Γούντι Αλεν: «Ολοι καταλαβαίνουμε τη γλώσσα του σώματος»

Ο συνδυασμός έρωτας – χρήμα – τύχη βρίσκεται στην καρδιά των «Γυρισμάτων της τύχης» (Coup de chance), μιας ακόμα ταινίας του Γούντι Αλεν, της 50ής του, η οποία παρουσιάστηκε χθες, εκτός συναγωνισμού, στο Φεστιβάλ Βενετίας από τον ίδιο τον σκηνοθέτη.

Τα «Γυρίσματα της τύχης» είναι η πρώτη ταινία του 88χρονου αμερικανού δημιουργού που γυρίστηκε εξ ολοκλήρου στα γαλλικά και στην Πόλη του Φωτός, το αγαπημένο του Παρίσι. Η Λου Ντε Λαζ, ο Νιλς Σνάιντερ και ο Μελβίλ Πουπό είναι το πρωταγωνιστικό τρίο της ταινίας που ισορροπεί ανάμεσα στο χιούμορ και το δράμα, στο πλαίσιο ενός κλασικού ιψενικού τριγώνου α λα γαλλικά. Και βεβαίως, μέσα από την άγρυπνη ματιά του αμερικανού δημιουργού.

Η Ντε Λαζ και ο Πουπό είναι το παντρεμένο ζευγάρι αστών και ο συγγραφέας Σνάιντερ παλιός συμμαθητής της πρώτης. Η τυχαία συνάντηση των δύο πρώην συμμαθητών στον δρόμο δείχνει αθώα, αλλά σύντομα τα πράγματα σοβαρεύουν και η ιστορία μοιάζει να εξελίσσεται σε μια αρένα ανταγωνισμού, με τον σύζυγο έτοιμο να λάβει ακραία μέτρα.

Ο Γούντι Αλεν τους παρακολουθεί αποστασιοποιημένα, τους αφήνει να μιλούν μέσα σε μεγάλης διάρκειας μονοπλάνα (έξοχη η διεύθυνση φωτογραφίας του Βιτόριο Στοράρο) και παραμονεύει να ρίξει τα «θανατηφόρα» βέλη του με μπόλικες εκπλήξεις τις οποίες βγάζει από το μανίκι του με τη δεξιότητα ταχυδακτυλουργού. Τα «Γυρίσματα της τύχης» έχουν (ή προσπαθούν να αποκτήσουν) κάτι από την ατμόσφαιρα του αριστουργήματός του «Match point», μια ταινία που αναπόφευκτα περνά από το μυαλό σου παρακολουθώντας αυτήν.

«Πάντα ήμουν τυχερός»

Ο ίδιος ο Γούντι Αλεν άλλωστε, στη χθεσινή συνέντευξη Τύπου της ταινίας, ανέφερε ότι τα «Γυρίσματα της τύχης» είναι μια ταινία που ανήκει «στο είδος του «Match point»», με την έννοια ότι μέσα από διαφορετικές ιστορίες και οι δύο ταινίες λένε το ίδιο περίπου πράγμα: η τύχη παίζει σημαντικότερο ρόλο στη ζωή μας απ’ όσο θέλουμε να παραδεχθούμε. Μιλώντας μάλιστα για την τύχη που είχε ο ίδιος, ο Γ. Αλεν δήλωσε «απολύτως τυχερός, σε όλα. Πάντα ήμουν τυχερός στη ζωή μου» είπε. «Είχα δύο υπέροχους γονείς, μεγάλωσα όπως θα έπρεπε, οι άνθρωποι που εκτίμησαν αυτό που κάνω ήταν πάντα γενναιόδωροι απέναντί μου, έχω μια υπέροχη γυναίκα, έχω παιδιά και δεν πήγα ποτέ στο νοσοκομείο. Ελπίζω να βαστήξει καλά όλο αυτό».

«Μπορεί να μην ξέρω γαλλικά αλλά όλοι καταλαβαίνουμε τη γλώσσα του σώματος, ακόμα και αν δεν καταλαβαίνουμε τη γλώσσα που ακούμε» είπε στη συνέντευξη Τύπου της ταινίας ο Γούντι Αλεν απαντώντας σε σχετική ερώτηση των «ΝΕΩΝ» για το αν για εκείνον ήταν εύκολη η διαδικασία των γυρισμάτων της συγκεκριμένης ταινίας, εξαιτίας του παράγοντα της γλώσσας που δεν γνώριζε. «Αν για παράδειγμα δει κάποιος μια γιαπωνέζικη ταινία, μπορεί να καταλάβει αν η υποκριτική είναι καλή ακόμα και αν δεν ξέρει ιαπωνικά. Επομένως, θα έλεγα ότι όλα έγιναν πολύ απλά. Γνωρίζοντας αυτά που είχα γράψει στο σενάριο, ήμουν σε θέση να αντιληφθώ τα όσα λέγονταν. Και αν οι ηθοποιοί έβαζαν κάποιες δικές τους λέξεις, κάτι που δεν με πειράζει καθόλου, ή όποτε δεν ήμουν απολύτως σίγουρος το συζητούσα με τη βοηθό μου και καταλήγαμε στο αν θα έπρεπε να ξαναγυριστεί μια σκηνή ή όχι».

Τριφό, Ρενέ, Ρενουάρ

Ο Γούντι Αλεν είπε ότι αρχικά ήθελε να γυρίσει τα «Γυρίσματα της τύχης» με πρωταγωνιστές δύο Αμερικανούς που ζουν στο Παρίσι. Εν τέλει όμως, αποφάσισε να γυρίσει την ταινία εξ ολοκλήρου στα γαλλικά, επειδή «η Γαλλία είναι μια χώρα που αγαπώ πολύ, όπως και το σινεμά της. Ωρίμασα παρακολουθώντας ευρωπαϊκές ταινίες – γαλλικές, ιταλικές, σουηδικές – και θυμάμαι πόσο είχε επηρεάσει τη γενιά μου. Ολοι θέλαμε να κάνουμε ευρωπαϊκές ταινίες. Τώρα, με αυτήν την ταινία νιώθω ότι είμαι γνήσιος ευρωπαίος κινηματογραφιστής, ένας Γάλλος, όπως ο Τριφό, ο Ρενέ και ο Ρενουάρ που πάντα θαύμαζα».