Η άγνωστη εδώ και χιλιάδες χρόνια «Βενετία της Μεσοποταμίας»

Είναι γνωστό ότι η δημιουργία της πανέμορφης Βενετίας οφείλεται στο γεγονός ότι εκεί κατέφυγαν κάτοικοι της βορειοανατολικής Ιταλίας τον 50 αιώνα μετά τις γερμανικές επιδρομές. Με το πέρασμα των αιώνων εξελίχθηκαν οι γύρω κοινότητες δημιούργησαν έναν μοναδικό πολιτισμό.

Ωστόσο, είναι ελάχιστα γνωστό, ότι μια παρόμοια κοινότητα άκμασε αναπτύσσοντας έναν μοναδικό πολιτισμό στα έλη Hawizeh στη Μεσοποταμία που διασχίζουν τα σύνορα Ιράκ-Ιράν. Πρόκειται για τους Άραβες των ελών, τους Maʻdān αποτελούμενοι από μέλη πολλών διαφορετικών φυλών και συνομοσπονδιών φυλών, όπως οι Āl Bū Muḥammad, Ferayghāt, Shaghanbah κτλ.

Το συγκεκριμένος πολιτισμός είχε αναπτύξει μια κουλτούρα με επίκεντρο τους φυσικούς πόρους των ελών και μοναδική από άλλους Άραβες.

Είναι σημαντικό ότι τα σπίτια, οι ναοί και όλα τα κτήρια κατασκευάστηκαν χωρίς καρφί, γυαλί ή ξύλο. Ακόμα και τα νησιά στα οποία στέκεται ένα σπίτι ήταν φτιαγμένα από λάσπη και καλάμια. Πρόκειται στην πραγματικότητα για έναν οικολογικό θρίαμβο που όμως ήταν και εξαιρετικά λειτουργικός.

Το όνομα αυτών των πλωτών σπιτιών ήταν «μουδίφ» και η κατασκευή τους γινόταν συνήθως σε λιγότερο από τρεις ημέρες.

Αν και είναι μια μέθοδος κατασκευής που χρησιμοποιείται εδώ και χιλιάδες χρόνια, ωστόσο οι μοναδικές αυτές κατασκευές κινδυνεύουν να εξαφανιστούν.

Η καταστροφή και ο αγώνας για επιβίωση

Αυτό οφείλεται στην πολιτική κατάσταση στη χώρα. Πολλοί από τους κατοίκους των ελών εκτοπίστηκαν όταν οι υγρότοποι αποξηράνθηκαν κατά τη διάρκεια και μετά τις εξεγέρσεις του 1991 στο Ιράκ. Η αποξήρανση των ελών προκάλεσε σημαντική μείωση της βιοπαραγωγικότητας.

Κατά τη διάρκεια των εξεγέρσεων του 1991, ο Σαντάμ Χουσεΐν στέγνωσε τους υγροτόπους στο νότιο Ιράκ για να τιμωρήσει τους Άραβες των ελών, επειδή υποστήριξαν την εξέγερση, παρέχοντας καταφύγιο στους αντάρτες. Ως αποτέλεσμα, η «Βενετία της Μεσοποταμίας» μετατράπηκε σε έρημο, καθώς τα χωριά κάηκαν και το υπόλοιπο νερό δηλητηριάστηκε.

Όσο για τους κατοίκους, μεταφέρθηκαν σε καταυλισμούς Ιρανών προσφύγων.

Ορισμένοι ειδικοί στα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν υπολογίσει ότι ο πληθυσμός του Ma’dan το 2003 ήταν λιγότερος από 20.000, σε σύγκριση με 500.000 τη δεκαετία του 1950.

Μετά την ανατροπή του καθεστώτος του Σαντάμ Χουσεΐν από την εισβολή των Αμερικανών και των δυτικών συμμάχων τους, η ροή του νερού στα έλη αποκαταστάθηκε και το οικοσύστημα άρχισε να ανακάμπτει.

Η ανομβρία έφτασε στο τέλος της και οι Άραβες άρχισαν να επιστρέφουν στην πατρίδα τους. Ωστόσο, δεν υπάρχει καθαρό νερό και η υγιεινή είναι κακή. Έτσι, η διαδικασία αποκατάστασης του οικοσυστήματος μπορεί να διαρκέσει πολύ.

Τον Ιούλιο του 2017, τα έλη του Ιράκ καταχωρήθηκαν ως μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της Unesco.

(Youtube)

(Youtube)

(Youtube)

(Youtube)

(Youtube)

Με πληροφορίες από Wikipedia, Encyclopedia