Fake ζόμπι

Εχουμε καταντήσει μια κοινωνία ανερμάτιστη, φοβισμένη και διχασμένη. Εχουμε γίνει η γνωστή παρήχηση του ταυ από τον Οιδίποδα Τύραννο του Σοφοκλή: Τυφλοί τα τα’ ώτα τον τε νουν τα τ’ όμματα.

Με λίγα λόγια ούτε ακούμε, ούτε κατανοούμε, ούτε βλέπουμε. Χρεοκοπημένοι οικονομικά, αλλά κυρίως ηθικά, παρακολουθούμε μοιραίοι κι άβουλοι να εκτυλίσσεται γύρω μας το τέλος της λογικής, ανίκανοι να κάνουμε την παραμικρή κίνηση για να αντιδράσουμε.

Τα πολιτικά δρώμενα θυμίζουν κάθε μέρα και πιο πολύ μια ερασιτεχνική παράσταση, όπου τα πιο σημαντικά θέματα εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής έχουν γίνει παιχνίδια στα χέρια μαθητευόμενων μάγων, ανίκανων να αντιληφθούν τη σοβαρότητα των περιστάσεων.

Απέναντι στην αλαζονεία της εξουσίας έχουμε παραδώσει όχι μόνο τα όπλα, αλλά και την ελπίδα ότι μπορούμε να κάνουμε κάτι για να βελτιώσουμε την οποιαδήποτε κατάσταση.

Κάθε μέρα ακούμε βαρύγδουπες εξαγγελίες για κάθαρση, αλλά όλα γύρω μας φωνάζουν ότι η διαφθορά πεθαίνει τελευταία. Η διαφθορά συνεχίζει να είναι το λάδι σε μια μηχανή που πνέει τα λοίσθια.

Από το πιο μικρό έως το πιο μεγάλο η διαφθορά καταφέρνει να επιβιώνει και να κυριαρχεί σε μια χώρα όπου τίποτα δεν λειτουργεί, γιατί κανείς δεν έχει συμφέρον να λειτουργήσει.

Παγιδευμένοι στον ιστό της υπερπληροφόρησης αδυνατούμε να ξεχωρίσουμε το σημαντικό από το ασήμαντο, το ουσιώδες από το ανόητο, την πραγματικότητα από τη φαντασίωση και την αλήθεια από την ψευδαίσθηση.

Κάποτε λέγαμε ότι «η πληροφορία θέλει και είναι ελεύθερη», σήμερα γνωρίζουμε ότι η «πληροφορία θέλει και είναι fake».

Όπως fake είναι και τα όνειρά μας, οι στόχοι μας, οι προσπάθειές μας και οι πεποιθήσεις μας καθώς δεν πηγάζουν από τον εαυτό μας και τις ανάγκες της ψυχής μας, αλλά μας επιβάλλονται από τα έξω.

Κολλημένοι στην επιφάνεια των πραγμάτων, αδυνατούμε να αντιληφθούμε το βάθος της αβύσσου κάτω από τα πόδια μας.

Πολλοί αποδίδουν το γεγονός ότι έχουμε γίνει ζόμπι σε ψεκασμούς και άλλες θεωρίες συνομωσίας, γιατί δεν μπορούν να αποδεχτούν ότι η απάθειά μας είναι επιλογή μας και δεν προέρχεται από έξω, αλλά από μέσα μας.

Είμαστε απαθείς επειδή έχουμε αποποιηθεί των ευθυνών που μας αναλογούν.