Το χορευτικό σόλο «Μiroku» μια στοχαστική εξερεύνηση της σχέσης ανάμεσα στο χώρο και το φως, εμπνευσμένη από το μοντέρνο χορό, τις πολεμικές τέχνες και το κίνημα μπούτο (butoh) θα παρουσιάσει στις 15 και 16 Απριλίου στο Μ.Μ.Α. ο Σαμπούρο Τεσιγκαουάρα -είδωλο στην Ιαπωνία, χορογράφος-σταρ στην Ευρώπη.
Το σώμα του κινείται σαν μια ανάλαφρη κορδέλα, σαν υδράργυρος και έχεις την αίσθηση ότι αν ψάξεις κάτω από το δέρμα του δεν θα βρεις κόκκαλα ή μυς που να εμποδίζουν τη ροή της κίνησης, μοιάζει «ανέγγιχτος», σαν ένα πνεύμα. Η σιλουέτα του δίνει σχήμα στο χώρο και οι εικόνες που δημιουργεί στη σκηνή, φτιάχνουν κόσμους των πέντε αισθήσεων και καθηλώνουν το κοινό σε όλο τον κόσμο.

Μόνος του στη σκηνή επί μια ώρα, ο Τεσιγκαουάρα, κινείται όπως ο αναρριχόμενος κισσός, με τη χάρη της φλόγας και έχει ένα μοναδικό παρτενέρ: τους εξαιρετικούς φωτισμούς του, ένα σύμπαν χρωμάτων, αλλά και συμβολισμών.

Η χορογραφία, τα σκηνικά, ο σχεδιασμός των φωτισμών και τα κοστούμια φέρουν την υπογραφή του ίδιου του Σαμπούρο Τεσιγκαουάρα. Η μουσική επιμέλεια είναι των: Neil Griffiths, Kei Miyata, Saburo Teshigawara.

Ο Σαμπούρο Τεσιγκαουάρα (γ.1954) είναι ένα είδωλο για τους Ιάπωνες, που θαυμάζουν την τέχνη του, αλλά και την καθιέρωσή του στην Ευρώπη καθώς και τη φήμη του ως χορογράφου που έχει δημιουργήσει ένα έντονο και πρωτότυπο αποτύπωμα στον κόσμο του σύγχρονου χορού. Ο Τεσιγκαουάρα είναι ένας «συνολικός» δημιουργός: χορογραφεί , σχεδιάζει σκηνικά, κοστούμια, φωτισμούς και επιμελείται τη μουσική για τις παραγωγές του. Πιστεύει ότι τα στοιχεία μιας παράστασης δεν είναι ξεχωριστές τέχνες, αλλά κομμάτια μιας σύνθεσης, υλικά για να «φτάσεις σε μια φόρμα έκφρασης».

Άρχισε την καριέρα του στο Τόκιο, το 1981, αφού έκανε έναν ασυνήθιστο συνδυασμό σπουδών: κλασικό μπαλέτο και πλαστικές τέχνες. Πήρε από την αρχή αποστάσεις από τη συμβατική παράδοση του χορού στην Ιαπωνία και άρχισε να χτίζει ένα προσωπικό ύφος, βασισμένο στο διάλογο του χορευτή με το σώμα του, ύφος που εξελίχθηκε σε ένα σημαντικό ρεύμα του σύγχρονου χορού στη χώρα του.To 1985, μαζί με τη χορεύτρια Κέι Μιγιάτα (Kei Miyata) έφτιαξε την ομάδα KARAS( κοράκι στα ιαπωνικά) με την οποία άρχισε τις ομαδικές χορογραφίες και τα workshops, στο στούντιο στο Τόκιο και τη συμμετοχή σε μεγάλα φεστιβάλ και διεθνείς συναντήσεις.

Το 1986 έκανε ένα συγκλονιστικό ντεμπούτο στην Ευρώπη, στο Διεθνή Διαγωνισμό Χορογραφίας του Μπανιολέ, με το έργο του Kaze no sentan (Στην κόψη του ανέμου) και εκεί, ο ανήσυχος κόσμος του ευρωπαϊκού χορού ανακάλυψε στον Τεσιγκαουάρα πρωτοφανείς φόρμες σωματικής έκφρασης, που δεν χρησιμοποιούσαν τις συμβατικές στιλιστικές τεχνικές. Ο Γουίλιαμ Φόρσάιθ, διευθυντής τότε των Μπαλέτων της Φρανκφούρτης, κάλεσε γρήγορα τον Τεσιγκαουάρα να χορογραφήσει και από τότε η Ευρώπη υποδέχεται με ανοιχτές αγκαλιές αυτόν τον καλλιτέχνη, που διευρύνει διαρκώς τους ορίζοντές του: Κρατικό Μπαλέτο της Βαυαρίας, Μπαλέτο της Εθνικής Όπερας του Παρισιού, Netherlands Dance Theater, Ballet du Grand Théâtre της Γενεύης κ.ά.

Ο Τεσιγκαουάρα είναι ένας στοχαστικός χορογράφος και στα έργα του αποτυπώνονται επιρροές από όλες τις τέχνες και εικαστικές ευαισθησίες που διατρέχουν όλες τις εποχές και που ο ίδιος τις συνθέτει δυναμικά σε έναν απόλυτα δικό του κόσμο. Δημιουργεί μουσική για τις χορογραφίες του και παράλληλα συνεργάζεται με μουσικούς από όλα τα μουσικά είδη για τις παραστάσεις του. Η κίνησή του, ήρεμη, σχεδόν τελετουργική, παραπέμπει σε δημιουργικούς συνδυασμούς κλασικού και μοντέρνου χορού, αλλά και της ασιατικής παράδοσης, με την έμφαση στο επάνω μισό του σώματος. Ο έλεγχος που έχει στο θώρακα, τα χέρια, τις παλάμες, το κεφάλι είναι σαγηνευτικός με αποτέλεσμα την κάθαρση: « Ο χορός πρέπει να είναι διαυγής, η διαύγεια είναι η ουσία του», λέει ο ίδιος.

