ίνκας

Η ομάδα αρχαιολόγων από το Περού ανακάλυψε έναν σφραγισμένο θάλαμο που περιείχε 23 σκαλισμένα αντικείμενα από οστά και όστρακα, συμπεριλαμβανομένων καπνών που έφεραν ίχνη νικοτίνης και DMT.

Ευγενία Κοτρώτσιου

Η «Χουανίτα» σκοτώθηκε με ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι. Η μούμια της βρέθηκε το 1995 στο νότιο Περού.

Βαγγέλης Πρατικάκης

Ίσως τα απομεινάρια του μεγαλύτερου τελετουργικού θυσίας παιδιών στον κόσμο

Η ατμοσφαιρική ρύπανση δεν είναι προϊόν μόνο του 20ού αιώνα, αποκαλύπτουν χημικές αναλύσεις σε παγετώνα των περουβιανών Άνδεων. Ήδη από την Εποχή του Χαλκού, οι αυτόχθονες κάτοικοι της Αμερικής μόλυναν τον αέρα με βαρέα μέταλλα. H κατάσταση επιδεινώθηκε μετά την άφιξη των ευρωπαίων κατακτητών και κορυφώθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, τον 20ό αιώνα.

Τα Μονοπάτια των Ίνκας, η ιστορική πόλη της Τζέντα, το εργοστάσιο Βαν Νέλε στο Ρότερνταμ και το μεταξουργείο της Τομιόκα στην Ιαπωνία εντάχθηκαν το Σάββατο στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς της UNESCO.

Ακολουθώντας το παράδειγμα των ευρωπαίων κονκισταδόρες που ξεγυμνώθηκαν στο Μάτσου Πίτσου, νεαροί Ισραηλινοί μετέτρεψαν την πρωτεύουσα τον Ίνκας, Κούσκο, στο Περού, σε... Μάταλα. Κατασκήνωσαν στον αρχαιολογικό χώρο και έκαναν πάρτι με αλκοόλ και ναρκωτικά. Δεν έλειψαν και τα όργια.

Αναλύσεις στις μούμιες τριών παιδιών που είχαν βρεθεί παγωμένα ψηλά στις Άνδεις αποκαλύπτουν ότι οι Ίνκας τα προετοίμαζαν επί μήνες για ανθρωποθυσία δίνοντάς τους φύλλα κόκας και αλκοόλ. Μισή χιλιετία μετά, η διάσημη «Κόρη του Λουλαϊλάκο» έχει την ευκαιρία να διηγηθεί την τραγική ιστορία της.

Το Περού θα γίνει η 27η χώρα που επισκέπτεται στα 34 χρόνια της ιστορίας του το διασημότερο και σκληρότερο των Rally Raid! Το 34ο Ντακάρ ξεκινά το πρωί της Πρωτοχρονιάς από τη Mar del Plata της Αργεντινής και βάζει πλώρη για τις πάμπας, τις Άνδεις και την έρημο Ατακάμα, για να τερματίσει έπειτα από 15 μέρες στις όχθες του Ειρηνικού ωκεανού.

Οι Ισπανοί κονκισταδόροι απαγόρευσαν στους Ίνκας να την καλλιεργούν. Τώρα, όμως, οι Ευρωπαίοι το ξανασκέφτονται. Ο καρπός της κινόα, ενός φυτού που καλλιεργείται ψηλά στις Άνδεις, έχει εξαιρετική διατροφική αξία και πλησιάζει όλο και περισσότερο το Δυτικό τραπέζι.