Φανταστείτε ότι βγαίνετε μια κυριακάτικη απόγευμα για έναν χαλαρό περίπατο, ίσως με τον σκύλο – μια καλή δικαιολογία για να παρατείνετε τη βόλτα. Ακούτε κάπου στο βάθος κάποιες φωνές, μερικά χειροκροτήματα, εκείνο το γνώριμο μουρμουρητό που προδίδει ότι κάπου παίζεται μπάλα. Πλησιάζετε διστακτικά, βλέπετε έναν κακοτράχαλο, λασπωμένο αγωνιστικό χώρο, και ξαφνικά αναγνωρίζετε πρόσωπα που κάποτε βλέπατε σε αυτοκόλλητα, σε τηλεοπτικές μεταδόσεις, σε γήπεδα-ναούς του ποδοσφαίρου. Μόνο που τώρα τρέχουν σε ένα γήπεδο της γειτονιάς, ιδρωμένοι, γελαστοί, με μπύρες στα χέρια μετά το ματς και γόνατα που δεν υπακούν πια όπως παλιά.

Καλώς ήρθατε στο Wythenshawe, στα νότια του Μάντσεστερ, εκεί όπου η ομάδα των βετεράνων του Wythenshawe FC – μια παρέα άνω των 35 ετών – έχει γίνει το φαινόμενο της χρονιάς στις περίφημες Sunday Leagues της Αγγλίας. Ένα ερασιτεχνικό πρωτάθλημα όπου το πάθος ξεχειλίζει, η λάσπη είναι δεδομένη και οι παίκτες… τυχαίνει να έχουν γράψει σχεδόν 1.900 συμμετοχές και πάνω από 200 γκολ στην Premier League.

Η Sunday League είναι ο πιο αυθεντικός, ανεπιτήδευτος και «λαϊκός» τύπος ποδοσφαίρου που συναντά κανείς στο Ηνωμένο Βασίλειο. Πρόκειται για ερασιτεχνικά πρωταθλήματα που διεξάγονται κάθε Κυριακή, εξ ου και το όνομα, σε αντίθεση μετα επίσημα πρωταθλήματα που παραδοσιακά παίζονται το Σάββατο. Είναι το ποδόσφαιρο της γειτονιάς, των πάρκων, των λασπωμένων γηπέδων και των ομάδων που δημιουργούνται από φίλους, συναδέλφους, παλιούς συμμαθητές ή παρέες που απλώς αγαπούν το παιχνίδι.

Οι κατηγορίες της Sunday League ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή, με αγωνιστικό επίπεδο που μπορεί να κυμαίνεται από πολύ χαμηλό έως αξιοπρεπέστατο. Η οργάνωση γίνεται συνήθως από τοπικές ενώσεις και εθελοντές, ενώ οι αγώνες παίζονται σε δημοτικά γήπεδα, με διαιτητές που πολλές φορές γνωρίζουν προσωπικά τους ποδοσφαιριστές. Δεν υπάρχουν μεγάλα έπαθλα ή συμβόλαια: το κίνητρο είναι η αγάπη για το παιχνίδι, το χιούμορ, ο αυτοσαρκασμός και η κοινωνική επαφή.

Τα τελευταία χρόνια, η Sunday League έχει αποκτήσει νέο ενδιαφέρον, καθώς αρκετοί πρώην επαγγελματίες ποδοσφαιριστές συμμετέχουν για να ξαναβρούν τη χαρά του παιχνιδιού χωρίς πίεση. Είναι το ποδόσφαιρο όπως το έμαθαν παιδιά: με λάσπη, γέλια, ένταση, μπύρες μετά τον αγώνα και μια αίσθηση κοινότητας που δύσκολα υπάρχει στα επαγγελματικά γήπεδα.

Στη «λίστα» τους βρίσκεις ονόματα που άλλοτε έλαμπαν στα μεγάλα γήπεδα της Ευρώπης: ο Στίβεν Άιρλαντ, ο Εμίλ Χέσκεϊμε 62 συμμετοχές στην εθνική Αγγλίας, ο Τζόλεον Λέσκοτ, ο πρωταθλητής Αγγλίας Ντάνι Ντρινκγουότερ, αλλά και ο Πάπις Σισέ – ο ήρωας και ταυτόχρονα πρωταγωνιστής της πιο κωμικοτραγικής φάσης των τελευταίων ημερών. Τριάντα δευτερόλεπτα απόλυτου χάους: άσχημο πέναλτι, αδέξια επαναφορά, και ένα κόρνερ που βγήκε… κατευθείαν άουτ. Και έπειτα, σαν να μην συμβαίνει τίποτα, ο ίδιος παίκτης να σκοράρει επτά από τα δεκατρία γκολ με τα οποία το Wythenshawe διέλυσε τους άμοιρους over-35 του Liverpool South.

Η ομάδα παίζει στο Hollyhedge Park, λίγα χιλιόμετρα από το Old Trafford, σε ένα τοπίο που μοιάζει απίστευτο για όποιον γνωρίζει το παρελθόν των παικτών. Όμως το μυστικό είναι απλό: όλοι αυτοί οι παίκτες ήθελαν απλώς να παίξουν ξανά ποδόσφαιρο χωρίς πίεση, χωρίς φώτα, χωρίς τα μεγάλο-συμβόλαια που κάποτε τους έπνιγαν.

Όλα ξεκίνησαν από τον Στίβεν Άιρλαντ. Ένας φίλος τού είπε «έλα να παίξεις, να περάσεις καλά». Ήρθε, του άρεσε, και άρχισε να φέρνει παλιούς συμπαίκτες και αντιπάλους. Ένας-ένας έμπαιναν στην παρέα, χωρίς πολλά-πολλά. «Ήρθα στην προετοιμασία γιατί απλά αγαπάω το ποδόσφαιρο», είπε στο Guardian. «Και κάπως έτσι όλοι θέλουν τώρα να παίξουν».

Την πιο όμορφη περιγραφή, όμως, την προσφέρει ο Ντάνι Ντρινκγουότερ: «Δεν θέλω να ακουστεί τρελό, αλλά η διασκέδαση είναι ίδια με όταν έπαιζες στην Premier League. Κάνεις ένα χαλαρό ζέσταμα 10 λεπτών, παίζεις, γελάς, και μετά πίνεις μια μπύρα.

Είναι σαν το ποδόσφαιρο της γειτονιάς, αυτό που αγαπούσες ως παιδί».

Κι εκεί βρίσκεται όλο το νόημα. Βλέπεις παίκτες που κυνήγησαν τίτλους, που υπέγραψαν εκατομμύρια, που έζησαν κάτω από ασταμάτητη πίεση, να ξαναγίνονται παιδιά. Να παίζουν στη λάσπη, να βρίζουν και να πειράζουν ο ένας τον άλλον, να δίνουν 15 λίρες τον μήνα για να παίξουν σε γήπεδα βρεγμένα και βαριά. Να ξαναβρίσκουν την ουσία: ότι το ποδόσφαιρο, στο τέλος της ημέρας, είναι απλώς ένα παιχνίδι. Κι εκεί, στο Wythenshawe, αυτή η απλότητα έχει γίνει κάτι μαγικό.

Ειδήσεις Σήμερα: