Τουρκία εκλογές: Γιατι οι ΗΠΑ «πρόδωσαν» την ψήφο τους;

Η Δύση ψηφίζει Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου στις εκλογές στην Τουρκία και ρίχνει μαύρο στον Ρετζέπ Ταγίπ Εντογάν.

Τρεις μέρες πριν το άνοιγμα των καλπών στην γειτονική χώρα, πρώτα το Ηνωμένο Βασίλειο και στη συνέχεια οι ΗΠΑ (η σειρά μεταξύ των δύο καλυτερότερων συμμάχων δεν έχει καμιά σημασία) εξέφρασαν μέσω του Economist και της Washington Post την προτίμηση τους για νέο πρόεδρο της Τουρκίας.

Για την ακρίβεια το βρετανικό περιοδικό έγραψε καθαρά και ξάστερα ότι «αν η Τουρκία εκδιώξει τον ισχυρό της άνδρα (σ.σ. τον Ερντογάν), οι απανταχού δημοκράτες θα πρέπει να πάρουν θάρρος». Μάλιστα, χωρίς να μασήσει τα λόγια του, παραδέχτηκε ότι «ο Κιλιτσντάρογλου μπορεί να είναι λίγο βαρετός, αλλά είναι ένας πεισματάρης οικοδόμος της συναίνεσης και ταπεινός – το αντίθετο του αντιπάλου του».

Υποσχέσεις και αιχμές

Και άφησε μια υπόσχεση να πλανάται στον αέρα, γράφοντας στη συνέχεια ότι «αν κερδίσει, θα είναι μια τεράστια στιγμή για τον παγκόσμιο αγώνα για πραγματική δημοκρατία στην Τουρκία και την Ευρώπη».

Η Washington Post, με την πιο αιχμηρή γλώσσα της αμερικανικής δημοσιογραφίας, «στόλισε» για τα καλά τον Ερντογάν χαρακτηρίζοντας τον «χαρισματικό δικτάτορα» του οποίου «το διπλό παιχνίδι της realpolitik, η επιδίωξη να ενισχύσει τη φήμη του ως γεωπολιτικός άνθρωπος-στόχος» ανατρέπουν τη στρατηγική της Δύσης προσφέροντας στην Ρωσία πολύ περισσότερα περιθώρια ελιγμών.

Χωρίς να αποποιηθεί το αμερικανικό έντυπο τη μακρά σχέση συνεργασίας που είχε ο Ερντογάν με όλους τους Αμερικανούς προέδρους που πέρασαν από τον Λευκό Οίκο τα 20 χρόνια που αυτός βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της εξουσίας στην Τουρκία, έκανε λόγο για έναν σύμμαχο με αστερίσκο που πατά σε δύο βάρκες, του ΝΑΤΟ και της Ρωσίας, διεκδικεί ρόλο μεσολαβητή μεταξύ Ανατολής και Δύσης με την εμπλοκή του στον πόλεμο της Ουκρανίας, τροφοδοτεί το διχασμό μεταξύ θρησκευόμενων και κοσμικών μουσουλμάνων εντός της χώρας του και φιμώνει τους αντιπάλους του με συνοπτικές διαδικασίες χρησιμοποιώντας την τουρκική δικαιοσύνη ως «εκδικητικό εργαλείο».

Το ρίσκο και το μπούμεραγκ

Παρότι τίποτα από τα παραπάνω δεν είναι αναληθές, η παρέμβαση μιας χώρας στις εκλογές μιας άλλης εκπλήσσει και προβληματίζει, καθώς δεν συνάδει με τα δημοκρατικά ιδεώδη της Δύσης, αλλά ακόμα χειρότερα είναι ένα ρίσκο που μπορεί να γυρίσει μπούμερανγκ σε περισσότερα πρόσωπα και χώρες από όσες αναφέρονται παραπάνω.

Το δίχως άλλο, το παραπάνω διπλό χτύπημα υπαγόρευσε το άγχος των ξένων για τις δημοσκοπήσεις από τη γειτονική χώρα, που μετά από έναν σεισμό που σκότωσε 45.000 άτομα και άφησε 1.5 εκατομμύριο άστεργους, δεν δείχνουν τον Κιλιτσντάρογλου να κερδίζει αέρα και τον Ερντογάν να πέφτει με πάταγο, με δεδομένα τα οικονομικά προβλήματα της χώρας (δικής του δημιουργίας) που κάποιοι εκτιμούν ότι θα στείλουν την Τουρκία γραμμή στο ΔΝΤ μετά τις εκλογές.

Με απλά λόγια, οι ΗΠΑ θέλουν να κερδίσει ο υποψήφιος της 6κομματικής αντιπολίτευσης, γιατί θεωρούν ότι φεύγοντας από τη μέση ο υπερφιλόδοξος νάρκισσος σουλτάνος, η Τουρκία θα σταματήσει να κυνηγά την ανάδειξη της σε παγκόσμια δύναμη με όλους τους δυνατούς τρόπους και θα επιστρέψει στον αμερικανικό έλεγχο. Μάλλον ξεχνούν, αφενός ότι η εξωτερική πολιτική της γειτονικής χώρας δεν αλλάζει με τα πρόσωπα στο τιμόνι της και αφετέρου ότι είναι πάγιος, εθνικός, στρατηγικός στόχος της Τουρκίας να συγκαταλέγεται μέχρι το 2050 στις 5 μεγαλύτερες δυνάμεις στον κόσμο δίπλα στην Κίνα, τη Ρωσία, την Ινδία και τις ΗΠΑ.

Εξίσωση χωρίς καθαρή λύση

Στην Τουρκία η επιλογή γίνεται ανάμεσα στο διάβολο που όλοι γνωρίζουν και σε αυτόν που μπορεί να κρύβεται πίσω από τις αντίπαλες, εκ διαμέτρου αντίθετες δυνάμεις, κάποιες από αυτές ακραία εθνικιστικές, της αντιπολίτευσης, που στηρίζουν τον Κιλιτσντάρογλου, αλλά μπορεί στη συνέχεια να βγουν μπροστά διεκδικώντας την εκπλήρωση των στόχων τους.

Δεν είναι τυχαίο ότι μόλις ο Ερντογάν, γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τη διπλωματία των σεισμών μπροστά στο κέρδος της πιθανής νίκης, ξεκαθάρισε ότι «θα συνεχίσουμε να ενοχλούμε αυτούς που βρίσκονται στην άλλη πλευρά των υδάτων», ο Κιλιτσντάρογλου υπενθύμισε ότι «δεν έχει κάνει τίποτα για τα νησιά που στρατιωτικοποιεί η Ελλάδα».

Αυτό από μόνο του αποδεικνύει ότι οι εκλογές στην Τουρκία είναι μια εξίσωση χωρίς καθαρή λύση και μόνη προοπτική το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα.