Εκατοντάδες δημοσιογράφοι βρέθηκαν τον Ιανουάριο στην Ελλάδα για να καλύψουν την κρίσιμη εκλογική αναμέτρηση. Για την Μαρία Αντόνια Σάντσεθ Βαγιέχο της ισπανικής El Pais, δεν ήταν η πρώτη εκλογική αναμέτρηση. Ούτε η πρώτη επαφή με μια χώρα που γνωρίζει και μελετά από τα φοιτητικά της χρόνια.

Βρέθηκε στην Αθήνα για πολλοστή φορά, πήγε σε προεκλογικές συγκεντρώσεις, γειτονιές, καφενεία, μίλησε με πολίτες, αφουγκράστηκε τα hashtag (#) στα κοινωνικά δίκτυα, έζησε τη βραδιά των εκλογών.

Και μεταφέρει μέσα από το in.gr τις εντυπώσεις της. Με το μυαλό στον «τυφώνα Podemos».

Είδατε ομοιότητες στην προεκλογική εκστρατεία Ελλάδας και Ισπανίας;

Στην Ελλάδα η πολιτική γενικώς είναι ένα καθημερινό γεγονός. Ακούς τον κόσμο να μιλά για πολιτική κάθε ώρα της ημέρας στα καφενεία, στο δρόμο, στην αγορά ή τις τηλεοράσεις. Θα έλεγα ότι εδώ ζείτε την πολιτική πιο έντονα από ό,τι στην Ισπανία. Ως ευκαιρία για διάλογο, ως γεγονός που αφορά τους πολίτες. Υπάρχει ζήλος για αντιπαράθεση και πολεμική που δεν τον συναντάμε στην Ισπανία.

Στη χώρα μου, οι προεκλογικές εκστρατείες οριοθετούνται αυστηρά στην TV και τα κοινωνικά δίκτυα, τα οποία άλλαξαν άρδην τη σχέση πολιτών-πολιτικής. Οριοθετούνται όμως και χρονικά. Μόλις τελειώσουν οι εκλογές, ο κόσμος μιλά και πάλι για την κρίση, το ποδόσφαιρο ή τις τηλεοπτικές εκπομπές.

Υπάρχει κάτι που να σας εντυπωσίασε ή να σας τρόμαξε από όσα ζήσατε τον Ιανουάριο;

Είχα καλύψει τις εκλογές του 2009 και του 2012. Αυτή τη φορά μου έκανε εντύπωση ότι ο «δρόμος» δεν είχε παλμό, οι τόνοι είχαν πέσει, το οποίο ασφαλώς έχει να κάνει με την κούραση του εκλογικού σώματος, την έλλειψη κινήτρου, λόγω της κρίσης των πέντε ετών.

Μου έκανε εντύπωση ότι είδα λιγότερο κόσμο σε συγκεντρώσεις -όπως στην τελευταία ομιλία του τέως πρωθυπουργού στο γήπεδο Τάε Κβο Ντο ή σε ορισμένες συγκεντρώσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ σε ξενοδοχεία. Με τρόμαξε το ποσοστό της Χρυσής Αυγής.

Δεν έχω διάθεση να έρθω σε αντιπαράθεση με κάποιον ψηφοφόρο (εδώ υπάρχει δημοκρατία και η δημοκρατία είναι ιερή), αλλά το θεωρώ μια ανησυχητική ένδειξη για την υγεία του πολιτικού συστήματος και της ίδιας της δημοκρατίας. Μια σοβαρή κοινωνική παθολογία.

Επίσης, πιστεύω ότι δεν λύνει το πρόβλημα το να μην ακούγεται η Χρυσή Αυγή. Το αντίθετο. Υπό αυτή την έννοια, βρήκα εύστοχες τις παρατηρήσεις που έκανε σχετικά ο Γ.Βαρουφάκης.

