Η «ντροπή της Ευρώπης» με ευθύνη μιας «αριστερής κυβέρνησης»

Νέος γύρος δημοσιευμάτων στον ξένο Τύπο για την κατάσταση στη Μόρια.

Συγκλονιστικές περιγραφές για το πώς 9.000 άνθρωποι ζουν στοιβαγμένοι σε έναν χώρο φτιαγμένο για να στεγάζει, με δυσκολία, το πολύ 3.000 ανθρώπους.

Μαρτυρίες για παιδιά που έχουν τάσεις αυτοκτονίες.

Παιδικές ζωγραφιές που αποκαλύπτουν βαθιά τραύματα στον ψυχισμό τους.

Πρόσφυγες που δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν να είχαν πνιγεί παρά να ζουν σε αυτή την κόλαση.

Και την ίδια στιγμή, οσμή σκανδάλων για τη διαχείριση των κονδυλίων για τους πρόσφυγες.

Έλεγχος της OLAF για κακοδιαχείριση.

Αποκαλύψεις για κονδύλι 52 εκατομμυρίων ευρώ για τη σίτιση των προσφύγων που το διαχειρίστηκε το υπουργείο Εθνικής Άμυνας του Πάνου Καμμένου (που επέμενε στις συνεντεύξεις ότι «δεν έχει σχέση»).

Και από την Ευρώπη να έρχονται μηνύματα για ακόμη πιο αυστηρή πολιτική ενάντια στους πρόσφυγες, για ανάγκη να περιοριστούν οι ροές για να ικανοποιηθεί η αντιπροσφυγική υστερία που τροφοδοτείται και από την λαϊκιστική ακροδεξιά.

Μόνο που πια το ξέρουμε: «αποτροπή» στα μάτια των Ευρωπαίων σημαίνει να υπάρχουν στα σύνορα της Ευρώπης «Μόριες», με αβίωτες συνθήκες, ώστε να μην έρχονται επιπλέον πρόσφυγες.

Όλα αυτά, όμως, δεν γίνονται σε μια μακρινή χώρα. Στη Λέσβο γίνονται και την πολιτική ευθύνη την έχει η ελληνική κυβέρνηση, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα.

Δηλαδή, για μια από τις χειρότερες περιπτώσεις συνειδητής στην πραγματικότητα κακομεταχείρισης προσφύγων, ανθρώπων δηλαδή που είναι στη μέγιστη απόγνωση, την ευθύνη δεν την έχουν τίποτα ακροδεξιοί, αλλά η υποτίθεται μόνη αριστερή κυβέρνηση της Ευρώπης.

Και έχουν ευθύνη: όταν ξεκίνησαν να φτιάχνουν τα χοτ σποτ στα νησιά, ήξεραν ότι αυτά θα ήταν κέντρα κράτησης, στρατόπεδα ουσιαστικά προσφύγων, με βασικό σκοπό να εγκλωβίζουν πρόσφυγες και να μην τους επιτρέπουν εύκολα τη μετακίνηση σε καλύτερες συνθήκες, με μοναδικό σκοπό να εκπέμπεται το μήνυμα ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει, κανείς δεν μπορεί να φτάσει στην Ευρώπη.

Και την ίδια στιγμή που στη Μόρια και στα άλλα καμπ υπάρχουν αυτές οι άθλιες συνθήκες, υπάρχει και ένα πάρτι εκατοντάδων εκατομμυρίων με τεράστια ποσά να διακινούνται τα οποία δεν καταλήγουν στους πρόσφυγες, ώστε να έχουν αξιοπρεπείς συνθήκες, αλλά στις τσέπες όσων προσφέρουν υπερκοστολογημένη σίτιση ή εγκαταστάσεις.

Επειδή έχουν καλές σχέσεις με τον ΣΥΡΙΖΑ ή τον Πάνο Καμμένο.

Ένας εκρηκτικός συνδυασμός βαναυσότητας και κυνικής ιδιοτέλειας που καμιά σχέση δεν έχει με οτιδήποτε θα μπορούσαμε να ονομάσουμε αριστερά.

Και όμως αυτό το αίσχος είναι έργο αυτής της αριστεράς που αποφάσισε ότι η παραμονή στην εξουσία είναι πάνω από οποιοδήποτε ιδανικό και αξία, ακόμη και εάν αυτό σήμαινε να δεχτεί πρόθυμα να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» για τους Ευρωπαίους.

Και το πιο εξοργιστικό είναι ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια κοινωνία που μπορεί να έχει όλα τα στραβά του κόσμου, αλλά αλληλεγγύη και ανθρωπιά διαθέτει.

Μια κοινωνία που το 2015 βοήθησε εκατοντάδες χιλιάδες πρόσφυγες να φτάσουν στην Ευρώπη. Από το υστέρημά της, κυριολεκτικά.

Μια κοινωνία που και τώρα εάν της ζητούσαν να βάλει πλάτη για να μπορούν οι κατατρεγμένοι που φτάνουν εδώ να ζουν με αξιοπρέπεια θα το έκανε, πρόθυμα και με χαρά.

Αντί για αυτό, αυτή η κοινωνία βλέπει με ντροπή την χώρα μας να ταυτίζεται με τον εξευτελισμό των προσφύγων και τη βαρβαρότητα, επειδή έτσι επέλεξε να χειριστεί το ζήτημα μια κυβέρνηση που υποτίθεται ότι εκπροσωπούσε την αλληλεγγύη και την ανθρωπιά, αλλά στην πραγματικότητα εκπροσωπούσε απλώς την επιθυμία να ασκήσει εξουσία.