ΣΥΡΙΖΑ: Πολιτική τραμπάλα ανάμεσα στον… Ανδρέα και τους δεξιούς ψηφοφόρους

Ακολουθεί μια στρατηγική για δύο διαφορετικές δεξαμενές ή απλώς ακροβατεί με στόχο την καλύτερη εκλογική του επίδοση; Οι τελευταίες ημέρες αναδεικνύουν έναν Αλέξη Τσίπρα που με ένταση κοιτάει προς τις πασοκικές δεξαμενές αλλά και φλερτάρει με τη συντηρητική βάση.

Και οι περιοδείες του και η ρητορική του επιβεβαιώνουν μια διττή τακτική που για τους πολέµιούς  του έχει τον χαρακτήρα ακροβασίας και τραμπάλας, για τους επιτελείς του από την άλλη (που μαζεύονται κάθε πρωί για εκλογικό brainstorming αυτό τον καιρό) απλώς αποδεικνύει πως η λογική της μεγάλης παράταξης είναι εκείνη που θα δούμε μέχρι και την επόμενη Κυριακή και πως «οι ψηφοφόροι δεν έχουν ταμπέλες».

Η κληρονομιά της Κεντροαριστεράς

Η στρατηγική προς του κεντροαριστερούς έχει ανοίξει έναν «πόλεμο» με το ΠΑΣΟΚ και με αφορμή τα συνθήματα του ΣΥΡΙΖΑ-Προοδευτική Συμμαχία («Συμβόλαιο για την Αλλαγή») αλλά και τον τρόπο που επιχειρεί να προσεταιριστεί την κληρονομιά του Ανδρέα Παπανδρέου.

Από την Κουμουνδούρου λένε πως δεν υπάρχουν αποκλειστικοί ιδιοκτήτες κανενός και πως ο Ανδρέας τουλάχιστον είχε μέτωπο στη Δεξιά σε αντίθεση με τον Νίκο Ανδρουλάκη. Ο Αλέξης Τσίπρας έχει εξάλλου χαρακτηρίσει ανιστόρητο τον διμέτωπο του ΠΑΣΟΚ κατά του κόμματός του και της ΝΔ επανειλημμένα στις περιοδείες του.

Δύο περιοχές πάντως με παραδοσιακή κεντροαριστερή καταβολή (Πάτρα και Ηράκλειο) θα είναι στις επόμενες στάσεις του πρόεδρου του ΣΥΡΙΖΑ λίγο πριν από την κάλπη και άρα το βέβαιο είναι πως η σταθερή απεύθυνση στο πασοκικό κοινό θα είναι μέρος μιας στρατηγικής που θα δούμε.

Μια ανάλυση που γίνεται εξάλλου στην Κουμουνδούρου είναι πως επειδή ακριβώς ο Νίκος Ανδρουλάκης διατηρεί τον διμέτωπό του θα ενταθούν οι εκροές από το κόμμα του την τελευταία εβδομάδα υπό τη στέγη και την ανάγκη ενός «αντιδεξιού μετώπου».

Η εκλογική δεξαμενή της ΝΔ

Εκ παραλλήλου ο Αλέξης Τσίπρας παρότι δεν «ξεχνά τι σημαίνει Δεξιά» όπως φωνάζουν οπαδοί του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ στο τουρ του ανά την Ελλάδα, ο ίδιος δεν κρατά υψηλούς τόνους κατά της κομματικής βάσης της ΝΔ, την ξεχωρίζει από την ηγεσία του Κυριάκου Μητσοτάκη, και την εγγράφει με όλους τους πολίτες που «πλήττονται από τις πολιτικές της κυβέρνησης στο πεδίο της Οικονομίας κ.λπ.».

Το είδαμε σε σκληρές περιοχές για τον ΣΥΡΙΖΑ και σε μέρη όπου η γαλάζια παράταξη έχει υψηλές επιδόσεις, όπως οι Σέρρες (εδώ ο Αλέξης Τσίπρας είναι και υποψήφιος για τις εθνικές κάλπες εξηγώντας ένα σκέλος της υποψηφιότητάς του ακριβώς στη λογική πως δεν υπάρχουν κάστρα), η Μεσσηνία, η Λακωνία, η Αργολίδα και αλλού.

Βασικό σκέλος της αγωνίας στην Κουμουνδούρου, όσο αφορά το φλερτ σε συντηρητικούς, είναι μια κλασική αρχή όλων των εκλογών σε περιβάλλον δικομματισμού – έστω ασθενούς: πως η νίκη έρχεται από τις απευθείας μετακινήσεις ψηφοφόρων από τον έναν πόλο στον άλλο. Αυτό δεν παρατηρείται με ένταση σήμερα, δηλαδή ένας κόσμος που πάει από τη ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ ενώ είχε παρατηρηθεί και το 2012 και το 2015 (λόγω της δυσαρέσκειας για τον ΕΝΦΙΑ).

Ο Αλέξης Τσίπρας επίσης ξέρει πως όσο φτάνουμε στη μάχη θα περιορίζεται η δυνατότητά του να βρει νέες δεξαμενές και άρα θα πρέπει να διεμβολίσει την πράσινη αλλά και παραδόξως τη γαλάζια ως έναν βαθμό.

Έντυπη έκδοση «ΤΑ ΝΕΑ»