Καταγγελία για βιασμό εναντίον Ευρωβουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ

Η  καταγγελία για βιασμό και σωματική κακοποίηση η οποία έγινε από μια Ελληνίδα νεαρή δικηγόρο εναντίον ενός Έλληνα Ευρωβουλευτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης συγκλονίζει τη δημόσια σφαίρα και θα ήθελα να κάνω τις ακόλουθες  παρατηρήσεις.

Νομικές παρατηρήσεις.

1. Καταρχήν είναι απαραίτητο να μην κομματικοποιηθεί απαράδεκτα (ενόψει των εθνικών εκλογών της 21ης Μαΐου) η υπόθεση τούτη .

Αυτό θα σήμαινε ότι κάποιοι πολιτικοί βλέπουν την εξουσία ως ισχυρό αφροδισιακό και δεν τους ενδιαφέρει διόλου αν για την κατάκτηση της κυβέρνησης καταπατήσουν την αξιοπρέπεια ενός νεαρού ατόμου (μέσα από τη σκανδαλοθηρική ανίχνευση διάφορων λεπτομερειών που αφορούν την καταγγελία για το βιασμό).

Υπό την έννοια αυτή είναι αναγκαίο να θυμόμαστε πάντοτε την περίφημη προσταγή του Καντ.

Δηλαδή « Πράττε, έτσι  να χρησιμοποιείς την ανθρωπότητα, τόσο στο πρόσωπό σου, όσο και πρόσωπο άλλου ανθρώπου , πάντα ως σκοπό και ποτέ ως μέσο»!

2. Προξενεί κακή εντύπωση, ότι επί τρία σχεδόν χρόνια οι Βελγικές Εισαγγελικές αρχές ελέγχουν την παραπάνω καταγγελία για βιασμό , αφού είχε υποβληθεί ήδη από το 2020 ! Επομένως υπάρχει μια απίστευτη δικονομική καθυστέρηση , η οποία έρχεται σε πρόσκρουση με τη σχετική πρόβλεψη του άρθρου 49 της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης του 2011 « για την πρόληψη και την καταπολέμηση της βίας κατά των γυναικών και της ενδοοικογενειακής βίας».

Η πρόβλεψη τούτη επιτάσσει τα μέλη που υπέγραψαν την ανωτέρω Σύμβαση να λειτουργούν με ταχύτητα κατά τη διερεύνηση των επίμαχων εγκλημάτων ! Και το Βέλγιο είχε υπογράψει την ανωτέρω Σύμβαση!

3. Είναι ανάγκη επίσης να επαινέσουμε το θάρρος της συγκεκριμένης κοπέλας, έστω και αν το όνομά της διέρρευσε χωρίς τη δική της συναίνεση (κατά παραβίαση και πάλι του άρθρου 49 της παραπάνω Σύμβασης που επιβάλλει την προστασία των δικαιωμάτων του θύματος ).

Και βεβαίως θα πρέπει να παρατηρήσω , ότι το έγκλημα του βιασμού διώκεται καταρχήν αυτεπαγγέλτως (και στη δικιά μας έννομη τάξη και  με βάση τις ρυθμίσεις της Σύμβασης της Κωνσταντινούπολης ). Ωστόσο στη δικιά μας έννομη τάξη ο Εισαγγελέας μπορεί να απόσχει από την κίνηση της ποινικής δίωξης αν το θύμα του βιασμού δηλώσει ότι με τη δημοσιότητα θα υποστεί σοβαρό ψυχικό τραυματισμό (ή ένα «δεύτερο βιασμό» όπως λέμε από την επώδυνη αναπαράσταση των λεπτομερειών του εγκλήματος).

Πολιτικές παρατηρήσεις.

Αν πρέπει κάτι να κρατήσουμε από τη σκοτεινή τούτη υπόθεση είναι το εξής:

Δηλαδή ποια άτομα επιλέγονται (ως υποψήφιοι) από τα κόμματα για να γίνουν Ευρωβουλευτές ή Βουλευτές .

Και στο επίπεδο τούτο επαναφέρω στο προσκήνιο την ανάλυση την οποία είχε κάνει ο μεγάλος Έλληνας στοχαστής Κορνήλιος Καστοριάδης (ιδίως μετά την κατάρρευση των μεγάλων πολιτικών ιδεολογιών).

Με άλλα λόγια τα κόμματα (είτε συντηρητικά είτε «αριστερά»)  δεν επιλέγουν ως υποψήφιους Ευρωβουλευτές η Βουλευτές εκείνους ή εκείνες που διακρίνονται για την «πολιτική τους αρετή» ή εκείνους ή εκείνες που  ενδιαφέρονται για το «κοινό καλό» (όπως δίδασκε ο Αριστοτέλης).

Επιλέγουν ως υποψηφίους κατά το πλείστον τα πρόσωπα τα οποία έχουν τηλεοπτική φωτογένεια ή «αναγνωρισιμότητα» (όπως ηθοποιούς ή δημοσιογράφους ή αθλητές ή «ράπερ»  όπως έκανε πρόσφατα το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που αυτοαναγορεύεται ως «αριστερό» ).

Με άλλα λόγια δεν μπορεί ένας ηθοποιός , όπως ο καταγγελλόμενος για βιασμό στην υπόθεση τούτη, να επιλέγεται ως Ευρωβουλευτής επειδή τον γνώριζε η κοινωνία λόγω της «τηλεοπτικής  σειράς» στην οποία έπαιζε «ως ρομαντικός εραστής»!

Έτσι όμως η ιδεολογική ταυτότητα των κομμάτων αποδυναμώνεται και οι εκλογές δεν αφορούν πλέον την επιλογή των καλύτερων. Και αυτό οδηγεί δυστυχώς στη φθορά των δυτικών δημοκρατιών .

Το συμπέρασμα; Πάνω από όλα στην υπόθεση αυτή πρέπει να προστατευθεί η ιδιωτική σφαίρα της νεαρής κοπέλας!

Γρηγόρης Καλφέλης

Καθηγητής  της  Νομικής  Σχολής  στο ΑΠΘ

kalfelis@law.auth.gr