόχοι του πληροφοριακού πολέμου της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, ήταν η αλλοίωση της Ελληνικής ιστορίας, ενώ παράλληλη επίθεση δέχτηκαν θεσμοί και έννοιες που αποτελούν βασικά χαρακτηριστικά της Ελληνικής κοινωνίας, όπως η Ορθόδοξη θρησκεία, η αριστεία, η οικογένεια και ο πατριωτισμός, προσπαθώντας με αυτόν τον τρόπο να επηρεάσουν και να καθοδηγήσουν την κοινή γνώμη και εδικά την νεολαία, ορίζοντας νέα ήθη – έθιμα, τρόπο σκέψης και συμπεριφορές.

Σε επίπεδο εξωτερικής πολιτικής, διεξήγαγε μυστικές και επίσημες συνομιλίες με γειτονικά μη φιλικά κράτη προς την Ελλάδα, ενώ κατέληξε σε διακρατικές συμφωνίες (Συμφωνία των Πρεσπών) και παράλληλα υιοθετούσε σταδιακά  μια ήπια πολιτική αποδοχής και υποχώρησης έναντι πιέσεων και  διεκδικήσεων (Τουρκία και Αιγαίο – Θράκη), έχοντας ως βασικό στρατηγικό δόγμα το «Όσο λιγότερη Ελλάδα, τόσο καλύτερος έλεγχος και διακυβέρνηση».

Η διεξαγωγή του υβριδικού πολέμου, στηρίχτηκε επίσης και στην ευρεία χρήση των Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ), με γεωγραφική συγκέντρωση στα Ελληνικά νησιά του Αιγαίου, έχοντας ως βασικό όπλο το Διεθνές Προσφυγικό Δίκαιο  και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα.  Η χρήση των ΜΚΟ είχε διττό σκοπό: πρώτον την οργάνωση υποδομών για την υποδοχή προσφύγων και  δεύτερον τον έλεγχο και την προώθηση των προσφυγικών ροών προς τα ενδότερα της χώρας από τα νησιά, με σκοπό την ενσωμάτωση τους στην ελληνική κοινωνία. Ο απώτερος σκοπός όμως της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με την στρατηγική βοήθεια των ΜΚΟ, φαίνετε τελικά ότι ήταν η δημιουργία ενός μελλοντικού κομματικού στρατού αποτελούμενη από πρόσφυγες, ο οποίος θα μπορεί να αποτελέσει σε λίγα χρόνια την αιχμή του δόρατος για την επανακατάκτηση της εξουσίας, απέναντι σε μια συντηρητική ελληνική κοινωνία που συνεχώς παρακμάζει. Παράλληλα, οι ΜΚΟ αποτελούσαν σημαντικό γρανάζι στα πλαίσια της κυβερνητικής προπαγάνδας, διοχετεύοντας πληροφορίες τόσο προς την κυβέρνηση και τα διεθνή κοινωνικά δίκτυα, επηρεάζοντας την Ελληνική και την διεθνή κοινή γνώμη,  ενώ  αποτελούσαν και συλλέκτες πολύτιμων και ευαίσθητων στρατηγικών πληροφοριών.

Σε οικονομικό επίπεδο, ο υβριδικός πόλεμος υλοποιήθηκε με το κλείσιμο των τραπεζών (capital controls) και  τον έλεγχο των χρηματοοικονομικών ροών, κατηγορώντας για αυτό τις προηγούμενες κυβερνήσεις και την πίεση της Ε.Ε., κλείνοντας με αυτόν τον τρόπο την προσφορά χρήματος προς την επιχειρηματική κοινότητα και τους ιδιώτες. Παράλληλα, με την αύξηση των φόρων επιτεύχθηκε  η υπερσυγκέντρωση κρατικού χρήματος με βασικό σκοπό την δημιουργία εντυπώσεων για πλεονάσματα και οικονομική ανάπτυξη, ενώ στην ουσία τα οικονομικά προβλήματα οξύνθηκαν, αυξάνοντας την οικονομική ασφυξία και την κοινωνική δυσαρέσκεια.

Η νέα κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας που θα αναδειχθεί μετά τις εθνικές εκλογές της 7 Ιουλίου 2019, θα πρέπει να λάβει τα κατάλληλα εκείνα  μέτρα, προκειμένου να προασπίσει τα εθνικά μας συμφέροντα εκτός συνόρων, να κλείσει τις πληγές που δημιούργησε εντός συνόρων ο ΣΥΡΙΖΑ μέσο της διεξαγωγής του Υβριδικού πολέμου, αλλά και να θέσει τις βάσεις για μια σταθερή αναπτυξιακή πορεία της Ελλάδος.

Θα πρέπει να εφαρμοστούν νέα μοντέλα και πολιτικές για την αντιμετώπιση των υβριδικών απειλών κατά της Ελλάδος (Τουρκία, τρομοκρατία, μεταναστευτικό, κλιματική αλλαγή, πληροφοριακός και οικονομικός πόλεμος κλπ), αλλά και να υιοθετηθεί  μια νέα στρατηγική ισχύος προκειμένου η Ελλάδα να παραμείνει ένας αξιόπιστος εταίρος στην Ε.Ε. αλλά και ανταποκριθεί αποτελεσματικά στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Ο Αθανάσιος Η. Μποζίνης είναι Διεθνολόγος – Οικονομολόγος
Επίκουρος Καθηγητής «Παγκόσμιας Πολιτικής Οικονομίας και Νέων Τεχνολογιών – Βιοασφάλειας»
Τμήμα Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μακεδονίας, Ερευνητικός Εταίρος  στο κέντρο για την «Τεχνολογία και τις Παγκόσμιες Σχέσεις», Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης (2018).