Ράβδοι ορείχαλκου φουντώνουν το μυστήριο της χαμένης Ατλαντίδας

Το μυστήριο της Ατλαντίδας αναζωπύρωσαν οι 39 ράβδοι ορείχαλκου που ανέσυραν οι δύτες της ιταλικής υπηρεσίας Εναλίων Ερευνών από τον πυθμένα θαλάσσιας περιοχής ανοιχτά της πόλης Γέλα, στη Σικελία.

Οι 39 ράβδοι βρέθηκαν κοντά στα κατάλοιπα αρχαίου πλοίου που βυθίστηκε πριν 2.600 χρόνια. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, το πλοίο που μετέφερε τις ράβδους είχε ξεκινήσει το ταξίδι του είτε από την Ελλάδα είτε από τη Μικρά Ασία. Προορισμός του ήταν η Γέλα, αλλά λίγο πριν φτάσει στο λιμάνι βυθίστηκε εξαιτίας καταιγίδας.

Το ναυάγιο χρονολογείται στο πρώτο μισό του 6ου π.Χ. αιώνα, δήλωσε στο Discovery News ο επικεφαλής της έρευνας Σεμπαστιάνο Τούζα, επισημαίνοντας πως οι ράβδοι ανασύρθηκαν από βάθος λίγο μεγαλύτερο των 3 μέτρων. «Δεν έχει ξαναβρεθεί κάτι παρόμοιο» τόνισε ο ίδιος.

Οι ράβδοι μεταφέρθηκαν σε ειδικά εργαστήρια και η σάρωση με ακτίνες Χ αποκάλυψε τη σύνθεσή τους: 75 με 80% χαλκός, 15 με 20% ψευδάργυρος, καθώς και ίχνη νικελίου, μολύβδου και σιδήρου.

Τα ευρήματα, κατά τον Τούζα, αποδεικνύουν ότι περίπου έναν αιώνα μετά την ίδρυσή της το 689 π.Χ. η Γέλα αποτελούσε μία πλούσια πόλη, με εργαστήρια όπου κατασκευάζονταν πολύτιμα αντικείμενα. Στα εργαστήρια αυτά επρόκειτο να παραδοθεί το φορτίο του αρχαίου πλοίου.

Ο ορείχαλκος, κράμα χαλκού-ψευδάργυρου, περιγράφεται σε πολλά αρχαία κείμενα, με σημαντικότερο όλων τον «Κριτία». Ωστόσο, δεν έχει επιβεβαιωθεί ότι ο Πλάτωνας αναφερόταν σε ένα κράμα χαλκού-ψευδάργυρου.

Στον Κριτία ο Πλάτωνας μιλά για το πλέον πολύτιμο μέταλλο μετά τον χρυσό και γράφει πως οι κάτοικοι της Ατλαντίδας γνώριζαν τον «ἐκ γῆς ὀρυττόμενον» ορείχαλκο, που έλαμπε σαν φωτιά. Αναφέρει, επίσης, ότι ορειχάλκινα στοιχεία κοσμούσαν τα τείχη της ακρόπολης, αλλά και το εσωτερικό του ναού του Ποσειδώνα στην Ατλαντίδα.

Επιμέλεια: Άννα Ανδίρα

Newsroom ΑΛΤΕΡ ΕΓΚΟ