Μισθοφόροι ή ψηφοφόροι;

Τέτοια απροκάλυπτη προσπάθεια εξαγοράς ψήφων δεν έχει ξαναγίνει. Εντάξει, όλες οι κυβερνήσεις φροντίζουν να συμπίπτουν με εκλογές διάφορα έργα ή παροχές- αλλά τέτοιο μοίρασμα χρημάτων λίγες ημέρες πριν την εκλογική αναμέτρηση δεν έχει ξαναγίνει,  δεν μπορεί να συγκριθεί ούτε με την παροιμιώδη παράδοση επιταγών σε αγρότες που επιχείρησε η κυβέρνηση Ράλλη το 1981, όταν γύριζε από χωρίου εις χωρίον με ελικόπτερο και τις μοίραζε ο υπουργός Γεωργίας Θανάσης Κανελλόπουλος.

Επρόκειτο για ενισχύσεις που έδινε σε Έλληνες αγρότες η τότε ΕΟΚ και αφορούσε κάποιες δεκάδες χιλιάδες δικαιούχων – την ιδέα να μοιραστεί «13η σύνταξη» σε 2,6 εκατομμύρια ψηφοφόρους, περισσότερο από το 30% του πραγματικού εκλογικού σώματος, δεν την  είχε σκεφθεί κανείς πριν αναλάβει για πρώτη φορά η Αριστερά τη διακυβέρνηση της χώρας. Η οποία υπαινίσσεται ότι μπορεί να δώσει και «δώρο Χριστουγέννων» – εσπευσμένα μάλλον, από τον Οκτώβριο, πριν τις εκλογές πάλι.

Και έχει δίκιο ο Αλέξης Τσίπρας όταν κατηγορεί για αχαριστία όσους διαμαρτύρονται ότι τα χρήματα του φιλοδωρήματος είναι λιγότερα από τα κολλαριστά 500ευρα που είχε υποσχεθεί η κυβέρνηση: «λιγότερα από τι; Από εκεί που δεν έπαιρναν καθόλου; Έχουν την επιλογή να ψηφίσουν τον Μητσοτάκη που δεν έπαιρναν καθόλου».

Ξεκάθαρος και κυνικός: σας δίνω κάτι για να με ψηφίσετε και πρέπει να το κάνετε γιατί ο ανάλγητος νεοφιλελεύθερος Μητσοτάκης δεν έδινε και δεν θα δίνει τίποτα. Μαθαίνουμε έτσι τι είναι νεοφιλελευθερισμός: στυγνή ιδεολογία που δεν συνάδει με τη διάθεση δημόσιου χρήματος για να κερδίζονται εκλογές. Αριστερά είναι αυτή που εξαγοράζει ψήφους – και να είστε ευχαριστημένοι που δεν χρησιμοποιεί τα όπλα, μας θύμισε ο πρωθυπουργός με την αναφορά στην «επικαιρότητα του Άρη Βελουχιώτη».

Θα αποδώσει το φιλοδώρημα; Οι παλαιοί πολιτευτές ήσαν διαβολικά ευρηματικοί και προσεκτικοί: στοιχημάτιζαν με επίσημα συμφωνητικά εις βάρος του εαυτού τους (πχ 100  δραχμές) ότι δεν θα εκλεγούν βουλευτές. Αρα, αν εκλέγονταν, θα πλήρωναν 100 δραχμές στον άλλο που υπέγραφε το συμφωνητικό, ο οποίος προφανώς είχε κάθε λόγο να κάνει ότι μπορεί για να εκλεγούν ώστε να πάρει τις 100 δραχμές. Και πάντα οι ηγεμόνες, είτε νόμιμα είτε με τη βία έφθαναν στην εξουσία,  οργάνωναν λαϊκές γιορτές και φαγοπότια μόνο όταν την είχαν πια καταλάβει. Προκαταβολές εν όψει κρίσιμων αναμετρήσεων έδιναν μόνο οι δια των όπλων διεκδικητές θρόνων και στεμμάτων που ήθελαν να εξασφαλίσουν την πίστη των μισθοφόρων τους.

Είναι μισθοφόροι οι σημερινοί εκλογείς; Θα μάθουμε την Κυριακή – το πιθανότερο πάντως είναι, αφού πήραν ήδη την αμοιβή τους, να μην εμφανιστούν καν στις κάλπες. Δεν έχουν τίποτα άλλο να περιμένουν από την πολιτική.