Ο Κώστας Φιλίππογλου ως «πατέρας» του Δον Ζουάν ξέρει ότι δε μπορούμε να απαλλαγούμε από τους αλαζόνες

«Γιατί με αποκαλούν μισάνθρωπο; Γιατί αυτοί με μισούν, όχι εγώ αυτούς» λέει ο Δον Ζουάν του Λόρδου Βύρωνα και συνεχίζει:

«Ας έχουμε κρασί και γυναίκες, κέφι και γέλιο,

Κηρύγματα και σόδα την επόμενη μέρα.

Ο άνθρωπος, όντας λογικός, πρέπει να μεθάει-

Το καλύτερο της ζωής δεν είναι παρά μέθη:

Η δόξα, το σταφύλι, ο έρωτας, ο χρυσός, σ’ αυτά είναι βυθισμένες

Οι ελπίδες όλων των ανθρώπων και κάθε έθνους-

Χωρίς τους χυμούς τους, πόσο χωρίς κλαδιά θα ήταν ο κορμός

του παράξενου δέντρου της ζωής, του τόσο καρποφόρου κατά περίσταση:

Αλλά για να γυρίσουμε πίσω… μεθύστε πολύ, και όταν

ξυπνήσετε με πονοκέφαλο, θα δείτε τι θα γίνει μετά».

Μεγάλος καρδιοκατακτητής, βλάσφημος και αδιάφορος για τις συνέπειες των πράξεών του. Από τον Μολιέρο μέχρι τον Λόρδο Βύρωνα, ο Δον Ζουάν συμβολίζει την απόρριψη των παραδοσιακών αξιών και την αναζήτηση της προσωπικής ελευθερίας. Ωστόσο, σε μια κοινωνία έντονων αντιπαραθέσεων και ιδεολογικής σύγχυσης, ο Δον Ζουάν επιβιώνει αναπαράγοντας ιδεολογήματα που εξυπηρετούν τις δικές του φιλοδοξίες και επιθυμίες.

Έτσι, σε αυτήν την αναθεωρημένη εκδοχή, ο Πάνος Βλάχος – ως Δον Ζουάν – μεταμορφώνεται υπό τη σκηνοθεσία της Λητώς Τριανταφυλλίδου σε έναν ναρκισσιστικό ηγέτη που προσφέρει απλοϊκές απαντήσεις απέναντι σε έναν ιδεολογικά πολύπλοκο κόσμο, που ζωντανεύουν με τις ερμηνείες τους οι Κώστας Φιλίππογλου, Παναγιώτης Κατσώλης, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη, Ειρήνη Μπούντα και Μελίνα Βαμπούλα, Τερέζα Καζιτόρη, Κατερίνα Γαλανάκη.

«Στην παράσταση αυτή όμως ο θεατής δεν θα δει το έργο του Μολιέρου, αλλά ένα καινούργιο έργο που χρησιμοποιεί το πρωτότυπο σαν πηγή έναρξης» μας εξηγεί ο Κώστας Φιλίππογλου. Το στόρι του έργου είναι το εξής: Προσπαθώντας να ξεφύγει τις συνέπειες των πράξεων του, ένας αποτυχημένος καλλιτέχνης, ο Δον Ζουάν καταφεύγει στο μπαρ του πατέρα του. Εκεί, σε εκεί σε μια διαστρεβλωμένη απεικόνιση της κοινωνίας μας, ο Δον Ζουάν ανακαλύπτει ότι το πραγματικό του ταλέντο είναι να κερδίζει ακολούθους.

Γοητεύει τους αποπροσανατολισμένους θαμώνες και σχηματίζει μια λατρεία γύρω από την προσωπικότητά του. Καθώς το μπαρ μετατρέπεται σε «Εκκλησία», χώρος έκφρασης μιας New Age Cult (αίρεση), και οι ακόλουθοι του γίνονται όλο και πιο αφοσιωμένοι, τα όρια μεταξύ πίστης και χειραγώγησης γίνονται θολά.

Ακολουθεί μια μίνι κουβέντα με τον Κώστα Φιλίππογλου.

-Ποιος είναι ο ρόλος σας στην παράσταση Δον Ζουάν και ποια είναι η καλλιτεχνική πρόκληση για εσάς μέσα από αυτόν τον ρόλο;

Σ’ αυτή την παράσταση εγώ υποδύομαι τον πατέρα του Δον Ζουάν. Είναι ως ένα σημείο ο αντίθετος πόλος, ο χαρακτήρας που διαφωνεί με τις επιλογές του γιου του και έτσι βοηθάει στην ανάπτυξη της πλοκής.

