Τρεις τρόποι για να μειώσετε τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού

Έως και το ένα τέταρτο των πρόωρων τοκετών μπορεί να προληφθεί αν οι γυναίκες δώσουν έμφαση στον έλεγχο τριών παραγόντων κινδύνου, υποστηρίζουν αμερικανοί ερευνητές σε άρθρο που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Maternal and Child Health Journal.

«Στους παράγοντες αυτούς περιλαμβάνονται, η έναρξη της κύησης με υγιές βάρος και η πρόσληψη κιλών εντός φυσιολογικών ορίων, καθώς και η σωστή απόσταση μεταξύ των κυήσεων. Πρόκειται για παράγοντες που επηρεάζουν άμεσα τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού» εξηγεί η ερευνήτρια και συγγραφέας της μελέτης Δρ Έμιλι Ντε Φρανκο, από το Κέντρο Πρόληψης Πρόωρου Τοκετού στο Νοσοκομείο Παίδων του Σινσινάτι.

Τα νεογνά που γεννιούνται πριν την 37η εβδομάδα κυοφορίας θεωρούνται πρόωρα και αυτό τα θέτει σε κίνδυνο αναπνευστικών, καρδιολογικών, γαστρεντερολογικών και αναπτυξιακών προβλημάτων, μεταξύ άλλων.

Αν και πολλοί παράγοντες θεωρούνται ότι συμβάλλουν στον πρόωρο τοκετό, η ομάδα της Δρ Ντε Φρανκο εστίασε σε μερικούς που είναι διαχειρίσιμοι και εξέτασε τον ρόλο τους.

Οι ειδικοί ανέλυσαν ιατρικά αρχεία σχεδόν 400.000 γεννήσεων την περίοδο 2006 – 2011 για να μελετήσουν τους τρεις συγκεκριμένους παράγοντες κινδύνους. Κανείς εκ των τοκετών δεν αφορούσε πολύδυμη κύηση.

Πάνω από το 90% των γυναικών είχαν τουλάχιστον έναν εκ των τριών παραγόντων κινδύνου. Μόνο 6% δεν είχε κανέναν και αποτέλεσε την ιδανική ομάδα σύγκρισης. Οι κυήσεις είχαν σωστή απόσταση μεταξύ τους, το βάρος ήταν υγιές στην αρχή της κύησης και οι μητέρες δεν είχαν πάρει περισσότερο ή λιγότερο βάρος από το συνιστώμενο.

«Αυτές οι ‘ιδανικές’ γυναίκες είχαν πρόωρου τοκετού 7,6%. Όσες είχαν δύο κυήσεις σε λιγότερο από 12 μήνες, καθώς και όσες είχαν πάρει ελάχιστο βάρος κατά την εγκυμοσύνη, είχαν υψηλότερο ποσοστό πρόωρων τοκετών» αναφέρουν οι ερευνητές.

Το υψηλότερο όμως ποσοστό πρόωρου τοκετού, 25%, δηλαδή τριπλάσιο της «ιδανικής» ομάδας, αφορούσε τις γυναίκες που ήταν λιπόβαρες όταν έμειναν έγκυος, είχαν μικρό διάστημα ανάμεσα σε δύο κυήσεις και είχαν πάρει ανεπαρκές βάρος κατά την κύηση.

«Από τα στοιχεία προκύπτει ότι μπορούμε να ελέγξουμε τον κίνδυνο πρόωρου τοκετού και οι γυναίκες πρέπει να εστιάζουν στον έλεγχο των τροποποιήσιμων παραγόντων. Υπάρχουν και άλλοι που δεν αλλάζουν, όπως η σύλληψη δια εξωσωματικής γονιμοποίησης και το ιστορικό πρόωρου τοκετού» υπογραμμίζει η Δρ Ντε Φρανκο.

Μαίρη Μπιμπή

health.in.gr