Σε γιορτινό αγώνισμα παίζατε τις αμάδες
και δεν καταδεχόσασταν το κωμικό παιδί,
μα τώρα στον αγώνα νικούνε οι καρβουνάδες,
που έχουν στη μεριά τους
τον ίδιο τον ποιητή.
Ζει τα ωραία πράγματα μ’ αίμα και με θυσίες,
προς το συμφέρον όλων σας και το κοινό καλό.
Δεν θα σας πει παινέματα, δεν ξέρει κολακείες
και για την ευτυχία σας πληρώνει τον καιρό.
Μούσα καρβουναρού,
θράκα μου πυρωμένη,
σπιθίτσα φουντωμένη
μ’ αναπνοές τρελού.
[…]
(Ποιος μας γηροκομεί
τη σήμερον ημέρα,
ψηστιέρα, καρβουνιέρα,
μούσα δεκεμβριανή.
Πολέμησα καιρό
σε όλα τα πεδία
και με τυφλή μανία
ξέσκιζα τον εχθρό.
Τώρα με χειρουργεί
μια αλλήθωρη νεολαία,
μια τσογλανοπαρέα,
που κάνει κριτική.)
Οι γέροι χωριστά,
οι νέοι άλλο πράμα.
Όποιος τους θέλει αντάμα
πληρώνει ακριβά.
Πρόστιμο μια ζωή
στην κλεψύδρα και στα εφετεία.
Είναι μια κοροϊδία,
σειρά του δικαστή.
*Διονύσης Σαββόπουλος, «Παράβαση», Αχαρνής – Ο Αριστοφάνης που γύρισε από τα θυμαράκια, 1977 (ερμηνεία: Νίκος Παπάζογλου).
στο 