Ήλθατε σε επαφή με αρκετό κόσμο. Είδατε ελπίδα ή απόγνωση;

Κυρίως είδα διάθεση για αλλαγή. Άσχετα από το αν κάποιος ψήφισε ΣΥΡΙΖΑ. Πολύς κόσμος, γνωρίζοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα (μνημόνιο, χρέος, απειλές για Grexit κλπ), ήθελε μια ριζική αλλαγή που θα έβαζε τέλος στο δικομματισμό ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και σε μια κοινωνικο-οικονομική κατάσταση που δεν φαινόταν να πηγαίνει άλλο.

Θέλω να επιμείνω: δεν μιλώ μόνο για τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Το είδα και το άκουσα και από παραδοσιακούς ψηφοφόρους της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που τώρα ψήφισαν Τσίπρα. Στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ είδα ελπίδα, πίστη, βεβαιότητα, αλλά και αμφιβολίες για το τι θα γίνει την επόμενη μέρα με την τρόικα.

Τόσο ο τέως πρωθυπουργός Χ.Θαπατέρο όσο και ο νυν Μ.Ραχόι έλεγαν συχνά ότι η «Ισπανία δεν είναι Ελλάδα». Εδώ στην Ελλάδα η προσδοκία είναι ότι η αλλαγή έρχεται από τη νότια Ευρώπη. Πώς το βλέπετε εσείς που σύντομα θα πάτε στις κάλπες;

Ο Ραχόι έλεγε ότι η Ισπανία δεν είναι Ελλάδα, αλλά έσπευσε να στηρίξει προεκλογικά τον κ. Σαμαρά. Μου έκανε εντύπωση η ταχύτητα με την οποία Μαδρίτη και Λισαβόνα έσπευσαν να θυμίσουν στη νέα ελληνική κυβέρνηση τις υποχρεώσεις της.

Με παραξένεψε η αδιαλλαξία, ειδικά από χώρες που πρόσφατα είχαν λάβει βοήθεια από την ΕΕ. Ασφαλώς δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι πρόκειται για κυβερνήσεις άλλου πολιτικού προσανατολισμού. Για το αν η αλλαγή θα έρθει από τον Νότο, θα δούμε.

Στην Ισπανία έχουμε αρκετές εκλογικές αναμετρήσεις το 2015. Κατά τη γνώμη μου, υπάρχει φόβος στην ισπανική κυβέρνηση για αυτό τον άνεμο της αλλαγής.

Ο Ιγκλέσιας ήλθε στην Αθήνα στην τελευταία προεκλογική συγκέντρωση του Αλ.Τσίπρα στην Ομόνοια. Το Podemos είναι ο ΣΥΡΙΖΑ;

Όλα δείχνουν ότι το Podemos θα κάνει την έκπληξη στις βουλευτικές εκλογές, γιατί υπάρχουν παρόμοιες καταστάσεις στη χώρα: οι πολίτες έχουν κουραστεί από τον δικομματισμό, η οικονομική κρίση έχει προκαλέσει πολλά προβλήματα με πιο χαρακτηριστικό τις εξώσεις. Ο κόσμος έχει θυμώσει με τα σκάνδαλα και τις υποθέσεις διαφθοράς. Υπάρχουν όμως και διαφορές.

Στην Ισπανία, οι δύο βασικοί παίκτες είναι τα πολιτικά κόμματα και τα ΜΜΕ. Ήλθε όμως να προστεθεί και ένας τρίτος: τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία υπήρξαν το όχημα του Podemos για να αναδειχθεί, ενίοτε και πέρα από τους παραδοσιακούς κανόνες του πολιτικού παιχνιδιού.

Να ξεκαθαρίσω όμως: Το Podemos δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ σε καμία περίπτωση, παρά το γεγονός ότι ευνοείται από την επιτυχία του ΣΥΡΙΖΑ για να κερδίσει ψήφους στην Ισπανία.

Το κόμμα του κ. Τσίπρα μοιάζει περισσότερο με τη δική μας IU (izquierda Unida=Ενωμένη Αριστερά). Έχουν αντίστοιχη πορεία, δομή και οργάνωση. Όμως, η iU δεν θα καταφέρει να κερδίσει ψήφους μπροστά στον «τυφώνα Podemos», ο οποίος πλησιάζει.

Συνέντευξη στον Απόστολο Ρουμπάνη

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ

Ειδήσεις Σήμερα: