Ο Μάτζικ Τζόνσον διαφημίζει μια Ελλάδα που δεν υπάρχει –και αυτό είναι αστείο

Δεν έχει σημασία αν ο χιτώνας ήταν ετερομάσχαλος ή εξωμίς, δηλαδή με ακάλυπτο τον έναν ώμο, ώστε να φοριέται κυρίως από τους χειρώνακτες, κάτι που θα μετρούσε εάν o Μάτζικ Τζόνσον φορούσε τον χιτώνα στο παρκέ του NBA. Σημασία έχει ότι ένας από τους θεούς του παγκόσμιου μπάσκετ αποφάσισε να τιμήσει το ελληνικό δωδεκάθεο και να ενδυθεί τον ρόλο.

Έτσι αυτός, μαζί με τη σύζυγό του την Κούκι και την πολυμελή παρέα τους, κόβουν βόλτες στο Ιόνιο πάνω στο σκάφος του ζεύγους απολαμβάνοντας τον ήλιο, τη θάλασσα και την ελληνική μυθολογία. Και όπως σε κάθε πάρτι που σέβεται τους κανόνες, οι κορυβαντιστές δεν παρεκκλίνουν και ακολουθούν τον ενδυματολογικό κώδικα, έτσι κι εδώ, σε μία πρόσφατη φιέστα στην Κέρκυρα άπαντες μεταμορφώθηκαν σε αρχαίους Έλληνες, φωτογραφήθηκαν και πόζαραν στην αιωνιότητα.

Βέβαια, δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μάτζικ Τζόνσον διαλαλεί στα πέρατα της οικουμένης τις χάρες αυτής της χώρας.

«Σήμερα είχα μια εμπειρία που άλλαξε τη ζωή μου, γεμάτη με τόση βιβλική ιστορία. Επισκεφτήκαμε την Ακρόπολη της Αθήνας, μια οχυρωμένη ακρόπολη που βρίσκεται στην κορυφή ενός λόφου με τέσσερις ναούς. Είδαμε ιστορικά ορόσημα, όπως τον Παρθενώνα που αφιερώθηκε στην Αθηνά την Παρθένο το 447 π.Χ.» είχε γράψει σε μια ανάρτησή του στις 8 Ιουλίου του 2022, ενώ σε άλλες δύο αναρτήσεις του πέρσι είχε εξυμνήσει την ομορφιά στου Ισθμού της Κορίνθου.

Ωραία και καλά όλα αυτά

Το ερώτημα που προκύπτει είναι γιατί άραγε οι επισκέπτες μας, διάσημοι και μη, αναζητούν το couleur locale περιτύλιγμα; Ποιος μπορεί να ξεχάσει τη Lady Gaga ντυμένη Αφροδίτη της Μήλου, με δύο κοχύλια στο στήθος, κατά την επίσκεψή της στην Ελλάδα το 2014, για τη μία και μοναδική συναυλία που έδωσε τότε; Και ποιος μπορεί να σβήσει από το μυαλό του την ανάρτησή της στα σόσιαλ με την σοκολάτα σε σχήμα Καρυάτιδας μαζί με τα δύο μακαρόν που απόλαυσε για να γράψει στο σχόλιο:

«Τι ευγενικό από μέρους του ξενοδοχείου Μεγάλη Βρετάνια να με υποδεχθεί προσφέροντάς μου μια σοκολατένια, μπρούτζινη, λευκή Καρυάτιδα, που συνδυάστηκε με macaroons και σοκολάτες. Οι δυνατές θηλυκές κολώνες στήριξης μετράνε αιώνες στην αρχιτεκτονική, είναι οι πιο διάσημες στην Αθήνα και κοσμούν την εξωτερική πλευρά του Ερεχεθείου στην Ακρόπολη».

«Κάθε διαφήμιση είναι καλή διαφήμιση» λέει μία παλιά τακτική του μάρκετινγκ και σίγουρα το Υπουργείο Τουρισμού θα συμφωνούσε –σε ένα πρόσφατο άρθρο των New York Times η Susanne Becken, καθηγήτρια βιώσιμου τουρισμού στο Πανεπιστήμιο Griffith της Αυστραλίας, χαρακτήρισε όλα τα Υπουργεία Τουρισμού ανά τον πλανήτη «γραφεία μάρκετινγκ».

Είμαστε όλοι cinecultured

Οπότε, συνοψίζοντας, καλά κάνουν οι άνθρωποι και ντύνονται σαν αρχαιοελληνικά αγάλματα, άλλωστε το ίδιο θα κάναμε και όλοι εμείς, που χλευάζουμε τις εξτρίμ και οριακά καλόγουστες αμφιέσεις τους, εάν πηγαίναμε διακοπές στη Χαβάη: Θα κρεμούσαμε λουλουδένια λέι στον λαιμό με μυρωδάτα άνθη γκάρλαντ.

Αφού όλοι μας, πλέον, σαν cinecultured δίποδα που είμαστε λαμβάνουμε την πληροφορία μέσα από τις ταινίες, αυτές καθοδηγούν τη μόρφωσή μας, μοιραία. Όπως χαρακτηριστικά ακούγεται στο «Ένας οργισμένος άντρας εκδικείται» του Γκάι Ρίτσι με πρωταγωνιστή τον Τζέιθον Στέιθαμ:

«Ξέρετε γιατί αποκαλούν την Αρκτική “αρκτική” και την Ανταρκτική “ανταρκτική”; Άρκτος σημαίνει «αρκούδα» στα ελληνικά και αντί σημαίνει «χωρίς». Επομένως, Ανταρκτική σημαίνει “χωρίς αρκούδες”».

Στο σημείο αυτό ο μόνος επίλογος που ταιριάζει, ώστε να κλείσει το θέμα, μια και καλή, είναι το άσμα που είχαν γράψει «Οι Απαράδεκτοι» για να πάνε στην Eurovision, το οποίο και τραγούδησαν ντυμένοι με χιτώνες, χλαμύδες και λοιπά αρχαϊκά ιμάτια:

«Ησυχία παιδιά, ατάντε μπριόλε, πιτσικάτο…

Είμαστε ομάδα με πατρίδα την Ελλάδα

είμαστε ωραίοι και ιστορικά μοιραίοι

δώσαμε τα φώτα η Ελλάς δεν είναι κότα

δώσαμε τα φώτα η Ελλάς δεν είναι κότα

Όπα είπα χράτσα χρούτσα   ζήτω οι ομάδες

κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα

Κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα

Ζήτω η Ελλάδα και η πόλη της Αθήνας

τσαμπουκάδες κάναμε και ναυμαχίες Σαλαμίνας

βγάλαμε Αριστοτέλη και κρασί απ’ το βαρέλι

βγάλαμε Αριστοτέλη και κρασί από το βαρέλι

Όπα  είπα χράτσα χρούτσα   ζήτω οι ομάδες

Όπα είπα χράτσες χρούτσες και στον εικοστό αιώνα

κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα

Κάποτε μια high ομάδα έχτισε τον Παρθενώνα»