Οι «έξω» και οι «μέσα»

Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ιδιαίτερα υποψιασμένος για να καταλάβει το παιχνίδι του Αλέξη Τσίπρα. Οραματίζεται τον εαυτό του ηγέτη, μεγάλο αρχηγό. Δεν το έχει κρύψει άλλωστε και ποτέ.

Θυμόμαστε τις συναντήσεις του με τον Φρανσουά Ολάντ και την Ανγκελα Μέρκελ στις Βρυξέλλες, το περίφημο καλοκαίρι του 2015. Εκ των υστέρων μάθαμε ότι το πρώτο και ίσως μοναδικό πράγμα που τους έλεγε με τόση έμφαση, όπως αργότερα εξομολογήθηκε ο Ολάντ στο βιβλίο του, ήταν ότι «θέλω να μείνω στην εξουσία». Και ότι τελικά ήταν εκείνη η χρονική συγκυρία το σημείο καμπής που τον μετέτρεψε από αριστερό πρωθυπουργό σε «εργαλείο» του Βερολίνου.

Εκτοτε, λειτουργεί στη βάση μιας λογικής που υποστηρίζει ότι «αν τα έχω καλά με τους ξένους, διασφαλίζω την παραμονή μου στην εξουσία». Και χωρίς να το καταλάβει, κατέστη απολύτως χειρίσιμος από αυτούς. Και εννοείται ότι «αυτοί» δεν έχασαν την ευκαιρία. Κορυφαία απόδειξη; Η Συμφωνία των Πρεσπών. Την οποία υπέγραψε έχοντας πειστεί ότι είναι μεγάλος ηγέτης, που κλείνει μέτωπα και προορίζεται για τα μεγάλα και τα δύσκολα. Κι αν προλάβει, θα κλείσει και το Κυπριακό, θα διευθετήσει τις διαφορές με την Αλβανία και ό,τι άλλο βρει ή του βάλουν μπροστά του.

Στο μεταξύ, του ταΐζουν τη μεγαλομανία που αρχίζει να τον διακρίνει, του τάζουν Νομπέλ Ειρήνης, ξένες εφημερίδες τού γράφουν πόσο χαρισματικός αρχηγός κράτους είναι, κανείς δεν του λέει ότι έχει πάρει διαζύγιο εδώ και καιρό από τις όποιες αριστερές αξίες και σχεδόν κανείς ξένος δεν διανοείται ότι μπορεί να πάψει να είναι πρωθυπουργός στο εγγύς μέλλον. Για όλους τους παραπάνω λόγους. Γι’ αυτό και όποια ξένη πρεσβεία κι αν ρωτήσει κανείς σήμερα στην Αθήνα, του απαντάει εμφατικά ότι «δεν έχει τελειώσει ακόμα ο Τσίπρας».

Βέβαια, για τους ξένους η χώρα μας είναι συνδεδεμένη με τις ωραίες παραλίες της Πάρου το καλοκαίρι ή με τα ξένοιαστα Σαββατοκύριακα κάτω από την Ακρόπολη τον χειμώνα. Αν αυτά συνδυάζονται και με μια παντός καιρού βολική κυβέρνηση, τότε ακόμα καλύτερα.

Μόνο που η χώρα είναι στον αυτόματο πιλότο εδώ και μήνες. Νοσοκομεία, δικαστήρια, ακόμα και σχολεία, υπολειτουργούν. Υστερα από δέκα χρόνια κρίσης, η απελπισία των Ελλήνων έχει μετατραπεί σε κατάθλιψη αλλά και φόβο. Οι πολιτικές μανούβρες του Πρωθυπουργού, που τόσο εντυπωσιάζουν αυτούς που ζουν έξω, τρομάζουν εκείνους που ζουν εδώ μέσα. Μόνο που οι πρώτοι δεν θα ψηφίσουν στις επόμενες εκλογές. Οποτε κι αν γίνουν…