The normal one

Ο γερμανός προπονητής της Λίβερπουλ, Γιούργκεν Κλοπ, στο πλαίσιο της πρώτης συνέντευξης Τύπου που είχε παραχωρήσει μετά την ανάληψη της τεχνικής ηγεσίας των Κόκκινων, είχε ρωτηθεί πώς θα περιέγραφε τον εαυτό του. Ο σπουδαίος αυτός τεχνικός και άνθρωπος είχε πει τότε, μεταξύ άλλων, το εξής αμίμητο: “I am the normal one”.

Στα καθ’ ημάς, ο νορμάλ άνθρωπος, αυτός που δεν επιδιώκει να διαφοροποιηθεί με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, αυτός που δεν προκαλεί και δε φωνασκεί, βρίσκεται κατά τη γνώμη μου στο περιθώριο του πολιτικού βίου και του εν γένει δημόσιου διαλόγου, μολονότι αποτελεί το δίχως άλλο το σημαντικότερο στήριγμα της ελληνικής κοινωνίας.

Γι’ αυτόν τον μέσο πολίτη, γι’ αυτόν τον τυπικό οικογενειάρχη, γι’ αυτόν τον σκληρά εργαζόμενο και γλίσχρα αμειβόμενο ελάχιστα ακούμε και διαβάζουμε καθημερινά.

Αγαπητές κυρίες και αγαπητοί κύριοι, όσες και όσοι έχετε εξ αντικειμένου ενεργό συμμετοχή στην πολιτική ζωή της χώρας μας, όσες και όσοι δημοσιογραφείτε ή απλώς σχολιάζετε νυχθημερόν τα πάσης φύσεως τεκταινόμενα μέσα από τα κανάλια κοινωνικής δικτύωσης, θα αναφερθείτε επιτέλους στους πολλούς και όχι (μόνο) στους λίγους;

Να με συγχωρείτε, αλλά τα μείζονα προβλήματα που αντιμετωπίζει αυτήν τη στιγμή η ελληνική κοινωνία δεν είναι ο νεοφιλελευθερισμός και η άκρα δεξιά, η λαϊκίστικη αριστερά και η ακραία συντήρηση, οι λουσάτες διακοπές του άλφα ή του βήτα, το τάδε σκάνδαλο του μακρινού παρελθόντος, οι άνευ νοήματος δηλώσεις του ενός ή του άλλου επωνύμου κ.ο.κ.

Αυτά που απασχολούν πρώτιστα τον νορμάλ άνθρωπο και πολίτη είναι η οικονομική στενότητα, τα χρόνια ελλείμματα στους τομείς της εκπαίδευσης, της υγείας και της κοινωνικής πρόνοιας, η ανεξέλεγκτη εγκληματικότητα, η εργασιακή ανασφάλεια και ο φόβος της ανεργίας, τα προσκόμματα στο επιχειρείν, το κράτος-δυνάστης και όχι αρωγός.

Γι’ αυτά τα δήλια κοινωνικά προβλήματα θα διατυπωθούν κάποια στιγμή ολοκληρωμένες προτάσεις, θα δοθούν επιτέλους λύσεις αντί υποσχέσεων;