Τα διουρητικά προλαμβάνουν τη νόσο Αλτσχάιμερ

Σικάγο: Τα καλιοπροστατευτικά διουρητικά μειώνουν τον κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Αλτσχάιμερ σχεδόν κατά 70%, σύμφωνα με αμερικανική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Archives of Neurology.

Ερευνητική ομάδα του Πανεπιστημίου Τζονς Χόπκινς με επικεφαλής τον Δρ Πήτερ Ζαντι, έθεσε υπό ιατρική παρακολούθηση 3.297 άτομα, 63 ετών και άνω που ζούσαν στην επαρχία Cache της Γιούτα. Οι συμμετέχοντες χωρίστηκαν σε δυο ομάδες: στην πρώτη ομάδα εντάχθηκαν 1.507 άτομα (944 γυναίκες και 563 άνδρες) που πήραν αντιϋπερτασικά και στη δεύτερη ομάδα 1.790 (975 γυναίκες και 815 άνδρες) που δεν πήραν φαρμακευτική αγωγή.

Οι συμμετέχοντες εξετάστηκαν την περίοδο 1995-1997 για άνοια και τυχόν φαρμακευτική αγωγή που ακολουθούσαν. Η επανεξέτασή τους τρία χρόνια αργότερα, απέκλεισε τα άτομα είχαν νόσο Αλτσχάιμερ κατά την πρώτη εξέταση.

Στην δεύτερη εξέταση, καταγράφηκαν 104 περιπτώσεις νόσου Αλτσχάιμερ και η χρήση των αντιϋπερτασικών συσχετίστηκε με χαμηλότερη συχνότητα της νόσου.

Ωστόσο η ανάλυση των δεδομένων με βάση τη φαρμακευτική κατηγορία έδειξε ότι η μεγαλύτερη μείωση του κινδύνου καταγραφόταν μεταξύ των ασθενών που είχαν πάρει καλιοπροστατευτικά διουρητικά.

Οι αναστολείς ACE (του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης) και οι αναστολείς διαύλου ασβεστίου ωστόσο δεν είχαν καμιά επίδραση στον κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Αλτσχάιμερ. Όταν όμως, αναλύθηκαν ξεχωριστά οι αναστολείς διαύλου ασβεστίου διυδροπυριδίνης διαπιστώθηκε ότι προέκυπτε όφελος από τη φαρμακευτική αγωγή συγκριτικά με τους παράγοντες μονοδιυδροπυριδίνης.

Οι β-αποκλειστές συνδυάστηκαν με «μια προστατευτική επιρροή», ενώ η χρήση διουρητικών συνολικά συσχετίστηκε με σημαντικά μειωμένο κίνδυνο νόσου Αλτσχάιμερ.

Η σχέση εξακολουθούσε να ισχύει ακόμα και όταν ελήφθησαν υπόψη παράγοντες όπως η ηλικία, το φύλο, η μόρφωση, ο διαβήτης, η χοληστερόλη και ο γονότυπος APOE. Η ανάλυση μιας υποομάδας δεν άλλαξε σημαντικά το τελικό αποτέλεσμα.

Δεν είναι ξεκάθαρο γιατί τα καλιοπροστατευτικά διουρητικά συγκεκριμένα σχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο εκδήλωσης νόσου Αλτσχάιμερ, αλλά είναι γνωστό ότι τα συγκεκριμένα φάρμακα οδηγούν σε αυξημένες συγκεντρώσεις καλίου στον οργανισμό.

Αδημοσίευτα επιστημονικά δεδομένα δείχνουν ότι τα αυξημένα επίπεδα καλίου σχετίζονται με μειωμένο κίνδυνο άνοιας, ενώ οι χαμηλές συγκεντρώσεις με οξειδωτικό στρες, φλεγμονή, συσσώρευση αιμοπεταλίων και αγγειοσυστολή, πιθανοί συνεισφέροντες παράγοντες της παθογένεσης της νόσου Αλτσχάιμερ.

Εξετάζοντας το ενδεχόμενο ορισμένες περιπτώσεις νόσου Αλτσχάιμερ της μελέτης να ήταν ουσιαστικά περιπτώσεις αγγειακής άνοιας, ο Δρ Ζαντι σημειώνει ότι τα περιστατικά κατηγοριοποιήθηκαν σύμφωνα με διεθνή διαγνωστικά κριτήρια. Εξάλλου, διενεργήθηκαν μαγνητικές τομογραφίες στο 56% των ασθενών και σε κάθε περίπτωση η μαγνητική απέτυχε να διαγνώσει αγγειακή παθολογία.

health.in.gr