Η ώρα της σύνεσης

Οι εικόνες από τη Γάζα και το Ισραήλ σε βυθίζουν στη θλίψη.

Νεκροί από τη μια μεριά. Νεκροί και από την άλλη.

Κατά κύριο λόγο άμαχοι.

Μεταξύ τους και παιδιά.

Σε έναν πόλεμο που -όπως όλοι οι πόλεμοι και αυτό είναι κρίσιμο να το κατανοήσουμε- στο τέλος παράγει μόνο θύματα και όχι νικητές.

Γιατί αυτό που φαντάζει πράξη αντίστασης, καταλήγει απλώς να αυξάνει τα αθώα θύματα και της πλευράς που αντιστέκεται.

Γιατί αυτό που φαντάζει ανταπόδοση, στο τέλος απλώς συντηρεί τον φαύλο κύκλο της βίας.

Γι’ αυτό και όντως το αίτημα για αυτοσυγκράτηση και κατάπαυση του πυρός δεν μπορεί παρά να απευθύνεται και στις δύο πλευρές.

Όπως και σε όλες τις πλευρές που θα ήθελαν να τροφοδοτήσουν αυτή την ανάφλεξη για άλλους λόγους.

Δεν το λέω αυτό γιατί θέλω να υποτιμήσω την ευθύνη που έχει η Χαμάς που αποφάσισε μια πολεμική επιχείρηση που θα είχε θύματα αμάχους και θα προκαλούσε αντίποινα που θα είχαν και αυτά θύματα αμάχους.

Αλλά γιατί το Παλαιστινιακό δεν είναι ένα πρόβλημα που γεννήθηκε σήμερα.

Κρατάει πολλές δεκαετίες και έχει χυθεί πολύ αίμα. «Μα είναι νόμος, το αίμα που εχύθη στη γη νέον αίμα να θέλει·» προειδοποιούσε ο Αισχύλος.

Και στον πυρήνα του – αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε – έχει μια ιστορική αδικία σε βάρος του Παλαιστινιακού λαού.

Που δικαιούται να έχει τη δική του πατρίδα.

Σε μια λύση δύο κρατών, όπως ορίζουν οι αποφάσεις του ΟΗΕ αλλά και οι συμφωνίες που το ίδιο το Ισραήλ έχει συνυπογράψει.

Μια λύση που θα δίνει εγγυήσεις ασφάλειας στο Ισραήλ, πραγματική κρατική κυριαρχία στους Παλαιστινίους, και επιτέλους ειρήνη σε μια ευρύτερη περιοχή.

Δεν είναι εύκολο, αλλά είναι προτιμότερο από το φόβο για διαρκείς αναφλέξεις και τον επίσης διαρκή πειρασμό της κλιμάκωσης.

Η διεθνής κοινότητα θα πρέπει επιτέλους να δείξει ότι μπορεί να αναλάβει την ευθύνη που της αναλογεί.

Να πιέσει για την κατάπαυση του πυρός αλλά και για να κάτσουν οι δύο πλευρές στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Προσφέροντας όλες τις διεθνείς εγγυήσεις που μια τέτοια διαδικασία απαιτεί.

Διαφορετικά οι οθόνες μας θα συνεχίσουν να γεμίζουν αίμα, τρόμο και πόνο.