Η τρύπα της φοροδιαφυγής

Ένα από τα φαινόμενα που διαχρονικά δεν έχει αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά από την πολιτεία και τις εκάστοτε κυβερνήσεις, είναι η φοροδιαφυγή στην χώρα που ξεπερνά σύμφωνα με εκτιμήσεις τα 10 δισ. ευρώ τον χρόνο, κάτι που όπως αντιλαμβανόμαστε, θα μπορούσε να φανεί ιδιαίτερα χρήσιμο στην αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης, είτε στις διαταραχές της εφοδιαστικής αλυσίδας, είτε στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, τις συνέπειες της οποίας τις βιώνουμε καθημερινά και μάλιστα με τραγικό τρόπο.

Η κυβέρνηση είναι έτοιμη όπως όλα δείχνουν να νομοθετήσει μία σειρά από μέτρα μέχρι τέλος του τρέχοντος έτους, τα οποία σε γενικές γραμμές έχουν καθυστερήσει αρκετά, καθώς ο στόχος της μεγαλύτερης εισπραξιμότητας από τις επιχειρήσεις δεν έχει επιτευχθεί τα τελευταία χρόνια, αλλά ούτε και η διεύρυνση της φορολογικής βάσης, ιδίως όταν το μεγαλύτερο ποσοστό των φορολογικών εσόδων έρχεται πλέον από τους έμμεσους φόρους.

Η επέκταση για παράδειγμα των POS σχεδόν σε όλες τις οικονομικές δραστηριότητες, αλλά και η άμεση διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με τα POS, ώστε να ελέγχονται οι δαπάνες σε πραγματικό χρόνο, είναι ένα μέτρο που σίγουρα θα βοηθήσει τόσο στην πάταξη της φοροδιαφυγής όσο και στην αύξηση των φορολογικών εσόδων.

Επίσης ο έλεγχος της διακίνησης των προϊόντων με την καθιέρωση του ψηφιακού δελτίου αποστολής θα συμβάλλει στο να μην αποκρύπτεται φορολογητέα ύλη.

Βέβαια τα παραπάνω μέτρα, θα πρέπει να συνοδευτούν και από σοβαρά κίνητρα για τους καταναλωτές, μισθωτούς και συνταξιούχους, στο να πραγματοποιούν τις αγορές τους με ηλεκτρονικό ή πλαστικό χρήμα, μέσω σημαντικής έκπτωσης φόρου, η οποία μπορεί να είναι κλιμακωτή ανάλογα με το ύψος των ετησίων δαπανών του κάθε νοικοκυριού.

Εν κατακλείδι, πρέπει να κατανοηθεί από όλους, πως η φοροδιαφυγή στην χώρα και η εισαγωγή μίας σοβαρής φορολογικής κουλτούρας, δεν πρέπει να αποτελεί προνόμιο μίας συγκεκριμένης ιδεολογίας, καθώς πρόκειται για ένα θέμα βαθιά εθνικό, που στηρίζει τόσο την κοινωνική συνοχή μέσω της κοινωνικής πολιτικής, όσο και τα βασικά δημόσια αγαθά που είναι η παιδεία, η υγεία, η δικαιοσύνη και η άμυνα, τα οποία χωρίς τις βασικές δημοσιονομικές δαπάνες, δημιουργούν συνθήκες χειροτέρευσης του βιοτικού επιπέδου για κάθε φορολογούμενο πολίτη.

*Ο Μελέτης Ρεντούμης είναι οικονομολόγος τραπεζικός