Υποδείξεις του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας

• Κάθε γυναίκα έχει δικαίωμα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού να έχει την κατάλληλη βοήθεια και υποστήριξη.
• Η γυναίκα πρέπει να έχει έναν κεντρικό ρόλο στην υποστήριξη αυτή, καθώς και τη δυνατότητα να οργανώνει και να αξιολογεί τις υπηρεσίες που της παρέχονται.
• Η επιτυχία της υποστήριξης εξαρτάται από τη σημασία που δίνεται στους συναισθηματικούς και τους ψυχολογικούς κοινωνικούς παράγοντες.
• Η γέννηση είναι μια φυσική και φυσιολογική λειτουργία.
• Για την ψυχική ευφορία της υποψήφιας μητέρας, πρέπει να εξασφαλίζεται η παρουσία στον τοκετό ενός ατόμου της επιλογής της -συγγενικού ή μη- και η δυνατότητα για τη λεχώνα να δέχεται επισκέψεις μετά τη γέννηση του μωρού της.
• Πρέπει να εξασφαλίζεται ο σεβασμός των πεποιθήσεων και των πολιτιστικών παραδόσεων της κάβε γυναίκας, η οποία γεννά σε κλινική ή νοσοκομείο.
• Η τεχνητή πρόκληση του τοκετού πρέπει να γίνεται μόνο όταν υπάρχει ειδική ιατρική εντολή και δεν θα έπρεπε να υπερβαίνει το 10% του συνόλου των τοκετών σε κανένα μέρος του κόσμου.
• Οι καισαρικές τομές δεν δικαιολογείται να ξεπερνούν το 10-15% του αριθμού των τοκετών. Αυτό ισχύει για όλες τις περιοχές της γης.
• Δεν υπάρχει καμιά απόδειξη ότι μετά από μια καισαρική απαιτείται και μια δεύτερη στον επόμενο τοκετό. Οι γυναίκες θα έπρεπε να ενθαρρύνονται να γεννήσουν φυσιολογικά, ακόμα και μετά από μια προηγουμένη καισαρική.
• Δεν υπάρχει καμιά ένδειξη ότι πριν από τον τοκετό πρέπει να ξυρίζεται το εφηβαίο και να γίνεται υποκλυσμός.
• Η τεχνητή ρήξη των υμένων -πράξη ρουτίνας στα νοσοκομεία- δεν στηρίζεται σε καμιά επιστημονική αναγκαιότητα και, όταν αυτή απαιτείται, πρέπει να γίνεται μόνο σε προχωρημένη φάση τον τοκετού.
• Κατά τη διάρκεια του τοκετού θα πρέπει να αποφεύγεται η -συνηθισμένη πια- χορήγηση φαρμάκων, εκτός από ειδικές περιπτώσεις.
• Η χρήση του μόνιτορ για την ακρόαση του εμβρύου, η οποία συνηθίζεται πολύ στα νοσοκομεία, πρέπει να γίνεται μόνο σε ειδικές παθολογικές περιπτώσεις και στην περίπτωση τεχνητής πρόκλησης τοκετού.
• Η γυναίκα, σε όλη τη διάρκεια των ωδινών τοκετού δεν πρέπει να υποχρεώνεται να έχει ύπτια στάση (ανάσκελα). Πρέπει να ενθαρρύνεται να περπατάει και να επιλέγει ελευθέρα τη στάση, που η ίδια αισθάνεται σαν πιο κατάλληλη για τον τοκετό.
• Δεν δικαιολογείται η συστηματική χρήση της επεισιοτομίας.
• Το υγιές βρέφος πρέπει να μένει με τη μητέρα του κάβε φορά, που η κατάσταση και των δυο το επιτρέπει. Ο αποχωρισμός του υγιούς βρέφους από τη μητέρα του δεν δικαιολογείται από καμιά διαδικασία ιατρικής παρακολούθησης.
• Πρέπει να ενθαρρύνεται η άμεση έναρξη του θηλασμού, ακόμα και πριν η νέα μητέρα βγει από την αίθουσα τοκετού.
• Ο θηλασμός αποτελεί τη φυσιολογική και ιδανική μορφή θρέψης του βρέφος και παρέχει ένα απαράμιλλο βιολογικό υπόβαθρο για την ανάπτυξη του.
• Στη διάρκεια της εγκυμοσύνης πρέπει να γίνεται συστηματική εκπαίδευση υπέρ του θηλασμού. Όλες οι γυναίκες, με την κατάλληλη βοήθεια και ενημέρωση, είναι σε θέση να θηλάσουν το μωρό τους.
• Οι μητέρες πρέπει να ενθαρρύνονται να κρατούν το μωρό κοντά τους και να του προσφέρουν το στήθος τους κάθε φορά που εκείνο το ζητά. Καλό είναι να παρατείνεται όσο το δυνατόν περισσότερο η περίοδος του θηλασμού και να αποφεύγεται η χρήση συμπληρωματικής τροφής. Μια μητέρα δεν είναι ανάγκη να προσφέρει κανένα συμπλήρωμα τροφής μέχρι τους 4-6 πρώτους μήνες της ζωής του βρέφους.

health.in.gr