Ο μύθος του Γουέμπλεϊ έγινε εκατό χρόνων

Είναι εμβληματικό, σημείο αναφοράς, το μέρος που γράφτηκαν κάποιες από τις σημαντικότερες ιστορίες του ποδοσφαίρου και όχι μόνο. Οι φίλοι του αθλήματος το αποκαλούν «Καθεδρικό» και αποτελούσε το μεγάλο απωθημένο του Πελέ μέχρι την τελευταία ημέρα της ζωής του. Το Γουέμπλεϊ που έγινε δύο στάδια σε ένα μετά το 2007 και την κατασκευή του νέου γηπέδου πάνω στην τέφρα του προηγούμενου, συμπληρώνει σήμερα έναν αιώνα ζωής.

Όταν ρώτησαν κάποτε τον Πελέ για τι έχει μετανιώσει περισσότερο στην καριέρα του, ο Βασιλιάς απάντησε: «Το ότι δεν αγωνίστηκα ποτέ στον Καθεδρικό του ποδοσφαίρου, στο Γουέμπλεϊ».

Στο Μουντιάλ του 1966 στην Αγγλία η κάτοχος του τίτλου Βραζιλία δεν κατάφερε να βγει από τους ομίλους και όλα τα παιχνίδια της τα έδωσε στο Γκούντισον Παρκ, ενώ ο Πελέ αποχώρησε τραυματίας στο δεύτερο ματς με τους Ούγγρους.

Παρά το γεγονός ότι αγωνίστηκε στα πιο απίθανα μέρη του κόσμου με τους Globetrotters της Σάντος, ο Πελέ δεν ευτύχησε να εκπληρώσει τη μεγάλη του επιθυμία να παίξει στο γήπεδο που αποκαλούσε «πρωτεύουσα και καρδιά του ποδοσφαίρου».
Σαν σήμερα πριν από εκατό χρόνια το Γουέμπλεϊ άνοιξε για πρώτη φορά τις πόρτες του για τον τελικό του Κυπέλλου Αγγλίας ανάμεσα στην Μπόλτον Γουόντερερς και τη Γουέστ Χαμ.

Για την κατασκευή του Empire Stadium όπως αρχικά αποκαλούνταν το στάδιο Γουέμπλεϊ, απαιτήθηκαν ακριβώς 300 ημέρες στη διάρκεια των οποίων οι 1.280 εργάτες, βετεράνοι των πολέμων, χρησιμοποίησαν 25.000 τόνους σκυροδέματος, 1.400 τόνους δομικών χαλύβδινων κατασκευών και μισό εκατομμύριο πριτσίνια. Οι εργασίες ολοκληρώθηκαν τέσσερις ημέρες πριν τον τελικό του Κυπέλλου του 1923. Ο αρχικός προορισμός του σταδίου ήταν η φιλοξενία της Εκθεσης της Βρετανικής Αυτοκρατορίας που ήταν προγραμματισμένη για τον επόμενο χρόνο.

Υποτίμηση

Η αγγλική ομοσπονδία (FA) είχε υποτιμήσει τον αριθμό των φιλάθλων που θα έσπευδαν να παρακολουθήσουν τον τελικό του 1923 κι έτσι δεν τύπωσε εισιτήρια. Αποτέλεσμα, ενώ το γήπεδο είχε χωρητικότητα 125.000 θεατές εκ των οποίων οι 23.000 ήταν καθήμενοι, προσπάθησαν να εισέλθουν πάνω από 300.000 άνθρωποι. Ηταν τόσοι πολλοί οι φίλαθλοι ώστε έφτασαν μέχρι τον αγωνιστικό χώρο. Η έφιππη αστυνομία ανέλαβε δράση για να τους απομακρύνει. Ανάμεσά τους ήταν και ένας αστυνομικός πάνω σε ένα σταχτί άλογο αλλά στην ιστορία έμεινε ως λευκό. Ηταν δε τόσες οι φωτογραφίες στις οποίες πρωταγωνιστούσε το άλογο ώστε ο αγώνας  έμεινε ως «Ο Τελικός του Λευκού Αλόγου».

Το πιστό ζώο εξακολουθεί να είναι σεβαστό από τους παραδοσιακούς άγγλους οπαδούς και στη λεωφόρο Wembley Park υπάρχει μια παμπ που φέρει το όνομα White Horse.

Μετά την αποτυχημένη οικονομικά Εκθεση της Βρετανικής Αυτοκρατορίας είχε προγραμματιστεί η κατεδάφιση του Γουέμπλεϊ. Αφού πέρασε από σαράντα κύματα το στάδιο παρέμεινε τελικά όρθιο για να γράψει χρυσές σελίδες όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και στη διεθνή σκηνή, περνώντας στη σφαίρα του μύθου.

Εκεί διεξήχθη «Το ματς του αιώνα» της Αγγλίας με την Ουγγαρία τον Νοέμβριο του 1953, όταν οι Μαγιάροι συνέτριψαν τα Τρία Λιοντάρια με 6-3 προσφέροντας δωρεάν μαθήματα μοντέρνου ποδοσφαίρου. Εκεί σημειώθηκε το «γκολ-φάντασμα» στον τελικό του Μουντιάλ του 1966 ανάμεσα στην Αγγλία και τη Δ. Γερμανία (4-2), στο ίδιο γήπεδο διεξήχθησαν πέντε τελικοί Κυπέλλου Πρωταθλητριών, του Euro 1996 και του παγκοσμίου κυπέλλου ράγκμπι το 1995, αλλά και δύο Ολυμπιακοί Αγώνες, του 1948 (στο παλιό), και του 2012 (στο νέο).

Το Γουέμπλεϊ φιλοξένησε ιστορικές συναυλίες όπως το Live Aid που έγινε ταυτόχρονα και στο JFK στη Φιλαδέλφεια των ΗΠΑ, τη συναυλία για τον Νέλσον Μαντέλα, τη λειτουργία του Πάπα Ιωάννη Παύλου, ενώ αποτέλεσε σταθμό ορόσημο στην παγκόσμια τουρνέ του Μάικλ Τζάκσον.

Το Γουέμπλεϊ είναι ταυτισμένο επίσης με το ελληνικό ποδόσφαιρο και τον Παναθηναϊκό λόγω της συμμετοχής του στον τελικό του Κυπέλλου Πρωταθλητριών, το 1971.

Διάσημο για τους δύο πύργους του και τα 139 σκαλοπάτια που χρειάζονταν οι παίκτες για να ανέβουν στη Βασιλική Σουίτα και να παραλάβουν τα μετάλλια τους, το παλιό Γουέμπλεϊ παρέδωσε τη σκυτάλη στο νέο που χτίστηκε πάνω στην ιστορία του αυθεντικού, το 2007. Αυτή τη φορά ωστόσο δεν υπήρχαν ούτε πύργοι, ούτε σκαλοπάτια. Το νέο οικόσημο είναι η ατσάλινη αψίδα των 134 μέτρων που αγκαλιάζει το στάδιο, σήμα κατατεθέν της νέας εποχής. Ο μύθος ωστόσο παρέμεινε αναλλοίωτος και εξακολουθεί να ζει στα θεμέλιά του.