Fast Forward Festival: εικαστική εμπειρία σε μη προσβάσιμους χώρους

To φετινό Fast Forward Festival (FFF) που διοργανώνει η Στέγη έρχεται με παγκόσμιες πρεμιέρες και καλλιτεχνικές παρεμβάσεις σε δημόσιους και ιδιωτικούς χώρους της Αθήνας και του Πειραιά από τις 2 έως τις 14 Μαΐου.

Μας δίνει την ευκαιρία να επισκεφθούμε εγκαταλειμμένα ξενοδοχεία και στοές, παλιούς σιδηροδρομικούς σταθμούς, κατεβαίνει έως το Σιλό και την πέτρινη αποθήκη στον Πειραιά, για να περιδιαβεί τα στενά και τις κρυμμένες πλατείες της Δραπετσώνας.

«Η τέταρτη φετινή διοργάνωση εστιάζει στην έννοια της «οικίας», τόσο της σωματικής όσο και της ψυχικής, της πρόσκαιρης και της μόνιμης, της οικείας και της ανοίκειας. Οι διεθνείς και Έλληνες καλλιτέχνες θα αποπειραθούν να εμπλέξουν τους θεατές σε ισχυρές καλλιτεχνικές παρεμβάσεις στα όρια μεταξύ εγκατάστασης, περφόρμανς, κινηματογράφου και αρχιτεκτονικής, ιδιωτικού και δημόσιου χώρου» σημειώνει η Κάτια Αρφαρά, Καλλιτεχνική Διευθύντρια Θεάτρου & Χορού στη Στέγη του Ιδρύματος Ωνάση.

Στη διοργάνωση συμμετέχουν αξιόλογα ονόματα των παραστατικών τεχνών όπως ο βραβευμένος με Χρυσό Λέοντα, Γερμανός εικαστικός και γλύπτης, Gregor Schneider, «εξαφανίζει» προσωρινά την πλατεία της Ομόνοιας, στο πρότζεκτ «Ιnvisible city», ο Νοτιοαφρικανός σκηνοθέτης και εικαστικός, Βrett Bailey, που πήρε μέρος στο περσινό FFF με το «Εxhibit Β». Φέτος εμπνέεται από το μύθο του Μινώταυρου και στήνει στην Πέτρινη Αποθήκη της Πύλης Ε2 στον Πειραιά, μια λαβυρινθώδη εγκατάσταση – μια «σουρεαλιστική περιήγηση στην Ευρωπαϊκή Ένωση της κρίσης».

Ο διεθνώς αναγνωρισμένος Ιάπωνας Akira Takayama-δημιουργός του X Apartments-Athens, σε συνεργασία με επτά ποιητές, πεζογράφους και στοχαστές από όλον τον κόσμο επανέρχεται με ένα μεγάλης κλίμακας περιπατητικό θέαμα, με τίτλο «Piraeus/Ηeterotopia».

Το Piraeus / Heterochronia του Hikary Fujii είναι ένα έργο video art, το οποίο λειτουργεί συνδυαστικά με το διαδραστικό έργο του Takayama, δεν παρουσιάζει την ιστορία του Πειραιά, αλλά καθρεφτίζει «το χρόνο της ετερότητας» (αυτό που δηλώνει η λέξη «ετεροχρονία») τεσσάρων συνεντευξιαζόμενων που ζουν γύρω από τον πύργο και το ρολόι του σιλό.

Η κορυφαία γερμανική ομάδα «θεάτρου της πραγματικότητας» Daniel Wetzel / Rimini Protokoll στήνει μια ευφάνταστα στοχαστική οπτικοακουστική περφόρμανς-εγκατάσταση για μικρούς και μεγάλους, συνδέοντας την περιπέτεια έξι ασυνόδευτων παιδιών-μεταναστών με τη μουσική φαντασία του John Cage και το λόγο περί ελευθερίας. Έξι ανήλικοι πρόσφυγες από το Ιράκ, το Αφγανιστάν και τη Συρία, που πρωτοσυναντήθηκαν με τον Ντάνιελ Βέτσελ στην Αθήνα το 2015, από τους νέους προορισμούς τους ανά την Ευρώπη γίνονται οι μαέστροι, αλλά και οι άτυποι εισηγητές των θεατών σε έναν ουσιαστικό διάλογο για τα όρια της δημοκρατίας και της δικαιοσύνης στο Evros Walk Water 1 & 2.

