Γιατί τα γυναικεία ρούχα δεν έχουν τόσες τσέπες όσες τα ανδρικά;

Πάρτε, για παράδειγμα, την εμφάνιση της Ντούα Λίπα στο Met Gala του 2023 – ένα vintage, κρεμ φόρεμα Chanel με τσέπες, μέσα στις οποίες μπόρεσε να βάλει τα χέρια της, προς τέρψη πολλών χρηστών του διαδικτύου, ή την απόφαση της Έμα Στόουν να γεμίσει τις υπερβολικές τσέπες στους γοφούς του κόκκινου Louis Vuitton φορέματός της με ποπ κορν στην 50ή επέτειο του Saturday Night Live.

Είναι σύνηθες τα φορέματα και οι φούστες να μην έχουν τσέπες, και όταν υπάρχουν τσέπες σε παντελόνια και σακάκια, μπορεί να είναι παραπλανητικά μικρές. Άλλες φορές, είναι απλώς καμουφλάζ: δείτε, ας πούμε, τις ψεύτικες τσέπες που εμφανίζονται σαν διακοσμητικές λεπτομέρειες πάνω από μια απογοητευτική ραφή σε ένα ζευγάρι τζιν, ή ένα σακάκι με πτερύγια στα πλανά αλλά χωρίς πραγματικό άνοιγμα από κάτω.

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη lipafans.tr 🇹🇷 (@lipafans.tr)

Έξτρα θήκες ραμμένες στα ρούχα

«Αν όλα αυτά μοιάζουν αόριστα σεξιστικά, είναι» σύμφωνα με τη Hannah Carlson, λέκτορα σχεδιασμού ενδυμάτων στη Σχολή Σχεδιασμού του Rhode Island και συγγραφέα του βιβλίου «Pockets: An Intimate History of How We Keep Things Close».

«Νομίζω ότι τα αντικείμενα αποκαλύπτουν τα πράγματα που δεν θέλουμε να πούμε δυνατά. Ζούμε ακόμα σε μια πατριαρχία και (τα) αντικείμενα (στη ζωή μας) κατασκευάζονται κάτω από αυτές τις συνθήκες» λέει η Carlson διαπιστώνοντας ότι χρειάστηκαν αιώνες για να αποκτήσουν τα γυναικεία ρούχα πρακτικές τσέπες.

Αντ’ αυτού, επιβαρύνονταν με άβολες επιλογές, όπως έξτρα θήκες ραμμένες πάνω σε φούστες ή τσέπες με δέσιμο που κινδύνευαν πάντα να λυθούν. Για μια σύντομη περίοδο στις δεκαετίες του 1870 και του 1880, οι μοδίστρες τοποθέτησαν τσέπες στο πίσω μέρος του μπούστου, απαιτώντας από τις κοπέλες να βάλουν το χέρι τους προς τα πίσω και να ψάξουν για τα πράγματά τους.

Οι τσέπες είχαν συνδεθεί με ένα περιπετειώδες, επιχειρηματικό (και επομένως, ανδρικό) πνεύμα, όπως αποδεικνύεται από τα εργαλεία και τα αντικείμενα που μειώθηκαν για να χωρέσουν μέσα σε αυτές

Οι γυναικείες τσέπες που δένονταν με φιόγκο ήταν μερικές φορές υπερβολικές σε πίνακες και γκραβούρες ή παρομοιάζονταν με γεννητικά όργανα. Ο σατιρικός καλλιτέχνης John Collet έδειξε αυτή την υπερβολικά παραγεμισμένη τσέπη για γραβάτα στο έργο «Fashion’s Victim: a Satire» από το 1777.

Οι τσέπες και το ανδρικό, περιπετειώδες πνεύμα

Όταν ορισμένες Γαλλίδες και Βρετανίδες ιππείς υιοθέτησαν πανωφόρια ιππασίας με τσέπες κατά τη διάρκεια του 18ου αιώνα, τους έδωσαν το παρατσούκλι «Αμαζόνες» -από τις γυναίκες πολεμίστριες της ελληνικής μυθολογίας- και τις επέκριναν για το ανδροπρεπές ντύσιμό τους.

Οι τσέπες είχαν συνδεθεί με ένα περιπετειώδες, επιχειρηματικό (και επομένως, ανδρικό) πνεύμα, όπως αποδεικνύεται από τα εργαλεία και τα αντικείμενα που μειώθηκαν για να χωρέσουν μέσα σε αυτές: το μαχαίρι τσέπης, το ρολόι τσέπης και το πιστόλι τσέπης, για να αναφέρουμε μερικά από αυτά.

Το να κουβαλά κανείς πάνω του έναν αριθμό αντικειμένων θεωρούνταν ευρηματικό, σύμφωνα με την Carlson – αλλά όχι για τις γυναίκες, των οποίων οι ραμμένες τσέπες, δημοφιλείς σε όλο τον 17ο και 18ο αιώνα, παρομοιάζονταν με γυναικεία γεννητικά όργανα από τους γελοιογράφους ή γελοιοποιούνταν σε κείμενα της εποχής, με το μέγεθός τους να ισοδυναμεί με καχυποψία για το τι υπήρχε μέσα.

