θεός έρωτας

...οποιονδήποτε ήταν έτοιμος ή έτοιμη να τα δεχτεί. Πράγματι, ο έρωτας ή η ικανότητα να ερωτευόμαστε δεν πεθαίνει, απλώς μερικές φορές πέφτει σε ένα είδος χειμερίας νάρκης και περιμένει το πριγκιπόπουλο ή την πριγκιποπούλα του παραμυθιού να τον ξυπνήσει. Αυτή η επαναλαμβανόμενη ιστορία έχει ως εξής -ας μην ξεχνάμε ότι καθένας μας βρίσκεται σε διαφορετικό σημείο αυτού του κύκλου: κανείς νιώθει απελπισμένος, μόνος, ασυμπλήρωτος, αποστερημένος και ψάχνει να βρει σε ένα άλλο πλάσμα αυτό το μυστηριώδες κάτι που θα μπορούσε να του γεμίσει το κενό, να τον ολοκληρώσει και να τον κάνει να νιώσει πλήρης και μοναδικός. Κάποια στιγμή βρίσκει αυτό το "αντικείμενο" του πάθους...