Η καλλιτεχνική πρόκληση που αντιμετώπισα είναι ότι έπρεπε να βρω ένα υποκριτικό τρόπο για την απόδοση του χαρακτήρα, που να βασίζεται στην έντονη κινησιολογία και την υπερβολή, ούτως ώστε να μην φανεί σαν ένας συνηθισμένος μπανάλ συντηρητικός ήρωας.

Έπρεπε λοιπόν υποκριτικά να βρεθεί ένας τρόπος που να κάνει τις συγκρούσεις μεταξύ πατέρα και γιου να φαίνονται κωμικές και διασκεδαστικές, αλλά να δείχνουν το τεράστιο χάσμα που υπάρχει μεταξύ τους και να εξυπηρετούν την ροή της ιστορίας.

«Προφανώς η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμα απαλλαχθεί από τους αλαζόνες και τους απατεώνες. Πρέπει φυσικά να δούμε ποιος φταίει για την ύπαρξή τους»

-Τι αγαπάτε πιο πολύ σε αυτή την κλασική πλέον κωμωδία του Μολιέρου;

Αυτό το έργο του Μολιέρου θεωρείται ένα από τα αριστουργήματα της παγκόσμιας δραματουργίας για πάρα πολλούς λόγους. Και είναι ένα έργο τόσο δυνατό και σύγχρονο που μπορεί να ανέβει με διάφορες σκηνοθετικές οπτικές. Στην παράσταση αυτή όμως ο θεατής δεν θα δει το έργο του Μολιέρου, αλλά ένα καινούργιο έργο που χρησιμοποιεί το πρωτότυπο σαν πηγή έναρξης.

-Γιατί είναι πάντα επίκαιρο ένα έργο που καυτηριάζει την αλαζονεία και την απάτη;

Γιατί άραγε; Προφανώς γιατί η ανθρωπότητα δεν έχει ακόμα απαλλαχθεί από τους αλαζόνες και τους απατεώνες. Πρέπει φυσικά να δούμε ποιος φταίει για την ύπαρξή τους. Φταίνε οι ίδιοι ή όλοι εμείς, που τους δεχόμαστε, τους ανεχόμαστε και τους αφήνουμε να μας επηρεάζουν. Χρειάζεται γνώση για να τους ξεχωρίζεις. Ελπίζω κάποια στιγμή οι άνθρωποι να αποκτήσουν αυτή την ικανότητα και να τους απορρίψουν.

-Το έργο επίσης διαπραγματεύεται την κοινωνική ανέλιξη, την ηθική και τη θρησκεία. Που συναντιούνται αυτά τα τρία;

Αυτά τα τρία συναντιούνται όταν υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Θέατρο Βεάκη (@veaki_theatro)

-Μιλήστε μου για τη συνεργασία σας με την ομάδα και με τον Πάνο Βλάχο.

Περάσαμε υπέροχα με την ομάδα και περνάμε υπέροχα και τώρα που ετοιμάζουμε την καλοκαιρινή μας περιοδεία. Είχαμε μια υπέροχη συνεργασία σε ανθρώπινο επίπεδο και πραγματικά εξαιρετική επαγγελματική στήριξη από την παραγωγή. Μακάρι να συνεχίσουν όλα
έτσι μέχρι το τέλος αυτής της συνεργασίας.

-Το 2024 παίξατε στο Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου και την παράσταση Mnemonic. Μιλήστε μου για αυτό.

Από το 1999 έως το 2013 έπαιζα κυρίως στο εξωτερικό. Είμαι ηθοποιός και καλλιτεχνικός συνεργάτης της Βρετανικής θεατρικής ομάδας “Complicite”, που θεωρείται μία από τις σπουδαιότερες θεατρικές ομάδες παγκοσμίως. Για όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν, έζησα ένα υπέροχο καλλιτεχνικό όνειρο, γιατί δούλεψα σε μερικά από τα μεγαλύτερα θέατρα του κόσμου, στο Λονδίνο, στην Νέα Υόρκη, αλλά και κάνοντας βρετανικές, ευρωπαϊκές, και παγκόσμιες περιοδείες.

Το 2013 λόγοι καλλιτεχνικοί προσωπικοί και οικογενειακοί με οδήγησαν να γυρίσω και να δουλέψω στην Ελλάδα. Έκανα και εδώ υπέροχα πράγματα και πέρασα πάρα πολύ όμορφα.
Φυσικά δεν έκοψα ποτέ τους δεσμούς μου με την ομάδα μου, καθώς πήγαινα κατά καιρούς στο Λονδίνο και έπαιρνα μέρος στα workshops έρευνας για τις παραγωγές της ομάδας. Όμως δεν ήθελα να παίζω στις παραγωγές, γιατί αυτό θα με ανάγκαζε να εγκαταλείπω για μεγάλα
διαστήματα την Ελλάδα.

