Χορευτές μπαλέτου ποζάρουν στο εγκαταλελειμμένο Πουέρτο Ρίκο

Πριν οκτώ χρόνια, ο φωτογράφος Omar Z. Robles άφησε τη γενέτειρά του, το Πουέρτο Ρίκο, για τη Νέα Υόρκη. Πρόσφατα επέστρεψε σπίτι του για διακοπές. Κι αυτό που είδε ήταν μια δύσκολη πραγματικότητα.

Ο Robles είχε φωτογραφίσει και στο παρελθόν χορεύτριες και χορευτές μπαλέτου, την τελευταία φορά μετά τον Κυκλώνα Μαρία. Πάντα σε καθημερινό περιβάλλον, όχι σε αίθουσες κλασικού χορού. Η παρατεταμένη παραμονή του αυτή τη φορά του επέτρεψε να δει την τοπική πραγματικότητα πιο βαθιά. Διαπίστωσε μια βραδεία παρακμή που χρονολογείται πριν από το κτύπημα του κυκλώνα.

«Τα μέρη στα οποία στάθηκα μάρτυρας στη νεότητά μου γίνονται πόλεις-φαντάσματα, σαν κάτι να τα τρώει από τα μέσα. Με την αναχώρησή τους, οι μνήμες της συλλογικής ιστορίας μας εξαφανίζονται επίσης» έγραψε. «Υποχρεωνόμαστε να βλέπουμε τη χώρα μας να καταρρέει, στην κυριολεξία. Με την ανυπαρξία κάποιου που θα αναστηλώσει αυτούς τους χώρους, οι Πορτορικάνοι γίνονται τα θύματα ενός οικονομικού και οικολογικού ψυχρού πολέμου που τους σκοτώνει σιωπηρά και απαλά. Με επηρέασε, κι όμως ήμουν εκεί για λίγες εβδομάδες. Ειλικρινά, δεν μπορώ να φανταστώ τον συναισθηματικό αντίκτυπο που έχουν, καθημερινά, αυτές οι εικόνες στους συμπολίτες μου».

Οι χορεύτριες και οι χορευτές πόζαραν μέσα σε εγκαταλελειμμένα σπίτια και θέατρα, σε σκάλες που σήμερα δεν οδηγούν πουθενά, πάνω σε λοφάκια μπάζα. Μπροστά στον φακό του Robles, που ήταν οπλισμένος με 35άρι φιλμ.

Αυτή η σειρά φωτογραφιών κοιτάζει καταπρόσωπο τα αποτελέσματα της αμέλειας, με τους χορευτές να συμβολίζουν τη δύναμη των Πορτορικάνων καθώς κρατιόνται γερά από την ιστορία τους.

«Μαζί με τους χορευτές, κάναμε κατάληψη και επαναδιεκδικήσαμε αυτούς τους χώρους για λίγα λεπτά. Ίσως, κάνοντας μια προσπάθεια για αποχαιρετισμό ή, πιθανά, βάζοντας σπόρο για ένα ελπιδοφόρο αύριο» λέει ο Robles. «Ως καλλιτέχνες, είναι καμιά φορά καθήκον μας να εκφράσουμε τον πόνο που αισθανόμαστε μέσα και να ελπίζουμε ότι μπορούμε να βοηθήσουμε στο να επουλώσουν άλλοι τις πληγές τους με το να τις κάνουμε γνωστές και με το να μοιραστούμε τη θλίψη. Μαζί».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