«Απαγορευμένη ζώνη» τα δημόσια νοσοκομεία για τους κωφούς

Η 3η Δεκεμβρίου έχει θεσπιστεί ως η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Δίνει δε την αφορμή τόσο για την κατανόηση των αναγκών τους όσο και για την εξασφάλιση της πλήρους ορατότητας και της ισότιμης πρόσβασής τους σε αγαθά και υπηρεσίες. Τι από τα παραπάνω ισχύει στη χώρα μας, όπου δεν υπάρχει καν επίσημο μητρώο καταγραφής τους; Πολύ απλά, τα ανάπηρα άτομα συνεχίζουν να βρίσκονται πρακτικά αντιμέτωπα με ένα καθεστώς κοινωνικού αποκλεισμού, με άνιση πρόσβαση σε αγαθά και υπηρεσίες σε σχέση με τους αρτιμελείς συμπολίτες τους, ενώ παραμένουν σε πολλές περιπτώσεις ένας «αόρατος πληθυσμός» που ζει στη σκιά της δημόσιας προσοχής.

Η κατάσταση αυτή είναι ιδιαίτερα προβληματική για όλους όσοι ανήκουν στη συγκεκριμένη κατηγορία – συμπεριλαμβανομένων των κωφών. «Μπορεί για κάποιους η επίσκεψη σε έναν γιατρό να είναι δύσκολη αλλά σε γενικές γραμμές αποτελεί μια απλή διαδικασία. Για έναν κωφό όμως η πρόσβαση αυτή δεν είναι ισότιμη και σίγουρα καθόλου απλή». Με αυτά τα λόγια ο Παναγιώτης Κορδονούρης, πρόεδρος της Ενωσης Κωφών Ελλάδος, φωτίζει ένα «αόρατο» αλλά «αγεφύρωτο» χάσμα ανάμεσα στους ακούοντες και τους βαρήκοους/κωφούς συμπολίτες μας το οποίο αφορά την άνιση πρόσβασή τους σε αγαθά και υπηρεσίες. Ο ίδιος, περιγράφοντας στα «ΝΕΑ» την οδύσσεια του κλεισίματος ενός ιατρικού ραντεβού και της πραγματοποίησης μιας απλής ιατρικής πράξης, εξηγεί: «Ενας κωφός θα χρειαστεί τη βοήθεια κάποιου δεύτερου ανθρώπου για να κλείσει ραντεβού με έναν γιατρό αν πρέπει να γίνει τηλεφωνικά, και στη συνέχεια θα πρέπει να αναζητήσει έναν διαθέσιμο διερμηνέα, που να μπορεί να καλύψει το εν λόγω ραντεβού. Οι γιατροί από την πλευρά τους φοράνε μάσκα, κάτι που μας αποκλείει ακόμα περισσότερο από την κατανόηση των λεγομένων τους, καθώς αυτή η συνθήκη αποκλείει τη χειλεανάγνωση».

Αναμονές

Ο πρόεδρος της Ενωσης Κωφών Ελλάδος αναφέρεται ακόμα στις μεγάλες αναμονές στα δημόσια νοσοκομεία αλλά και στο πόσο αυτές τούς «κοστίζουν». «Είναι ένα επιπλέον πρόβλημα για εμάς που έχουμε τον διερμηνέα μαζί μας γιατί εκείνος πληρώνεται με την ώρα και οι διαθέσιμες δωρεάν ώρες που μας παρέχει το κράτος είναι αστείες, για το 2024 μόλις 5 ώρες δωρεάν διερμηνείας». Πέραν ωστόσο της πραγματοποίησης μιας προγραμματισμένης ιατρικής επίσκεψης ο Παναγιώτης Κορδονούρης μοιράζεται την έντονη ανησυχία του στην περίπτωση που ένας κωφός/βαρήκοος συμπολίτης μας χρειαστεί να λάβει έκτακτες ιατρικές υπηρεσίες. «Το να πάει σε ένα νοσοκομείο εφημερίας χωρίς διερμηνέα πόσο εφικτό μπορεί να είναι; Μπορεί να καταλάβει τι λέει ο γιατρός ή ένας νοσηλευτής μέσα από τη μάσκα του; Πώς ο γιατρός θα πάρει ιστορικό ή θα ρωτήσει τι μας συμβαίνει;».

Η αδυναμία αποτελεσματικής εξυπηρέτησης από το Σύστημα Υγείας δεν αποτελεί ωστόσο το μόνο εμπόδιο με το οποίο καλείται να αναμετρηθεί ένας κωφός/βαρήκοος στην Ελλάδα σήμερα. «Χωρίς ειδική βοήθεια και στήριξη από την πολιτεία στον τομέα της επικοινωνίας δυσχεραίνεται η πρόσβασή τους στην εκπαίδευση, στη μάθηση, στην πληροφόρηση, στην ψυχαγωγία, στα πολιτισμικά αγαθά και στη συμμετοχή τους γενικότερα στα κοινά» σημειώνει η Βενέττα Λαμπροπούλου, ομότιμη καθηγήτρια Αγωγής Κωφών Πανεπιστημίου Πατρών, διοικήτρια και πρόεδρος ΔΣ του Εθνικού Ιδρύματος Κωφών, του μοναδικού δημόσιου φορέα για κωφά και βαρήκοα άτομα. Από μεριάς του ο Γιώργος Στάθης, διαπιστευμένος διερμηνέας νοηματικής γλώσσας και πρόεδρος του Σωματείου Διερμηνέων Ελληνικής Νοηματικής Γλώσσας, υπογραμμίζει πως «η μόνιμη λύση θα ερχόταν μόνο όταν διερμηνείς θα καλύψουν ως μόνιμοι υπάλληλοι νευραλγικές θέσεις σε δημόσιες υπηρεσίες, όπως νοσοκομεία, Αστυνομία, Πολιτική Προστασία, αντιμετωπίζοντας το πρόβλημα μόνιμα και όχι με κατά περίπτωση μπαλώματα». Διευκρινίζοντας, παράλληλα, πως ο συνολικός αριθμός των διαπιστευμένων διερμηνέων στη χώρα είναι σήμερα περίπου 150.

Premium έκδοση ΤΑ ΝΕΑ