Η Ελληνίδα χορογράφος Ζωή Δημητρίου με τη δράση της «Peregrinus» ταξιδεύει τους θεατές με ένα βαν στο άγνωστο.

Οι επιμελητές Chim Pom, Kenji Kubota, Eva & Franco Mattes και Jason Waite του εν εξελίξει πρότζεκτ «Don’t Follow the Wind» μας καλούν να περιηγηθούμε στο εγκαταλειμμένο ξενοδοχείο Classical Acropol της Ομόνοιας σε ένα διάλογο με το σκοτεινό είδωλο της Φουκουσίμα.

Σε παγκόσμια πρεμιέρα στην Ελλάδα, το Phobiarama, του φημισμένουΟλλανδού Dries Verhoeven μάς καλεί να μπούμε στη μαύρη τέντα του που θα στηθεί στην πλατεία Συντάγματος και να ξορκίσουμε τους φόβους μας: τη διεθνή τρομοκρατία, την οικονομική κρίση, την πολιτική απογοήτευση…

27 Απριλίου 1986, Τσερνόμπιλ: Αμέσως μετά την έκρηξη, η περιοχή γύρω από τον πυρηνικό σταθμό εκκενώνεται. 350.000 κάτοικοι εγκαταλείπουν τον τόπο τους. Δύο, όμως, αρνούνται. Παραμένουν στο χωριό τους επί 27 χρόνια. Η ακραία ζωή τους αποτελεί την πρώτη ύλη της περφόρμανς/κινηματογραφικής εγκατάστασης των Berlin, αυτού του δυναμικού ντουέτου καλλιτεχνών από την Αμβέρσα, που επισκεπτόταν και κινηματογραφούσε, επί πέντε χρόνια, την καθημερινότητα της Νάντια και του Πέτρο στο χωριό-φάντασμα Ζβίζνταλ, στη ραδιενεργό Ζώνη Αποκλεισμού του Τσερνόμπιλ. Τώρα, με το Zvizdal (Chernobyl – so far so close) μας καθιστούν μάρτυρες ενός συγκλονιστικού χρονικού μοναξιάς και συντροφικότητας, καταστροφής και επιβίωσης.

Eπίσης στο πλαίσιο του φεστιβάλ θα διεξαχθεί εργαστήριο με τίτλο «Εμείς οι πρόσφυγες: σενάριο για ένα σχιζοαναλυτικό σεμινάριο» έχει θέμα το σπίτι που όλοι βλέπουν, αλλά κανείς δεν μπορεί να προσεγγίσει. Οι καλλιτέχνες Ayreen Anastas και René Gabri προσκαλούν μια ομάδα συμμετεχόντων να μοιραστούν μαζί μια περίοδο 5 ημερών για να παραγάγουν ένα σεμινάριο με μορφή ταινίας, την οποία θα υλοποιήσουν, θα κατοικήσουν, θα καταγράψουν συλλογικά και, στη συνέχεια, θα τη μοιραστούν με το κοινό.

Το φεστιβάλ ολοκληρώνεται στη Μικρή Σκηνή της Στέγης με το διήμερο Διεθνές Συμπόσιο «Για τις Πατρίδες και τους Απάτριδες καθώς ο Κόσμος κλίνει προς τα Δεξιά» (13-14/5) που θα λειτουργήσει ως μια πλατφόρμα διαλόγου, προσφέροντας εκφράσεις αλληλεγγύης, αλληλεξάρτησης και αντίστασης σε αυτή την κρίσιμη στιγμή.

Μαρία Παπουτσή

entertainment.in.gr