Η ζωή ενός άγνωστου άντρα

!function(d,s,id){var js,fjs=d.getElementsByTagName(s)[0];if(!d.getElementById(id)){js=d.createElement(s);js.id=id;js.src=»//platform.twitter.com/widgets.js»;fjs.parentNode.insertBefore(js,fjs);}}(document,»script»,»twitter-wjs»);

Σελίδες: 248

Η αναχώρηση του ήρωα για την Αγία Πετρούπολη αναγγέλλει ένα από κείνα τα μυστηριώδη ταξίδια όπου αναζητάμε όχι ν’ αλλάξουμε χώρα αλλά ζωή. Ο Σούτοφ, συγγραφέας και πρώην αντικομφορμιστής, ελπίζει να ξεφύγει έτσι από τον αδιέξοδο δεσμό του με τη Λέα, να νιώσει πάλι τη φλόγα των νεανικών του ιδανικών και, κυρίως, να ξαναβρεί τη γυναίκα που αγαπούσε τριάντα χρόνια πριν. Η φυγή του θα τον οδηγήσει σε μια Ρωσία άγνωστη όπου, αγανακτισμένος, κατάπληκτος και αναγκασμένος να προσπαθεί να κατανοήσει την καινούργια πραγματικότητα, μέσα από τη γνωριμία του με έναν άγνωστο άντρα και τις αφηγήσεις του (συγκλονιστικές οι περιγραφές της πολιορκίας του Λένινγκραντ), θ’ ανακαλύψει το πρότυπο ενός έρωτα που θ’ αποκαλυφθεί ως ο αληθινός προορισμός του ταξιδιού του.

Σ’ αυτό το πυκνό και επιβλητικό βιβλίο, ο Μακίν ξαναζωντανεύει το πεπρωμένο της πατρίδας του, μακριά από τα στερεότυπα που συνοδεύουν την οδυνηρή ανάδυση της «νέας Ρωσίας». Οι ήρωές του επιβεβαιώνουν μέσα από τις πράξεις τους την ορθότητα των λόγων του Ντοστογιέφσκι για την ομορφιά που καλείται να σώσει τον κόσμο.

Ο Ρώσος, γαλλόφωνος πεζογράφος Αντρέι Μακίν γεννήθηκε το 1957 στο Κρασνογιάρσκ της πρώην Σοβιετικής Ένωσης, στη Σιβηρία, και μεγάλωσε στην Πένζα, επαρχιακή πόλη της Ομοσπονδιακής Περιοχής του Βόλγα. Από πολύ μικρός ήρθε σε επαφή με τη γαλλική γλώσσα και άρχισε να γράφει ποιήματα στα γαλλικά και στα ρωσικά. Το 1987 έφυγε για τη Γαλλία στο πλαίσιο μιας ανταλλαγής εκπαιδευτικών και αποφάσισε να εγκατασταθεί εκεί. Του δόθηκε πολιτικό άσυλο και ο ίδιος επέλεξε να γράφει πλέον μόνο στα γαλλικά. Ωστόσο, αρχικά, χρειάστηκε να παρουσιάσει τα έργα του ως μεταφράσεις από τα ρώσικα, καθώς αντιμετώπισε τη δυσπιστία των εκδοτών για το ότι έγραφε τόσο καλά σε μια δεύτερη γλώσσα. Τα πρώτα δύο του μυθιστορήματα δεν γνώρισαν καμιά επιτυχία και πέρασε αρκετός καιρός ώσπου να βρει εκδότη για το τέταρτο βιβλίο του Η κληρονομιά, το οποίο εκδόθηκε εντέλει στη Γαλλία το 1995 και κέρδισε το βραβείο Γκονκούρ και το βραβείο Μεντισίς. Έκτοτε έγραψε πολλά βιβλία και μεταφράστηκε σε περισσότερες από σαράντα γλώσσες.

Στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί Η κληρονομιά, 1997, Ελεγεία για την Ανατολική Ευρώπη, 2002, Η κόρη του ήρωα, 2002, Το αμάρτημα της Όλγας Αρμπελίνα, 2002, Η γυναίκα που περίμενε, 2004, Η μουσική μιας ζωής, 2004 και Η ανθρώπινη αγάπη, 2008.