Τα βασικά προτάγματα της Δημοκρατίας δεν λύνονται στο… Κυνοβούλιο

Ποιοι είναι οι καλύτεροι «χορηγοί» των ακραίων κομμάτων, του απολιτίκ ρεύματος –ειδικά στη νεολαία- και της ενίσχυσης της απαξίωσης του πολιτικού συστήματος;

Είναι το ερώτημα που επανέρχεται κάθε φορά που ο κορυφαίος θεσμός της Δημοκρατίας, το Κοινοβούλιο μετατρέπεται σε… Κυνοβούλιο.

Και δεν είναι υπερβολή. Η ποιότητα του διαλόγου που για ακόμη μια φορά βλέπουμε και ακούμε κατά τη διάρκεια της διαδικασία για την ψήφο δυσπιστίας που κατέθεσε η κυβέρνηση, είναι για τα… σκυλιά.

Και συγκεκριμένα για εκπαιδευμένα σκυλιά να αλληλοφαγωθούν με μόνο στόχο την επιβίωσή τους.

Ποιος θα κατασπαράξει τον άλλο, αδιαφορώντας για τα πραγματικά προτάγματα της κοινωνίας.

Κι εντάξει. Σε μια σύγκρουση που συμμετέχουν σκύλοι με ζωώδη ένστικτα να το καταλάβουμε. Αλλά σε ένα πολιτικό σκηνικό μιας χώρας που έχει υποστεί μεγάλες καταστροφές εξαιτίας τέτοιων καταστάσεων, δεν μπορούμε να καταλάβουμε τη σκοπιμότητα.

Το αντίθετο μάλιστα. Οι ίδιοι οι πολιτικοί που συμμετέχουν είτε σε μια ανούσια διαδικασία είτε σε μια σύγκρουση στα όρια της αθλιότητας, προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες.

Δείτε στη Βουλή ή στα τηλεπαράθυρα: Είτε υπουργούς και βουλευτές νυσταγμένους να απαγγέλλουν «στημένες» ομιλίες χωρίς κανένα νόημα για το λαό, είτε πολιτικές αντιπαραθέσεις που ξεφεύγουν των ορίων της ευγένειας και της σοβαρότητας.

Για άλλη μια φορά η Βουλή γίνεται θέατρο όπου ο κάθε βουλευτής και στο τέλος οι πολιτικοί αρχηγοί, στήνουν το δικό τους σόου με ατάκες που έχουν γράψει οι επικοινωνιολόγοι, με ομιλίες κουραστικές και τελικά με μια ψηφοφορία με προδιαγεγραμμένο αποτέλεσμα.

Θα μιλήσουμε για τα πραγματικά προβλήματα;

Θα βρούμε λύσεις για τη θωράκιση της Δημοκρατίας;

Θα λυθούν βασικά ζητήματα ατομικών δικαιωμάτων;

Θα λογοδοτήσουν οι υπεύθυνοι για το σκάνδαλο των υποκλοπών που πλέον αποδεδειγμένα έχουν γίνει;

Θα αφεθεί η Δικαιοσύνη ελεύθερη να κάνει τη δουλειά της; Και τελικά θα υπάρξει διαβεβαίωση ότι οι πολίτες μπορούν να συνομιλούν ελεύθερα χωρίς κάποιο «αυτί» να τους παρακολουθεί;

Υποκλοπές γίνονταν και παλιότερα, γίνονται και τώρα, όλα τα άλλα είναι προφάσεις εν αμαρτίαις. Ο ΣΥΡΙΖΑ που δικαίως «σηκώνει» το θέμα, ουδέποτε διέψευσε ή έδωσε εξηγήσεις για τις παράνομες επισυνδέσεις στα γραφεία του ΚΚΕ.

Ούτε για τις παρακολουθήσεις του κ. Πιτσιόρλα, του κ. Κοτζιά, του κ. Καμμένου.

Για να μη μιλήσουμε για τα «βαλιτσάκια» και τους «ιούς» που είχαν μπει σε κτίρια οικονομικών παραγόντων την περίοδο 2015-2019.

Όμως, αυτά δεν είναι δικαιολογίες για να κάνει και η ΝΔ τα ίδια. Ούτε είναι δικαιολογία να λένε «κι εσείς είχατε τον Τόμπρα ή τον Μαυρίκη, τώρα τι μιλάτε».

Αυτά είναι σοβαρά ζητήματα δημοκρατίας που δεν λύνονται στο… Κυνοβούλιο.

Κι από την άλλη, είναι ντροπιαστική η οποιαδήποτε προσπάθεια «δολοφονίας χαρακτήρων», ειδικά αδέκαστων δικαστικών ή η προσπάθεια απαξίωσης των ανεξάρτητων αρχών.

Είναι ντροπή κάθε φορά που μια κυβέρνηση δεν «βολεύεται» με μια ανεξάρτητη αρχή να προσπαθεί να την απαξιώσει.

Όλα αυτά, λοιπόν, αναδεικνύουν ένα σοβαρό πρόβλημα στη χώρα.

Ότι δηλαδή το πολιτικό σύστημα υπονομεύει τον ίδιο του τον χαρακτήρα, την ποιότητά του, την αξιοπιστία του.

Ας μην πέσουν από τα σύννεφα λοιπόν τα κόμματα του συνταγματικού τόξου όταν δουν ενίσχυση των ακραίων δυνάμεων και του λαϊκισμού.

Ας μην εκπλαγούν όταν ακροδεξιοί μπαίνουν στη Βουλή, με γραβάτα ή με σβάστικα στο μπράτσο.

Ας μην δείχνουν στεναχωρημένοι κάθε φορά που ο φθηνός λαϊκισμός από κάθε πολιτική κατεύθυνση, επικρατεί του σοβαρού πολιτικού διαλόγου που παλεύει για να κάνει καλύτερη αυτή τη χώρα.

Ξαναμπαίνουμε σε επικίνδυνες ατραπούς και το μερίδιο της ευθύνης των κομμάτων και καθενός πολιτικού πρώτης γραμμής είναι μεγάλο.