Μετά το Μνημόνιο…

Ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε υπολογίσει την αύξηση της έντασης με την Τουρκία και τη δύσκολη φύση του Μακεδονικού όταν άρχιζε να ομιλεί περί «καθαρής εξόδου» από την πολιτική των Μνημονίων. Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι ο αρχικός σχεδιασμός δεν μπορεί να είναι ανέφελος.

Τούτο δε περιπλέκεται έτι περαιτέρω από το γεγονός ότι ο κυβερνητικός συνέταιρος μπορεί να χώνεψε ό,τι σχετιζόταν με το Μνημόνιο για να παραμείνει στην εξουσία, αλλά τα εθνικά θέματα του προκαλούν δυσπεψία…

Οπως και με την περίπτωση της κυβέρνησης Σαμαρά στα τέλη του 2014, η έξοδος, «καθαρή» ή «λιγότερο καθαρή», θα είναι κυρίως πολιτική απόφαση. Οι αριθμοί για την ανάπτυξη, τα πλεονάσματα πριν ή μετά το 2022 ή για το ΑΕΠ συνιστούν «πολιτικά κατασκευάσματα». Υπάρχουν ακόμη έστω λίγοι που πιστεύουν ότι πρόκειται περί του αντιθέτου;

Οι ευρωπαίοι εταίροι κουράστηκαν να δίνουν χρήματα στην Ελλάδα. Όχι όμως και να την επιτηρούν. Στο «πιάτο» υπάρχουν θέματα που άπτονται της ίδιας της επιβίωσης της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ), σημασίας πολύ σπουδαιότερης από τα τεκταινόμενα εν Αθήναις.

Η επιθυμία των εταίρων είναι να υπάρχει ένα σχήμα εποπτείας που δεν θα επαναφέρει τον «ελληνικό πονοκέφαλο» στα κεφάλια τους. Σε αυτό το πλαίσιο θα ενταχθεί μία λύση για το χρέος. Και αυτή θα πρέπει να έχει μία απλή λογική: εμπροσθοβαρής ελάφρυνση ώστε να ανοίξει χώρος για την ανάπτυξη…

Η δε συζήτηση για τον ρόλο ή μη του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα έχει μετατραπεί σε μεγάλο ανέκδοτο. Για ποια συμμετοχή μιλάμε; Για το αν το Ταμείο θα δώσει λίγα χρήματα πριν εκπνεύσει το τρίτο μνημονιακό πρόγραμμα τον Αύγουστο; Τούτο μοιάζει ολοένα και πιο απίθανο, ενώ δεν λείπουν όσοι εκτιμούν ότι η Κομισιόν παίζει καθυστέρηση για να διασφαλίσει την… έξοδό του.

Το ΔΝΤ θα διατηρήσει μεταμνημονιακά ένα ρόλο τεχνικού συμβούλου όπως πχ στην Πορτογαλία. Αλλωστε, οι περικοπές των συντάξεων από 1/1/2018 δεν φαντάζουν τόσο «κακές» στα μάτια των Ευρωπαίων. Θεωρούνται ότι μπορούν να λύσουν μια και καλή το πρόβλημα του ασφαλιστικού.

Το πολιτικό διακύβευμα είναι αν η κυβέρνηση μπορεί να διαμορφώσει ένα σοβαρό αναπτυξιακό σχέδιο ή σε έκθεση ιδεών που θα οδηγήσει με τη σειρά της στο γνωστό μοτίβο: να το γράψουν κάποιοι άλλοι για εμάς. Δεν ξέρω που θα βάζατε εσείς τα λεφτά σας, αλλά φοβάμαι ότι δεν θα διακινδυνεύατε να τα βάλετε στην ελληνική πλευρά…