Δεν είναι μόνο ο Βέγγος. Είναι ο Λογοθετίδης στο «Ενα βότσαλο στη λίμνη», ο Φωτόπουλος στο «Ο Θόδωρος και το δίκαννο», ο Χατζηχρήστος και ο Ηλιόπουλος στο «Μακρυκωσταίοι και Κοντογιώργηδες», ο Κωνσταντίνου στο «Η γυνή να φοβήται τον άνδρα», ο Αυλωνίτης και ο Ρίζος στους «Γαμπρούς της Ευτυχίας», ο Σταυρίδης και ο Γκιωνάκης στα «Κίτρινα γάντια», η Αρώνη και ο Παπαγιαννόπουλος στο «Μια τρελή τρελή οικογένεια», η Βλαχοπούλου και ο Κωνσταντάρας στη «Χαρτοπαίχτρα».

Ενδεικτικά αναφέρω ταινίες και ρόλους, αφού πλέον – με δεδομένο ότι εκείνη η εποχή του ελληνικού κινηματογράφου έληξε πριν από μισό, σχεδόν, αιώνα – αποτελούν μια τοιχογραφία, το δικό μας συμβολικό Σινεμά ο Παράδεισος.

Διαβάστε αναλυτικά το άρθρο εδώ

Headlines