Θεσσαλονίκη: Το πρόβλημα δυσλειτουργίας της στύσης είναι πολύ συχνό και προβληματίζει, είτε παροδικά είτε μόνιμα, περίπου το 10% του ανδρικού πληθυσμού, διεθνώς και στη χώρα μας, τονίστηκε στο 12ο Βαλκανικό Συνέδριο Ενδοκρινολογίας και το 30ό Πανελλήνιο Συνέδριο Ενδοκρινολογίας και Μεταβολισμού.


Μια σημαντική παράμετρος που επηρεάζει τη συχνότητα αυτής της διαταραχής είναι η ηλικία του άνδρα. Με μελέτες σε μεγάλες σειρές ανδρών διαπιστώθηκε ότι σε ηλικίες κάτω των 40 ετών η συχνότητα της διαταραχής είναι μόνο 2%. Στους άνδρες 40-50 ετών αυξάνεται στο 6,7%, στους άνδρες 50-60 ετών στο 8,7% και βέβαια στους ηλικιωμένους άνδρες πάνω από 80 ετών η συχνότητα αυτή μπορεί να ανέλθει και στο 75%.


Παλαιότερα επικρατούσε η άποψη ότι οι διαταραχές της στύσεως στην πλειονότητα των ανδρών ήταν ψυχογενούς αιτιολογίας. Η πρόσφατη αξιοσημείωτη ανάπτυξη της διαγνωστικής ανδρολογίας έχει πλέον εξακριβώσει τη μεγάλη συμμετοχή των οργανικών αιτίων, όπως οι αγγειακές βλάβες (π.χ αρτηριοσκλήρυνση, υπέρταση), οι παθήσεις του ουροποιογεννητικού συστήματος (π.χ. συγγενείς ή επίκτητες βλάβες του πέους, παθήσεις του προστάτη), οι νευρολογικές παθήσεις (π.χ. του νωτιαίου μυελού), οι διάφορες ενδοκρινοπάθειες (π.χ. υπογοναδισμός, υπερπρολακτιναιμία, σακχαρώδης διαβήτης, παθήσεις θυρεοειδούς), οι χειρουργικές επεμβάσεις κοιλίας, καθώς και διάφορες συστηματικές νόσοι.


Σημαντική βέβαια παράμετρος για την παρουσία οργανικού ή ψυχογενούς αιτίου της διαταραχής της στύσεως είναι η ηλικία του άνδρα. Στους νεαρούς άνδρες (18-35 ετών) το 70% των περιπτώσεων οφείλονται σε ψυχογενή και το υπόλοιπο 30% σε οργανικά αίτια, ενώ σε άνδρες πάνω από 50 ετών μόνο το 15% των περιπτώσεων οφείλονται σε ψυχογενή αίτια, ενώ το 85% σε οργανικά.


Συχνότατο αίτιο που προκαλεί στυτική δυσλειτουργία είναι η λήψη φαρμάκων. Οι πιο συχνές ομάδες φαρμάκων είναι τα αντιυπερτασικά, τα ψυχοφάρμακα, οι ανταγωνιστές υποδοχέων ισταμίνης και τα ορμονικά σκευάσματα. Τονίστηκε επίσης ότι η κατάχρηση νικοτίνης και αλκοόλ είναι αποδεδειγμένοι επιβαρυντικοί παράγοντες.


Από απόψεως θεραπευτικής έχουν πρόσφατα κυκλοφορήσει από του στόματος σκευάσματα με αξιοσημείωτη αποτελεσματικότητα στην αντιμετώπιση της στυτικής δυσλειτουργίας. Πρωτοπόρος της ομάδας αυτής των φαρμάκων ήταν η κιτρική σιλδεναφίλη με έντονη διασταλτική επίδραση στα αγγεία του πέους και εντυπωσιακή αποτελεσματικότητα.


Νεότεροι φαρμακευτικοί παράγοντες με ανάλογη δράση είναι η βαρδεναφίλη και η ταδαλαφίλη. Επιπρόσθετα η υδροχλωρική απομορφίνη επιτυγχάνει στύση δρώντας απ’ ευθείας στο κεντρικό νευρικό σύστημα.


Σε πρόσφατη αμερικανική έρευνα υπολογίστηκε ότι 2,6 εκατομμύρια Αμερικανοί, που επισκέφτηκαν ιατρό το 1999 ανέφεραν την πιθανότητα χρήσης σιλδεναφίλης. Εντυπωσιακό ήταν το στοιχείο της έρευνας ότι μόνο το 25% από αυτούς επισκέφτηκαν ουρολόγο.

health.in.gr