«Αν όλα αυτά μοιάζουν αόριστα σεξιστικά, είναι» σύμφωνα με τη Hannah Carlson, λέκτορα σχεδιασμού ενδυμάτων στη Σχολή Σχεδιασμού του Rhode Island και συγγραφέα του βιβλίου «Pockets: An Intimate History of How We Keep Things Close»

Πρακτικότητα εναντίον διακόσμησης

Οι τσέπες προκάλεσαν μια σειρά από συνειρμούς για τους άνδρες που κρατούσαν τα χέρια τους μέσα σε αυτές – εγκληματική δραστηριότητα, σεξουαλική παρέκκλιση, επαναστατική συμπεριφορά – ενισχύοντας περαιτέρω την ιδιότητά τους ως ένα καθαρά ανδρικό χαρακτηριστικό.

Αλλά στον πυρήνα τους, οι τσέπες αντιπροσώπευαν λειτουργικά ενδύματα, και το γυναικείο ντύσιμο προοριζόταν να είναι διακοσμητικό- οι ιδέες αυτές αποκρυσταλλώθηκαν κατά την εποχή του Διαφωτισμού, η οποία οδήγησε επίσης τους άνδρες να εγκαταλείψουν τα τακούνια και τα πιο περίτεχνα στολίδια τους και αντ’ αυτού να υιοθετήσουν ένα πιο νηφάλιο, τυποποιημένο ντύσιμο.

«Η ανδρική μόδα συστηματοποιήθηκε έναν αιώνα νωρίτερα από τη γυναικεία» επισήμανε η Carlson.

Το ευρύχωρο σακάκι της Elsa Schiaparelli από την εποχή του πολέμου θα εκτεθεί στην έκθεση «Boom: Art and Design in the 1940s» του Μουσείου Τέχνης της Φιλαδέλφειας από τον Απρίλιο έως τον Σεπτέμβριο / Photo: Μουσείου Τέχνης της Φιλαδέλφειας.

Aντί για τσάντα

Καθώς όμως η γυναικεία ένδυση εκσυγχρονίστηκε τον 20ό αιώνα σε όλη τη Δύση, επιτρέποντας στις γυναίκες να εγκαταλείψουν τους περιοριστικούς κορσέδες και τις φούστες και να επιλέξουν ένα ευρύτερο φάσμα σιλουέτες, οι τσέπες έκαναν τελικά πιο τακτικές εμφανίσεις.

Ο πόλεμος επιτάχυνε αυτές τις αλλαγές, καθώς περισσότερες γυναίκες απαιτούσαν πρακτικά ρούχα – τα οποία περιλάμβαναν τσέπες – καθώς εισέρχονταν στο εργατικό δυναμικό και κατατάσσονταν στο στρατό.

Στις σελίδες της Vogue και του Harper’s Bazaar, οι εικονογραφήσεις μόδας φαντάστηκαν νέες γυναικείες εκδοχές του στοιχείου: τσέπες με κουμπιά και τσέπες σε στυλ πορτοφολιού για κέρματα στα εξωτερικά ρούχα ή για να κρατούν μπάλες του τένις στα γήπεδα.

Το 1940, η μεταμορφωτική σχεδιάστρια μόδας Elsa Schiaparelli σχεδίασε ένα βραδινό σακάκι με χρυσό κέντημα και μπροστινές τσέπες «cash and carry» για να αντικαταστήσει την τσάντα.

Μεταπολεμικά, και με τις προσπάθειες του δεύτερου κύματος του φεμινισμού τη δεκαετία του 1960, τα παντελόνια έγιναν ευρύτερα αποδεκτά για τις γυναίκες, αλλά τα μεγέθη των τσέπης δεν ακολούθησαν πάντα

Στην αφίσα του 1897 για το έργο «A Contented Woman» του Charles H. Hoyt, οι σουφραζίστριες βάζουν τα χέρια τους στις τσέπες τους.The U.S. Printing Co./Library of Congress

Τσέπες και φεμινισμός

Μεταπολεμικά, και με τις προσπάθειες του δεύτερου κύματος του φεμινισμού τη δεκαετία του 1960, τα παντελόνια έγιναν ευρύτερα αποδεκτά για τις γυναίκες, αλλά τα μεγέθη των τσέπης δεν ακολούθησαν πάντα.

Μια μελέτη του 2018 από τη διαδικτυακή πολιτιστική έκδοση The Pudding που συνέκρινε τα ανδρικά και γυναικεία skinny jeans και τα ίσια τζιν διαπίστωσε εντυπωσιακές διαφορές στο μέγεθος, με τα γυναικεία σχέδια να μην μπορούν συχνά να χωρέσουν βασικά προσωπικά αντικείμενα.

Η επιτάχυνση της γρήγορης μόδας έχει περιπλέξει το ζήτημα, καθώς τα μη ουσιώδη χαρακτηριστικά φτηναίνουν ή καταργούνται σε μια προσπάθεια να μειωθούν οι τιμές. Μέχρι τώρα, η ιδέα έχει εδραιωθεί: οι τσέπες είναι δεδομένες για τα ανδρικά ρούχα, αλλά αναλώσιμες για τα γυναικεία.

Μπορεί να υπάρχουν μεγαλύτερες ανησυχίες για τα δικαιώματα των γυναικών σε κάθε δεδομένη δεκαετία, αλλά η τσέπη παραμένει μια μικρή, κραυγαλέα υπενθύμιση της ανισότητας των φύλων και είναι, ειλικρινά, ενοχλητική.

*Με στοιχεία από cnn.com | Αρχική φωτό: Η Έμα Στόουν μαζί με τον  Ντέιβ ΜακΚάρι φτάνουν για το Saturday Night Live 50 | REUTERS/Caitlin Ochs