Σπάνιες εκδόσεις του Α.Κοραή από τις εκδόσεις «Άλφα Πι»

Οι εκδόσεις «Άλφα Πι» των αδελφών Αντώνη και Γιάννη Παλιού, ύστερα από 15ετή παρουσία στην ακριτική Χίο, με 280 εκδόσεις στο ενεργητικό τους, αποτολμούν -σε εποχή κρίσης- να ανταγωνισθούν την εκδοτική πρωτεύουσα, ιδρύοντας στην Αθήνα γραφείο.

Πρόσφατα έγιναν τα εγκαίνια του γραφείου διανομής και διαφήμισης «Άλφα Πι», που βρίσκεται στην Αγία Φιλοθέη, στο Μαρούσι με την παρουσία πλήθους μελών της εν Αθήναις Χιακής παροικίας.

Από τον κατάλογο των εκδόσεων ξεχωρίζουν οι μελέτες:

• «Αδαμαντίου Κοραή, Άτακτα», τόμοι 2, Εισαγωγή – Επιμέλεια Στέργιου Φασουλάκη.
• Νίκου Καλοσπύρου, «Όταν ο Αδαμάντιος Κοραής μελετούσε τον Ιπποκράτη».
• Θ. Γ. Κοκκαλιάδη – Γ. Π. Μουτάφη, «Ο Αδαμάντιος Κοραής περί πολιτείας και δικαίου» (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών).
• Αθηνάς Κ. Ζαχαρού-Λουτράρη, «Όμηρος Χίος αοιδός».
• Επιμέλεια Νίκου Μίτση, «Τα συμβάντα στη Χίο το 1822, από το χέρι του Βαχίτ Πασά».
  Πρόκειται για τα απομνημονεύματα του Τούρκου διοικητή, ο οποίος οργάνωσε τη σφαγή 50.000 αμάχων και την αιχμαλωσία και πώληση 40.000 αιχμαλώτων Χίων, με την κυνική δικαιολογία ότι «η εξολόθρευση ενός ανέντιμου Χριστιανού αποστάτη ισοδυναμεί με το ξερίζωμα ενός χόρτου, όπως αναφέρεται στο ιερό Κοράνι, αφού οι καταστροφές ήταν πολύ μεγάλου βαθμού, ανάλογες με το μέγεθος του εγκλήματος της ανυπακοής».
• Κωνσταντίνου Φραγκομίχαλου, «Οι σφαγές της Χίου». Η τελευταία αυτή έκδοση, που κυκλοφορεί και στα αγγλικά, θεωρείται η πληρέστερη έως σήμερα, κριτική μελέτη για το τραγικό γεγονός, που σημάδεψε την επανάσταση και οδήγησε με το αίμα στην αφύπνιση της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης, ενώ ενέπνευσε τον μεγάλο Γάλλο ζωγράφο Ντελακρουά να αποτυπώσει με τον χρωστήρα του την «εθνοκάθαρση» ενός νησιού, που ζητούσε την απελευθέρωσή του από τα Οθωμανικά δεσμά.

Από τον χώρο της Λογοτεχνίας:

• Μέλη Βυζανιάρη-Τσάκου, «Το δουλικό».
• Αργυρώ Βαρλά-Γαλάτουλα, «Ζωή σε τέσσερα επίπεδα».
• Γιώργη Μ. Φράγκου, «Μπουνάτσες και φουρτούνες».
• Κώστα Ζαφείρη, «Αφάνεια».
• Γιώργη Διλμπόη, «Ανοικτές θάλασσες».
• Γιώργου Κουλούρη, «Στον Τροπικό του Αιγόκαιρω».
• Αγγελικής Συρρή-Στεφανίδου, «Τα Χιώτικα είναι αλλιώτικα».
• Mιχάλη Μουλά, «Διλήμματα».

Στον κατάλογο των εκδόσεων αναφέρεται στο λήμμα «Βιβλίο»: «Λέξη που προέρχεται από τη φοινικική λέξη «βύβλο», το φυτό απ’ όπου παραγόταν ο πάπυρος. Πρώτη μορφή βιβλίου, αποτέλεσε η στενή λωρίδα που τυλιγόταν σε κύλινδρο, το «ειλητάριο». Ακολούθησε ο «κώδικας», η μορφή του σημερινού βιβλίου. Πρώτο εξ ολοκλήρου ελληνικό βιβλίο πρέπει να θεωρηθεί η «Επιτομή των οχτώ του λόγου μερών» του Κωνστανταντίνου Λάσκαρι, που τυπώθηκε στο Μιλάνο το 1476. Η λέξη «έκδοση», με τη σημερινή σημασία της δημοσίευσης βιβλίου, απαντά στους ελληνιστικούς χρόνους».

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