Οι πολλαπλές ευθύνες για τα Εξάρχεια και η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ

Το λέω προκαταβολικά για να είμαι σαφής: πολλές από τις κραυγές που ακούστηκαν σήμερα από στα ΜΜΕ, είτε από δημοσιογραφικά είτε από πολιτικά χείλη, δεν αφορούν το συγκεκριμένο περιστατικό με την επιχείρηση-φιάσκο του Λιμενικού στα Εξάρχεια, αλλά συντηρητικές απόψεις που ποτέ δεν συμπάθησαν μια γειτονιά που συνδέθηκε και με κινήματα και ήταν πάντα ανυπάκουη.

Αυτές είναι φωνές συντηρητισμού που πάντα θα έβρισκαν μια αφορμή για να μιλήσουν κατά του «αβάτου».

Όμως, αυτό δεν ακυρώνει ότι στα Εξάρχεια υπάρχει πρόβλημα.

Και αυτό αφορά πρώτα και κύρια τους κατοίκους και όχι το εάν κάποιοι θέλουν να κάνουν προεκλογική εκστρατεία «νόμου και τάξης».

Και η κατάσταση στα Εξάρχεια αφορά και τα προβλήματα από το εμπόριο ναρκωτικών και από άλλες μορφές παραβατικότητας.

Είναι οι ίδιοι οι κάτοικοι, αλλά και αριστερές ακόμη και αναρχικές συλλογικότητες που έχουν διαμαρτυρηθεί για τη δράση μαφιών στη γειτονιά αλλά και για άλλα προβλήματα όπως οι επιθέσεις ή οι βιασμοί.

Ως προς το πρόβλημα με τα ναρκωτικά είναι σαφές ότι ευθύνη φέρει και η αστυνομία, η οποία άφησε να επεκταθούν τέτοιες πρακτικές στη γειτονιά, αφήνοντας τα προηγούμενα χρόνια να μεταφερθεί εκεί ένα μέρος της διακίνησης που μπορεί να γινόταν σε άλλες κοντινές περιοχές.

Όμως, υπάρχουν και προβλήματα με τον τρόπο που βλέπουν ορισμένοι την «αλληλεγγύη».

Είναι γνωστό ότι όταν ξέσπασε η προσφυγική κρίση ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων και μεταναστών βρέθηκαν εγκλωβισμένοι στην Ελλάδα, χωρίς να μπορούν να πάνε στις χώρες που ήθελαν.

Οι υποδομές για την αντιμετώπιση του προβλήματος είναι ισχνές, παρά το φαγοπότι με τα σχετικά κονδύλια.

Εκεί προέκυψαν οι καταλήψεις στέγασης προσφύγων.

Οι πιο πολλές ήταν όντως που λένε ότι είναι: καταλήψεις στέγασης προσφύγων. Χωρίς αυτές θα είχαμε ανθρώπους στο δρόμο, ιδίως στην κορύφωση του προβλήματος.

Όμως, η κατάσταση με τους πρόσφυγες και τους μετανάστες δεν είναι εύκολη.

Σε μια χώρα φτωχή και με μεγάλη ανεργία δεν είχαν πολλές διεξόδους, ιδίως όσοι δεν μπορούσαν να έχουν το τυπικό καθεστώς του πρόσφυγα.

Όπως ξέρουμε η φτώχεια και η εξαθλίωση γεννούν κάποιες φορές και παραβατικότητα.

Δεν είναι ελληνική ιδιαιτερότητα, το έχουμε δει σε πάρα πολλές χώρες.

Οι μικροκλοπές ή το να πουλάει ο άλλος «μαύρο» φαντάζουν διέξοδο απέναντι στη φτώχεια. Μόνο που διαμορφώνουν φαύλους κύκλους παραβατικότητας.

Η ιστορικότητα της συνοικίας

Τα Εξάρχεια είχαν όλη αυτή τη φόρτιση και την «ιστορικότητα» από παλιά ότι είναι μια γειτονιά όπου δεν πάει η αστυνομία.

Γενιές και γενιές πιτσιρικάδων ήθελαν να πάνε εκεί και να «συγκρουστούν». Γι’ αυτό και οι τελετουργικές «καταδρομικές» κάθε Παρασκευή και Σάββατο.

Μόνο που κάπου εκεί τα πράγματα βραχυκύκλωσαν. Ενώ και οι κάτοικοι αλλά ακόμη και αναρχικές ομάδες προειδοποιούσαν από τα προβλήματα των «μαφιών» στην περιοχή, υπήρχαν και ο φωνές που θεωρούσαν ότι δεν χάλασε ο κόσμος εάν γινόταν και λίγο «νταραβέρι» στην περιοχή και επέμεναν ότι το βασικό ήταν να μην μπορούν να μπουν στην «ελεύθερη ζώνη» οι μπάτσοι.

Οι ίδιοι που αναμένουν τις διάφορες επετείους για να μετατρέψουν τη γειτονιά σε εμπόλεμη ζώνη.

Μόνο που αυτό το κλίμα και την μειωμένη παρουσία της αστυνομίας άρχισαν να το εκμεταλλεύονται κανονικές μαφίες. Του «κοινού ποινικού δικαίου» και η κατάσταση χειροτέρεψε.

Από κοντά ήρθαν και διάφορα «παράξενα» συμφέροντα.

Γιατί στα Εξάρχεια αναγκάζονται να φύγουν οι κάτοικοι αλλά τα ενοίκια ακριβαίνουν γιατί υπάρχουν τουρίστες που θέλουν να πάνε με airbnb για να χαζέψουν την «αναρχική γειτονιά».

Και βολεύει πολύ να θεωρείται μια γειτονιά «υποβαθμισμένη». Γιατί έτσι πουλιούνται σπίτια πιο εύκολα. Σε αυτούς που μετά τα νοικιάζουν πανάκριβα.

Και σε όλα αυτά έρχεται να προστεθεί και η υποκρισία του ΣΥΡΙΖΑ.

Γιατί την ώρα που ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έχει πρόβλημα να ξυλοφορτώνει συνταξιούχους ή απεργούς, ή να ρίχνει χημικά σε γυναικόπαιδα, στα Εξάρχεια θέλει να δείξει «δημοκρατική ευαισθησία».

Αφήνει την κατάσταση όπως έχει. Δεν παίρνει κανένα μέτρο ούτε για να την αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων των προσφύγων, για να τους προσφέρει αξιοπρεπή στέγαση, ούτε για να παρεμποδίσει τη δράση των μαφιών και των κάθε είδους «συμφερόντων».

Μόνο που με αυτή την υποκρισία, απλώς δίνει άλλοθι και νομιμοποίηση στις συντηρητικές απόψεις, αυτές που ούτως ή άλλως οραματίζονται τις «δυνάμεις της τάξης» να εισβάλουν στα Εξάρχεια για να στείλουν το μήνυμα του «νόμου και της τάξης».

Θα είναι και αυτό άλλο ένα «επίτευγμα» της «κυβερνώσας αριστεράς».