Η βούληση κι ο φόβος

Η σημερινή ημέρα είναι πολύ σημαντική για το Ηνωμένο Βασίλειο. Θα μπορούσε να την αποκαλέσει κανείς swing Saturday, όπως στην Αμερική λέγονται swing voters οι ψηφοφόροι που αλλάζουν τις προτιμήσεις τους και κρίνουν το αποτέλεσμα μιας εκλογικής αναμέτρησης. Η Βρετανία λοιπόν είναι από σήμερα «Remain», υπέρμαχη δηλαδή της παραμονής στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Κι αυτό, με κριτήρια όχι πολιτικά, αλλά δημογραφικά.

Το υπολόγισε ο ιδρυτής της οργάνωσης YouGov Πίτερ Κέλνερ, λαμβάνοντας υπόψη τόσο τις δημογραφικές τάσεις (ηλικιωμένοι leavers πεθαίνουν και νεαροί remainers εγγράφονται στους εκλογικούς καταλόγους) όσο και το πώς ακριβώς ψήφισε κάθε ηλικιακή ομάδα το 2016 (το ποσοστό των νέων που προσήλθαν στις κάλπες ήταν μικρότερο από εκείνο των ηλικιωμένων): οι ψήφοι υπέρ του Brexit μειώνονται κατά 1.350 την ημέρα. Σήμερα λοιπόν, 19/1/2019, καλύπτεται μαθηματικά η διαφορά των 1.269.501 ψήφων που καταγράφηκε στο δημοψήφισμα.

Αυτό δεν σημαίνει ότι σε ενδεχόμενο δεύτερο δημοψήφισμα θα ανατραπεί οπωσδήποτε το αποτέλεσμα του πρώτου: πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο και τα fake news θα πάρουν πάλι φωτιά. Σημαίνει όμως ότι η «βούληση των πολιτών», την οποία επικαλούνται οι υπέρμαχοι του Brexit, μοιάζει πλέον περισσότερο με τη βούληση των νεκρών πολιτών, παρά με τις επιθυμίες εκείνων που έχουν όλη τη ζωή μπροστά τους.

Σε τι συμπεράσματα μας οδηγεί η δημογραφική προσέγγιση στο ζήτημα του Μακεδονικού; Μια πρόχειρη, και ασφαλώς διόλου επιστημονική, απάντηση μπορεί να δώσουν τα αποτελέσματα μιας από τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, εκείνης που διενήργησε η εταιρεία Marc για το protothema.gr. Σύμφωνα με αυτή, λοιπόν, θετικά και μάλλον θετικά βλέπουν τη Συμφωνία των Πρεσπών το 23,9% των Ελλήνων κάτω των 50 ετών και το 29,1% των άνω των 50 ετών (κατά μέσο όρο 26,5%), ενώ αρνητικά και μάλλον αρνητικά τη βλέπουν το 72,2% των κάτω των 50 ετών και το 66,7% των άνω των 50 ετών (κατά μέσο όρο το 69,6%).

Εδώ δεν χωρεί αμφιβολία: αν γινόταν δημοψήφισμα, το Οχι στη Συμφωνία θα σάρωνε. Το ίδιο βέβαια συνέβη και το 2015, χωρίς αυτό να εμποδίσει τον Πρωθυπουργό μας να κάνει kolotoumba και να σώσει τη χώρα από την καταστροφή. Τώρα δεν επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος, και καλά κάνει: οι πολιτικοί εκλέγονται για να λαμβάνουν αποφάσεις, όχι για να πετούν τις καυτές πατάτες στον λαό ή στους διαδόχους τους. Οσο για το ηλικιακό κριτήριο, φαίνεται πως όσο μεγαλώνει κανείς, και κατά συνέπεια συσσωρεύει γνώσεις και εμπειρία, τόσο πιο χαλαρά βλέπει έναν συμβιβασμό. Ισως επειδή έχει ξεπεράσει τον μανιχαϊσμό των νιάτων του. Ισως επειδή γνωρίζει ότι ο επόμενος συμβιβασμός θα είναι χειρότερος. Αυτά δεν αρκούν όμως για να έρθει πιο κοντά η swing day. Αντιθέτως, όσο περνάει ο καιρός, ο φόβος συνολικά θα μεγαλώνει. Ο,τι είναι να γίνει λοιπόν ας γίνει τώρα.