ΠΑΟΚ:«Ο χρόνος σταμάτησε στις 04.10.1999…»

Δεκαέξι χρόνια πέρασαν από την ημέρα που έξι οπαδοί του ΠΑΟΚ έχασαν τη ζωή τους στα Τέμπη, επιστρέφοντας από την Αθήνα για το ματς με τον Παναθηναϊκό.

Ο κόσμος και η διοίκηση του ΠΑΟΚ δεν έχουν ξεχάσει ποτέ τον Χαράλαμπο, την Χριστίνα, τον Δημήτρη, τον Αναστάσιο, τον Γιώργο και τον Κυριάκο, το μνημόσυνο των οποίων τέλεσαν και σήμερα, στο σημείο που άφησαν την τελευταία πνοή τους. Παρών ήταν και ο ιδιοκτήτης της ομάδας, Ιβάν Σαββίδης.

Στο περιθώριο του μνημόσυνου ο κ.Σαββίδης τόνισε:

«Είναι μία τραγική μέρα. Βεβαίως είμαστε μία οικογένεια και πρέπει να είμαστε μαζί και στις δύσκολες μέρες και στις χαρές. Ήταν μικρά παιδιά ακόμη. Εχουν μείνει για πάντα νέοι στους ανθρώπους που αγαπούν και σέβονται τις παραδόσεις του ΠΑΟΚ. Εγώ ήρθα ώστε μαζί με την οικογένεια του ΠΑΟΚ να τιμήσουμε τη μνήμη τους.

»Πρέπει να θυμόμαστε και τις τραγικές και τις καλές μας μέρες. Η καλύτερη μνήμη θα είναι εάν η ομάδα μας σήμερα παίξει καλά ώστε να μπορέσουμε να δείξουμε στο γήπεδο ότι τα παιδιά αυτά είναι μαζί μας. Οσο διήρκησε το μνημόσυνο εγώ σκέφτηκα τι θέλω και δεν θέλω σε καμία περίπτωση να επαναληφθεί κάτι παρόμοιο. Είναι μεγαλη τραγωδία.

Σε ερώτηση για το αν σκέφτεται να διαμορφώσει το χώρο του μνημείου για τους έξι φιλάθλους, απάντησε: «Σε αυτό δεν βλέπω κανένα απολύτως πρόβλημα. Θα κάνουμε αυτά που χρειαζόμαστε και εάν θα χρειαστεί θα το κάνουμε. Μπορώ, όμως, να σας πω ότι δεν υπάρχει κάτι καλύτερο από την ανθρώπινη μνήμη. Με έχει αγγίξει ότι τόσα νέα παιδιά ήρθαν σήμερα εδώ. Ο γιος μου προχθές έφυγε εσπευσμένα από την Ελλάδα, αλλά με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι σήμερα πρέπει να είμαι εδώ. Αυτό είναι ό,τι καλύτερο».

Ανακοίνωση της ΠΑΕ για τους αδικοχαμένους οπαδούς…

«Η μοίρα που ορίζει τις τύχες μας δεν είναι πάντα δίκαιη. Ειδάλλως δεν θα είχε πάρει από κοντά μας τα έξι νέα παιδιά που έσβησαν στα Τέμπη ένα θλιβερό, ολοσκότεινο ξημέρωμα. Ο ΠΑΟΚ δεν ξεχνά ποτέ τα μέλη της οικογένειάς του. Μας βλέπουν από εκεί ψηλά, άλλωστε. Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε…

04.10.2015 Κανείς από την οικογένεια του ΠΑΟΚ, 16 χρόνια τώρα, δεν έχει αφήσει έξι ονόματα να ξεχαστούν στο πέρασμα του χρόνου… Χαράλαμπε, Δημήτρη, Χριστίνα, Αναστάσιε, Γιώργο, Κυριάκο η αγάπη σας για τον ΠΑΟΚ σας έφερε εδώ, σας άφησε εδώ, συνέχισε παραπέρα και αποτέλεσε παράδειγμα αφοσίωσης και πίστης στα τέσσερα γράμματα για όσους κάθονται δίπλα στις θέσεις σας, θυμούνται τις εκδρομές σας και δακρύζουν όταν γυρίζουν σ΄εκείνο το δύσκολο βράδυ του Οκτωβρίου του ‘99.

Η αγαπημένη συνήθεια, ο εθισμός στην λατρεία του Δικεφάλου, σας οδήγησε να ανεβείτε τις σκάλες του διώροφου πούλμαν που θα σας πήγαινε στο ΟΑΚΑ για το ματς με τον Παναθηναϊκό στις 3 Οκτωβρίου. Και πήγατε, φωνάξατε, πανηγυρίσατε το γκολ του Νάγκμπε για το 1-1 και βολευτήκατε για το ταξίδι της επιστροφής. Τα ξημερώματα το λεωφορείο είχε πια ησυχάσει, η κούραση ήταν μεγάλη, όπως κάθε φορά που «τρώγατε» εκατοντάδες χιλιόμετρα σε μια μέρα, μόνο και μόνο για να είστε εκεί, δίπλα στον ΠΑΟΚ, να του δείχνετε τι θα πει αφοσίωση, να «εκπαιδεύετε» με την αυταπάρνησή σας όποιον νέο έμπαινε στην οικογένειά μας… Η αλλαγή του οδηγού δεν έγινε αντιληπτή, ήταν όμως μοιραία… Σε μια αδέξια προσπέραση δύο μόλις χιλιόμετρα από τα διόδια των Τεμπών, ο έλεγχος χάθηκε και το λεωφορείο του συνδέσμου Κορδελιού βρέθηκε στο κενό…

Έχουν διατυπωθεί χιλιάδες «γιατί», έχουν γραφτεί χιλιάδες σελίδες αναμνήσεων από όσους γλίτωσαν από το τρομερό δυστύχημα στα Τέμπη. Για τον ίδιο τον ΠΑΟΚ εξάλλου η μνήμη είναι βασικό συστατικό της διατήρησης του χαρακτήρα και των αξιών που ένωσαν τόσες χιλιάδες ψυχών να φωνάζουν τα ίδια συνθήματα, να χειροκροτούν το ίδιο έμβλημα, να θυσιάζουν και να θυσιάζονται… Προστέθηκε άλλο ένα σύνθημα από τότε παιδιά. Θα το τραγουδούσατε κι εσείς, αν δεν ήταν για εσάς: «Αδέρφια ζείτε, εσείς μας οδηγείτε…». Απερίγραπτο ρίγος… Να νιώθετε περήφανοι που εκείνη τη στιγμή γίνονται πραγματικά όλοι ένα… Πόσο παρακαλέσαμε όλοι να γυρνούσε ο χρόνος πίσω.

Όσο κι αν προσευχηθήκαμε δεν το καταφέραμε. Δεν παραιτηθήκαμε όμως. Ορκιστήκαμε ότι δεν θα αφήσουμε το χρόνο να σας προσπεράσει. Δεν σας θυμόμαστε μόνο αυτή τη μέρα. Σας θυμόμαστε και εμπνεόμαστε πάντα. Ο χρόνος σταμάτησε στις 04.10.1999… Εκείνη τη μέρα ο ΠΑΟΚ ολόκληρος θρήνησε. Από εκείνη τη μέρα ολόκληρος ο ΠΑΟΚ είναι «λειψός».

Όσα κι αν πετύχουμε, όσα κι αν σας αφιερώσουμε, πάντα θα προσευχόμαστε να μπορούσατε να ήσαστε μαζί μας…».

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