Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ: Ταινία – γροθιά στην πολιτική επιδομάτων της Βρετανίας

Απέσπασε πολύ θετικά σχόλια, κέρδισε τον Χρυσό Φοίνικα και ήρθε λίγους μήνες πριν η Βρετανία ψηφίσει υπέρ της εξόδου της από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» του Κεν Λόουτς αφηγείται την ιστορία ανθρώπων που προσπαθούν να λάβουν επίδομα από το κράτος, ζώντας κάτω από το όριο της φτώχειας. Μπορεί αυτή η ταινία να αλλάξει την πολιτική της Βρετανίας για τα επιδόματα;

Το The Issue, το περιοδικό των αστέγων στη χώρα, υποστηρίζει πως ναι. Σύμφωνα με το περιοδικό, στις 13 Ιουλίου η Τερέζα Μέι στην πρώτη της ομιλία ως πρωθυπουργός είπε ότι θέλει να μιλήσει στις οικογένειες που πλήττονται από την φτώχεια. «Γνωρίζω ότι μερικές φορές, η ζωή μπορεί να μοιάζει με αγώνα» είπε. «Η κυβέρνηση της οποίας ηγούμαι θα καθοδηγείται όχι από τα συμφέροντα των λίγων προνομιούχων, αλλά από τα δικά σας» σημείωσε απευθυνόμενη στους πολίτες.

Ο Ντέμιαν Γκριν, υπουργός Εσωτερικών, υπεύθυνος για Εργασιακά και Συντάξεις, ανακοίνωσε σειρά αλλαγών στο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, αναφέρει το The Issue. Οι αλλαγές δεν είναι μεγάλες, προσθέτει το περιοδικό, αλλά συνιστά μία στροφή στην βρετανική πολιτική.

Κονκάρδα από την ταινία «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ»

Η ταινία έχει ξεκινήσει μια εκστρατεία για αυτόν τον σκοπό, χρησιμοποιώντας το hashtag #WeAreAllDanielBlake (Είμαστε όλοι Ντάνιελ Μπλέικ).

Στην ταινία ο πάντα κοινωνικά ευαίσθητος Λόουτς καταγράφει την πορεία ενός φιλήσυχου ηλικιωμένου που ζητά τα αυτονόητα όταν η πολιτεία τον κρίνει ακατάλληλο για εργασία, ενώ η βρετανική γραφειοκρατία του στερεί το επίδομα που θα του επιτρέψει να έχει μια αξιοπρεπή ζωή.

Σχεδόν 50 χρόνια πριν, ο Κεν Λόουτς γύρισε το Cathy Come Home για το BBC, που είδαν 12 εκατομμύρια θεατές και αφηγείτο τη ζωή μιας γυναίκας που αναγκάζεται να μείνει στον δρόμο όταν ο σύζυγός της χάνει την δουλειά του εξαιτίας ενός ατυχήματος. Πολλοί θεωρούν ότι η ταινία άλλαξε τον τρόπο με τον οποίο οι Βρετανοί έβλεπαν το πρόβλημα των αστέγων και οδήγησε σε σειρά πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση του ζητήματος.

Τώρα πολλοί ελπίζουν ότι το ίδιο θα κάνει το «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ». Αμέσως μετά την απονομή του Χρυσού Φοίνικα στην ταινία, η βρετανική εφημερίδα The Guardian έγραφε ότι «η ευθύτητα της ταινίας μπορεί να σοκάρει τους Βρετανούς».

Λίγους μήνες αργότερα, ο Guardian σημειώνει ότι πλέον οι περισσότεροι πολίτες κατανοούν ότι η φτώχεια είναι συστημική και ότι δεν εξαρτάται από κάποιο προσωπικό «ελάττωμα».

Ο Πολ Λάβερτι, σεναριογράφος της ταινίας, σημειώνει: «Κατανοείς ότι μπορεί κάποιος να κάνει ένα λάθος (που θα τον οδηγήσει στη φτώχεια), αλλά όταν υπάρχουν περιστατικά σε τόσο μεγάλη κλίμακα, αυτό δεν μπορεί να είναι ατύχημα. Υπάρχει μια εκστρατεία σκληρότητας κατά των πιο ευάλωτων ανθρώπων».

Ο Λάβερτι έκανε εκτεταμένη έρευνα για την ταινία του. Μίλησε ακόμη και με αξιωματούχους του υπουργείου Εργασίας που του αποκάλυψαν ότι συχνά επιβάλλονται «κυρώσεις» στους δικαιούχους επιδομάτων, διακόπτοντας την μόνη πηγή εισοδήματός τους για παραβάσεις ήσσονος σημασίας.

«Αυτό που κάνουν με αυτές τις κυρώσεις είναι να απειλούν τον κόσμο ότι θα πεινάσει. Η πείνα χρησιμοποιείται ως όπλο, ως μέσο εκβιασμού» προσθέτει ο σεναριογράφος της ταινίας.

Σε συνέντευξή του στο in.gr το 2014, ο Λάβερτι είχε πει: «Δεν υπάρχει πεπρωμένο. Τα πάντα εξαρτώνται από το τι κάνουμε. Πρέπει να είμαστε δημιουργικοί και οργανωμένοι για την διεκδίκηση των δικαιωμάτων μας, διαφορετικά θα συντριβούμε».

Το μόνο δικαίωμα που απαιτεί ο Ντάνιελ Μπλέικ, ο ήρωας της ταινίας του Λόουτς είναι σεβασμό των δικαιωμάτων του. Ένα αίτημα που εκφράζει με την φράση του: «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ, είμαι πολίτης. Τίποτα περισσότερο, τίποτα λιγότερο».

* Η ταινία «Εγώ, ο Ντάνιελ Μπλέικ» θα προβάλλεται στις κινηματογραφικές αίθουσες από τις 3 Νοεμβρίου σε διανομή Feelgood.

Αγγελική Στελλάκη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