Παράλληλα με τη χορογραφική του καριέρα, ο Τεσιγκαουάρα, έχει κερδίσει το διεθνές ενδιαφέρον και στις εικαστικές τέχνες, με βίντεο εγκαταστάσεις και φιλμ/βίντεο, σε εκθέσεις και εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο. Και ακόμα, πέρα από τα προγράμματα στο στούντιο της ομάδας KARAS στο Τόκιο, συμμετέχει και σε άλλα εκπαιδευτικά προγράμματα. Από το 1995 το S.T.E.P (Saburo Teshigawara Education Project) σε συνεργασία με Βρετανούς καλλιτέχνες στην Βρετανία, δημιουργεί παραστάσεις μέσα από συνεργασίες και διάλογο με χορογράφους και χορευτές, που διαρκούν ένα χρόνο. Από το 2006 ο Τεσιγκαουάρα διδάσκει ως ειδικός εκπαιδευτής στο Τμήμα Κινηματογράφου και Σωματικής Έκφρασης στον τομέα της Σύγχρονης Ψυχολογίας, στο Πανεπιστήμιο του Ρικίο (Rikkyo) στην Ιαπωνία. «Μελετάμε το σώμα ως τη βασική προϋπόθεση της έκφρασης… παροτρύνω τους φοιτητές να μην βιάζονται και να ξεκαθαρίζουν σιγά-σιγά τη διαίσθησή τους και τις ευαισθησίες τους, να διαμορφώνουν απόψεις που θα έχουν νόημα για αυτούς και θα τους ταιριάζουν. Τους λέω ότι πρέπει να αναπτύξουν την ικανότητα να εκφράζουν τις απόψεις τους με σαφήνεια και με τις δικές τους λέξεις».

Μιρόκου είναι το όνομα που έδωσαν οι Ιάπωνες στην τελευταία μετεμψύχωση του Βούδα, λίγο πριν από τη νιρβάνα, όταν ο κόσμος αγγίζει την αρμονία. Ο Μιρόκου συμβολίζει την εντέλεια, την ύψιστη ποιότητα της επίγειας ζωής, που κατακτάται μέσα από διαρκείς αναμετρήσεις με τον εαυτό και με τον έξω κόσμο.

Για τον Τεσιγκαουάρα, η αρμονία είναι «μια διαρκώς κινούμενη ισορροπία, που δεν ολοκληρώνεται ποτέ» και η παράστασή του ακολουθεί τα αεικίνητα στάδια αυτής της ισορροπίας, σαν κεφάλαια μεταμορφώσεων, στα οποία εξερευνά τις ιδέες για την ανθρώπινη ύπαρξη, σε ένα παιχνίδι του σώματός του με τους φωτισμούς. Οι φωτισμοί λειτουργούν σαν όψεις του κόσμου, σε όλες τις κλίμακες του μπλε, από το ψυχρό της αυγής μέχρι το θαμπό γαλάζιο, που φτιάχνει την ψευδαίσθηση ενός υποβρύχιου σύμπαντος. Το μπλε σκουραίνει μέχρι το μαύρο της νύχτας και ο χορευτής μοιάζει να δίνει μια μάχη με το φόβο, ενώ τα παράθυρα άπλετου φωτός, που διακόπτουν το μαύρο, υπαινίσσονται μια απελευθερωτική νίκη.

Τρεις ψηλοί «τοίχοι» πλαισιώνουν το χώρο, μια σκηνογραφική ιδέα, που επιτρέπει στον χορευτή να παίζει με τις κλίμακες, να προβάλλει το σώμα του σαν μινιατούρα σε καμβά ή οθόνη ταινίας και να μεγεθύνει τις αναλογίες του ανθρώπου και του κόσμου. Κίνηση, φωτισμοί και μουσική δημιουργούν ένα τρισδιάστατο τοπίο και δικαιώνουν την άποψη του Τεσιγκαουαρά για τον «συνολικό» δημιουργό.

Ο Τεσιγκουάρα, με το έργο του αυτό, που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 2007, στο Νέο Εθνικό Θέατρο του Τόκιο, φτιάχνει μια αλληγορία για τον κόσμο, δέσμιο χαοτικών δυνάμεων και συνθηκών, αλλά δείχνει να υποστηρίζει ότι αν η ανθρωπότητα μοιάζει με φυλακή, είναι ταυτόχρονα και άσυλο καθώς και μια αχανής έκταση πιθανοτήτων. Για τους θεατές, ο Μιρόκου είναι μια μορφή «αποφυλάκισης», κάθαρσης, έμπνευσης και επαναφόρτισης.

Οι τιμές των εισιτηρίων είναι: € 11,50 (φοιτητικά) – 20, 36, 53, 72 (Διακεκριμένη Ζώνη)

Το Μιρόκου, παρουσιάζεται στη σκηνή της Αίθουσας Αλεξάνδρα Τριάντη στο πλαίσιο της Σειράς «Χορός στο Μέγαρο» με την ευγενική χορηγία του Ομίλου Επιχειρήσεων Μυτιληναίος.

Χορηγός επικοινωνίας της παράστασης είναι το in.gr

Ειδήσεις Σήμερα: