Μουσεία & Πολιτιστικά ιδρύματα

Τι ευάρεστο θα μπορούσε να παραχθεί από τους τρομακτικούς, για την πλειοψηφία των ανθρώπων, σεισμούς; Μία μουσική μελωδία. Οι ψυχραιμότεροι -απ' ό,τι εμείς- σεισμολόγοι κατάφεραν να συνθέσουν μουσική, αναλύοντας τις συχνότητες διαφόρων σεισμογραφημάτων και επιταχυνσιογράφων, με αποτέλεσμα να αποτυπώσουν τη «φωνή» της γης ως πραγματική μουσική, ξεχωριστή σε κάθε σεισμική δόνηση, σαν μία μπάντα που παίζει συγχρονισμένα, με ηχείο το ίδιο το «σώμα» του πλανήτη μας.

Ο 90χρονος Ινδός Μπαλκρίσνα Ντόσι, παλιός συνεργάτης του Λε Κορμπιζιέ, διακρίθηκε με το κορυφαίο βραβείο Πρίτσκερ για την τέχνη του, που συνδυάζει τον μοντερνισμό με τις ανάγκες της ινδικής κουλτούρας

Οι θεατές καθισμένοι σε καρέκλες παρακολουθούν ευλαβικά τον ή την πιανίστα - μάλλον κόρη πλούσιου εμπόρου στη δεύτερη περίπτωση - την ώρα που παίζει ένα κομμάτι στο πιάνο.

Η ένατη είναι όπως φαίνεται και η τελευταία φορά που οι λάτρεις του «Πολέμου των άστρων» θα ακούσουν το θρυλικό μουσικό θέμα των ταινιών τη στιγμή που πέφτουν οι τίτλοι της αρχής («Πριν από πολλά χρόνια, σε έναν μακρινό γαλαξία...»).

Σε μια από τις καλύτερες στιγμές του, το 1964, όταν τα νέα από τα στρατόπεδα των Beatles και των Rolling Stones έδιναν κι έπαιρναν, το τιράζ του άγγιζε τα 307.000 τεύχη.

«Ο εγκεφαλικός φλοιός μοιάζει με έναν κήπο γεμάτο με αναρίθμητα δέντρα, τα πυραμιδικά κύτταρα, τα οποία μπορούν να πολλαπλασιάσουν τα κλαδιά τους χάρη με έξυπνους τρόπους καλλιέργειας, στέλνουν τις ρίζες τους βαθύτερα και παράγουν πιο εκλεκτά λουλούδια και φρούτα κάθε μέρα». Με τόσο ποιητικό, αλλά και συνάμα προσιτό τρόπο περιέγραφε τις μυστηριώδεις λειτουργίες του εγκεφάλου ο συχνά αναφερόμενος ως πατέρας της σύγχρονης νευροεπιστήμης και βραβευμένο με Νόμπελ, Σαντιάγο Ραμόν ι Καχάλ. Και δεν περιοριζόταν μόνο στα λόγια.

Ξεκινά σήμερα το 23o Φεστιβάλ Τουρκικού Κινηματογράφου της Νυρεμβέργης με έντονη πολιτική και κοινωνική χροιά. Η Άγκυρα ωστόσο έχει σταματήσει πλέον να το χρηματοδοτεί.

H γκαραζόπορτα της οδού Φαλήρου ανοίγει ξανά. Το ρειstart, το εικαστικό εγχείρημα που συνδυάζει ζωγραφική, γλυπτική κι εγκαταστάσεις με την υπογραφή της γλύπτριας και ζωγράφου Μαριάννας Λύρα, επιστρέφει.

Επεισόδιο 21

Το Σάββατο 10 Μαρτίου θα εμφανιστεί ο Σταύρος Σιόλας στη μουσική σκηνή Kremlino του Πειραιά σε μια παράσταση με βασικούς άξονες τον διονυσιασμό της ελληνικής παράδοσης και τον λυρισμό της σύγχρονης ελληνικής τραγουδοποιίας. Ο αξιόλογος ερμηνευτής και δημιουργός μεγάλων επιτυχιών θα πλαισιώνεται από το μουσικό σχήμα ετερονήμισυ (με τραγουδίστρια τη Μυρτώ Καμβυσίδη).

Υπήρξε η σιωπηλή πρωταγωνίστρια επί 43 χρόνια πίσω από μεγάλες εκθέσεις και εκδηλώσεις που επηρέασαν -αν δεν άλλαξαν- το τοπίο της νεοϋορκέζικης τέχνης. Η Μπάρμπαρα Χάσκελ ανήκει στην πολύτιμη «συντεχνία» των επιμελητών τέχνης, των ανθρώπων που μας μαθαίνουν να βλέπουμε τα έργα με μάτια ερμητικά κλειστά.

Σε μια αίθουσα του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης του Μόντρεαλ, ένας θεατής σιγοτραγουδάει το «Hallelujah», ενώ μια ψηφιακή οθόνη απεικονίζει τον αριθμό των ανθρώπων που ταυτόχρονα ακούν το κομμάτι μέσω streaming: 631.

Φαίνεται ότι οι καλλιτέχνες εμπνέονται από το Γκούγκενχαϊμ στη Νέα Υόρκη και δημιουργούν χρυσές τουαλέτες τις οποίες τοποθετούν εκεί. Πριν δύο χρόνια, «βούιξε ο τόπος» με το γλυπτό του Μαουρίτσιο Κάτελαν, «America», μια τουαλέτα από χρυσό που τοποθετήθηκε στο WC στον τέταρτο όροφο του μουσείου.

Οι The Cranberries - όσοι απέμειναν - θα προχωρήσουν στην κυκλοφορία καινούργιου άλμπουμ και στην επανακυκλοφορία του άλμπουμ με το οποίο έκαναν το ντεμπούτο τους, του «Everybody Else Is Doing It So Why Can't We».

Ξέρουμε ότι, μικρά, θέλουμε να γίνουμε αυτό που βλέπουμε. Τα παιχνίδια μας είναι ρόλοι που θέλουμε να μιμηθούμε μεγαλώνοντας, τα κουκλάκια μας είναι πηγή έμπνευσης για το πώς φανταζόμαστε τη ζωή μας.

Συνέχεια στην υπόθεση του θανάτου του Παντελή Παντελίδη δίνει ο αντεισαγγελέας Σοφοκλής Λογοθέτης. Με την παραγγελία το ο αντεισαγγελέας ανοίγει ξανά το φάκελο της υπόθεσης ζητώντας να ερευνηθούν οι τυχόν ποινικές ευθύνες όσων βρισκόντουσαν μαζί με τον τραγουδιστή στην χαρτοπαικτική λέσχη το μοιραίο βράδυ.

Την ώρα που άρχισα να γράφω τη συνέντευξη, τον ξαναφέρνω στο μυαλό μου. Τελικά ο Παντελής Μπουκάλας, που συνάντησα πριν από λίγες ημέρες με αφορμή την έκδοση του δεύτερου τόμου των δοκιμίων του για το δημοτικό τραγούδι από την Αγρα, κατά βάθος παραμένει εκείνο το αγόρι που σηκωνόταν τη νύχτα κρυφά για να γράψει τα στιχάκια του στην τουαλέτα, στον μόνο χώρο που μπορούσε να έχει για λίγο δικό του.

Πριν τρία χρόνια εντοπίσαμε τον Οακοάκ να φέρνει το χαμόγελο στις άχρωμες προσόψεις κτιρίων και στα όλο ρωγμές πεζοδρόμια της γενέτειρας του, Σαιντ Ετιέν, μιας παλιάς βιομηχανικής πόλης της Γαλλίας.

Αν μεγάλωσες κάπου μέσα στη δεκαετία του '90, θα σου είναι ήδη γνώριμο αυτό το συναίσθημα γλυκιάς νοσταλγίας για εκείνη την εποχή. Η αμεσότητα της επικοινωνίας και η κουλτούρα του «εναλλακτικού» στο απόγειό της, αναμεμειγμένη με την απλότητα και την αθωότητα των παιδικών και εφηβικών σου χρόνων, έχουν κάνει τα 90s να φαντάζουν ιδανικά.

Το Μουσείο Μπενάκη παρουσιάζει για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό υλικό από τη Συλλογή ιστορικών και περιηγητικών εκδόσεων του Ευστάθιου Φινόπουλου, από τις σημαντικότερες του είδους της διεθνώς. Η έκθεση θα διαρκέσει έως τις 29 Απριλίου 2018.