Οι Δήθεν, μια ρεμπέτικη κομπανία αποτελούμενη από νέους μουσικούς, επιλέγουν και παρουσιάζουν μια σειρά από κομμάτια, κυρίως μέσα από τη δισκογραφία του ΄30. Πρόκειται για λιγότερο γνωστές στο σύγχρονο κοινό στιγμές της δισκογραφίας, από το ρεπερτόριο του ρεμπέτικου και του σμυρναίικου τραγουδιού, που σίγουρα ξαφνιάζουν ευχάριστα όποιον τα ακούσει: η «Αρμενίτσα» του Μοντανάρη, το «Τράβα, ρε μάγκα και αλάνι» του Σκαρβέλη, το «Παιδί του δρόμου» του Παπάζογλου και άλλα, σύνολο 19 τραγούδια.
Ιδιαίτερα θετικό σημείο είναι ο δεμένος ήχος των Δήθεν, αποτέλεσμα της μακρόχρονης θητείας τους στο πάλκο, καθώς και οι πολύ καλές οργανικές εκτελέσεις. Από φωνητικής πλευράς, μολονότι το αποτέλεσμα είναι θετικό, υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά την πλαστικότητα της φωνής, καθώς είναι στοιχείο θεμελιώδες για το σμυρναίικο ρεπερτόριο.
Πρόκειται για ένα δίσκο που ακούγεται ευχάριστα και μας βοηθά να ξαναανακαλύψουμε αυτά τα τόσο σημαντικά τραγούδια. Περιμένουμε τη συνέχεια από τους Δήθεν.