Αμερικανική μελέτη εξηγεί γιατί ορισμένες φορές παρατρώμε
Νέα Υόρκη: Μια μικρή αμερικανική μελέτη ρίχνει φως στο ερώτημα γιατί τείνουν να τρώμε πολύ μερικές φορές, καταλήγοντας στην παρατήρηση ότι ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται διαφορετικά στην στομαχική πληρότητα ανάλογα με το ατομικό βάρος.
Νέα Υόρκη: Μια μικρή αμερικανική μελέτη ρίχνει φως στο ερώτημα γιατί τείνουν να τρώμε πολύ μερικές φορές, καταλήγοντας στην παρατήρηση ότι ο εγκέφαλος ανταποκρίνεται διαφορετικά στην στομαχική πληρότητα ανάλογα με το ατομικό βάρος.
Όπως αναφέρεται στο επιστημονικό έντυπο NeuroImage ο Δρ Τζην-Τζακ Γουανγκ και οι συνεργάτες του στην Εθνική Βιβλιοθήκη Brookhaven της Νέας Υόρκης έκαναν εγκεφαλογράφημα σε 18 εθελοντές και διαπίστωσαν ότι τα άτομα με φυσιολογικό και περιττό βάρος είχαν διαφορετικά πρότυπα εγκεφαλικής ενεργοποίησης σε ανταπόκριση της πληρότητας του στομάχου.
Ειδικότερα, τα υπέρβαρα άτομα είχαν λιγότερη δραστηριότητα στην εγκεφαλική περιοχή του δεξιού οπίσθιου αμυγδάλου. Τα αμύγδαλα εμπλέκονται στην ρύθμιση του συναισθήματος και πιστεύεται ότι παίζουν ρόλο στην όρεξη και την σίτιση.
Τα αποτελέσματα της μελέτης δείχνουν ότι η μικρότερη ενεργοποίηση της συγκεκριμένης εγκεφαλικής περιοχής βοηθά να εξηγηθεί γιατί ορισμένα άτομα συνεχίζουν να τρώνε ακόμα και όταν το στομάχι τους είναι μετρίως πλήρες.
Με επεκτάσιμα γαστρικά μπαλόνια για την δημιουργία της στομαχικής διαστολής σε κάθε συμμετέχοντα, οι ερευνητές προκάλεσαν αίσθημα πληρότητας όπως αυτό που προκαλείται μετά από ένα γεύμα. Επίσης, χρησιμοποίησαν λειτουργική μαγνητική τομογραφία για να απεικονίσουν την εγκεφαλική δραστηριότητα των συμμετεχόντων καθώς διαστέλλονταν το στομάχι τους.
Τα υπέρβαρα άτομα γενικά ένιωθαν λιγότερο πλήρη από τα άτομα με κανονικό βάρος όταν το στομάχι τους ήταν μετρίως διασταλμένο. Τα παχύσαρκα άτομα είχαν επίσης λιγότερη ενεργοποίηση στα αμύγδαλα.
Αρα οι επιστήμονες καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι τα αμύγδαλα μπορεί να αποτελέσουν ένα στόχο των θεραπειών απώλειας βάρους. Αυτό μπορεί να σημαίνει νέα φάρμακα ή και θεραπείες συμπεριφοράς.
Σε άλλη μελέτη ο Δρ Γουάνγκ εξηγεί ότι οι συνεργάτες του παρατήρησαν ότι τα άτομα που μπορούσαν να καταστείλουν την επιθυμία τους για τροφή όταν έβλεπαν γευστικά γεύματα, άλλαζε η ενεργοποίηση των αμυγδάλων τους. Από εκεί εξάγεται και το συμπέρασμα ότι ενδεχομένως η θεραπεία συμπεριφοράς να μπορεί να τροποποιήσει τα αμύγδαλα και τη δραστηριότητά τους άρα και την όρεξη σε συγκεκριμένα άτομα.