Μετά όμως ήρθε αυτή υπέροχη πρόταση από το Βρετανικό National theatre για την αναβίωση της παράστασης “Mnemonic”. Αυτή ήταν μια πολύ σημαντική παράσταση για εμένα, καθώς ήταν η πρώτη παράσταση που συνεργάστηκα με την ομάδα, ήμουν συνδημιουργός, πολύ δεμένος συναισθηματικά, και ήθελα οπωσδήποτε να πάρω μέρος στο εγχείρημα.

Υπολόγισα ότι θα έλειπα μόνο πέντε μήνες. Οπότε το έκανα. Πήγα, έπαιξα και το ευχαριστήθηκα, καθώς το επίπεδο στο Βρετανικό θέατρο είναι απίστευτα υψηλό. Η παράσταση παίχτηκε στην κεντρική σκηνή του National Theatre και έγινε η απόλυτη καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία της περιόδου.

-Ποιος είναι ο μεγαλύτερος φόβος ενός ηθοποιού και ποια η μεγαλύτερη ικανοποίηση;

Φαντάζομαι ότι ο μεγαλύτερος φόβος ενός ηθοποιού είναι η αποτυχία σύνδεσης με την ιστορία και το κοινό του. Και η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι η επιτυχία να συνδεθεί με το κοινό
του και την ιστορία που λέει.

ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΗΣ

Σκηνοθεσία: Λητώ Τριανταφυλλίδου
Σκηνικά: Δημήτρης Πολυχρονιάδης
Κοστούμια: Ματίνα Μέγκλα
Μουσική: Αλέξανδρος Κούρος
Στίχοι: Πάνος Βλάχος
Κίνηση: Παναγιώτα Καλλιμάνη
Φωτισμοί: Βαλεντίνα Ταμιωλάκη
Βοηθός σκηνοθέτη: Τζέσικα Κουρτέση
Βοηθός σκηνογράφου: Άννα Σάπκα
Βοηθός Μουσικού: Βασίλης Γκορίτσας
Graphic Design: Γκέλυ Καλαμπάκα
Social Media: Renegade Media
Παραγωγή: Θεατρικές Επιχειρήσεις Τάγαρη

Διανομή:

Πάνος Βλάχος, Κώστας Φιλίππογλου, Παναγιώτης Κατσώλης, Ηλέκτρα Φραγκιαδάκη, Ειρήνη Μπούνταλη, Μελίνα Βαμπούλα, Τερέζα Καζιτόρη, Κατερίνα Γαλανάκη

Μουσικοί επί σκηνής:

Αλέξανδρος Κούρος, Μανώλης Δρόσος, Θανάσης Μάντζαρης

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Θέατρο Βεάκη (@veaki_theatro)

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΠΑΡΑΣΤΑΣΕΩΝ ΠΕΡΙΟΔΕΙΑΣ

7 Ιουλίου – Αθήνα – Θέατρο Βράχων «Μελίνα Μερκούρη»
15 & 16 Ιουλίου – Πάτρα – Θερινό Δημοτικό Θέατρο Δήμου Πατρέων
17 Ιουλίου – Ιωάννινα – Υπαίθριο Θέατρο ΕΗΜ – Φρόντζου
18 Ιουλίου – Λάρισα – Κηποθέατρο Αλκαζάρ
19 & 20 Ιουλίου – Φίλιπποι

21 & 22 Ιουλίου – Αλεξανδρούπολη – Θέατρο Αλτιναλμάζη
24 & 25 Ιουλίου – Θεσσαλονίκη – Θέατρο Δάσους
26 Ιουλίου – Νέα Μουδανιά – Αμφιθέατρο Νέων Μουδανιών
27 Ιουλίου – Δίον – Αρχαίο Θέατρο Δίου

28 & 29 Ιουλίου – Βόλος – Δημοτικό Θέατρο Μελίνα Μερκούρη
31 Ιουλίου & 1 Αυγούστου – Καλαμάτα – Θέατρο Κάστρου
2 Αυγούστου – Αμαλιάδα – Αρχαία Ήλιδα
3 Αυγούστου – Άργος

1 Σεπτεμβρίου – Βριλήσσια – Θέατρο Αλίκη Βουγιουκλάκη
3 Σεπτεμβρίου – Θήβα – Θέατρο Μοσχοποδίου
4 Σεπτεμβρίου – Πειραιάς – Βεάκειο Θέατρο
5 & 6 Σεπτεμβρίου – Ηλιούπολη
8 & 9 Σεπτεμβρίου – Παπάγου

ΕΙΣΙΤΗΡΙΑ

inTickets.gr