Δώρα Τσαμπάζη: Πρώτη Πρωτοχρονιά χωρίς τον Αλέξανδρο Νικολαΐδη – Η συγκινητική ανάρτησή της

Δύσκολες είναι οι φετινές γιορτές για τη Δώρα Τσαμπάζη, καθώς μέσα στο 2022 έφυγε από τη ζωή ο σύζυγός της Αλέξανδρος Νικολαΐδης. Ο Ολυμπιονίκης άφησε την τελευταία του πνοή στις 14 Οκτωβρίου, μετά από σκληρή μάχη με τον καρκίνο, μόλις στα 42 του χρόνια, βυθίζοντας στο πένθος και στη θλίψη τη χώρα.

Η σύντροφος της ζωής του, το πρωί της Πρωτοχρονιάς, έκανε την πρώτη ανάρτησή της για το 2023 δημοσιεύοντας μια φωτογραφία με τον αγαπημένο της, θέλοντας να εκφράσει όλα αυτά που νιώθει αυτές τις ημέρες και ιδιαίτερα μετά την αλλαγή του έτους.

Στη λεζάντα έγραψε χαρακτηριστικά:

«Το 2023 μπήκε και θα κάποιος θα έλεγε ότι πρέπει να νιώθω ανακούφιση για αυτή την δύσκολη χρονιά που έφυγε. Όμως τι ανακούφιση μπορώ να νιώσω όταν από εδώ και πέρα, κάθε χρόνος θα με βρίσκει χωρίς τον άνθρωπο μου;

Οπότε η αλήθεια είναι ότι δεν υπάρχουν κακές και καλές χρονιές, δεν φταίνε τα χρόνια για την δυστυχία μας, καμιά φορά δεν φταίει και κανένας. Ακόμα και η χειρότερη χρονιά μέσα της σίγουρα θα κρύβει έστω και κάποιες όμορφες στιγμές. Και αυτές πρέπει να κρατάμε και ταυτόχρονα από αυτές να κρατιόμαστε. Καλή χρονιά με ΥΓΕΙΑ σε όλους».

Η ανάρτησή της

Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.

Η δημοσίευση κοινοποιήθηκε από το χρήστη Δώρα Τσαμπάζη (@doratsambazi)

Η συγκλονιστική εξομολόγηση μετά τον θάνατό του

Λίγο πριν τα Χριστούγεννα, η Δώρα Τσαμπάζη μίλησε για πρώτη φορά μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου Νικολαΐδη. Άνοιξε την καρδιά της στο MEGA Stories και αναφέρθηκε στον αθλητή με τις σπάνιες αρετές, το αλύγιστο πνεύμα και την απαράμιλλη σεμνότητα.

«Η ασθένεια μπορεί να ήρθε όταν γεννιόταν ο γιος μας γιατί τις πρώτες ενοχλήσεις τις είχε όταν ο γιος μου ήταν τριών μηνών….», είπε περιγράφοντας τα πρώτα συμπτώματα που είχε ο Ολυμπιονίκης μέχρι την τελική διάγνωση με καρκίνο.

Στη συνέχεια, συγκινημένη, η Δώρα Τσαμπάζη μίλησε και για την περίοδο που χρειάστηκε να έρθουν στην Αθήνα προκειμένου ο αθλητής να παλέψει για τη ζωή του.

«Εκεί ήταν το σοκ. Έπρεπε να φύγουμε πολύ γρήγορα στην Αθήνα. Νοικιάσαμε ένα σπίτι απέναντι από το νοσοκομείο. Θήλαζα και έστελνα με τα ΚΤΕΛ το γάλο στον μικρό. Εκεί συνειδητοποιήσαμε τι θα πει οικογένεια. Ο Αλέξανδρος αγωνιζόταν για τη ζωή του και εγώ έδινα μια μάχη για να έχει το παιδί μου να φάει. Στην αρχή είχαμε όλοι πάρα πολλή δύναμη. Ο Αλέξανδρος ήταν ο πιο προσγειωμένος. Όλοι λέγαμε “έλα μωρέ θα τα καταφέρεις” εκείνος μας έλεγε, “δε περνάω γρίπη, μπορεί και να μην τα καταφέρω”. Έπρεπε να περάσει πολύς καιρός για να καταλάβω ότι η στάση του ήταν η προετοιμασία για το τέλος και δεν ήταν ηττοπάθεια» είπε.

«Την επιθυμία να δώσει τα μετάλλια την είχε εκφράσει πολύ νωρίτερα, έλεγε ότι αν γίνει καλά θέλει να τα δώσει. Μετά, όταν άρχισε να προχωρά η ασθένεια έλεγε ότι αν δεν γίνει καλά θέλει να τα δώσει. Τον Σεπτέμβριο ολοκλήρωσε την επιστολή του» δήλωσε σε άλλο σημείο η Δώρα Τσαμπάζη προσθέτοντας:

«Το χαμόγελό του δεν το έχασε, έκανε πλάκα μέχρι το τέλος, έπαιζε με τα παιδιά όσο μπορούσε. Ήταν όμως συνειδητοποιημένος, ήξερε ότι δε θα τα καταφέρει, μας το έλεγε».

Για τον τρόπο που διαχειρίστηκαν όλη αυτή την κατάσταση τόσο εκείνη όσο και ο σύζυγός της ανέφερε: «Δεν πέρασα το στάδιο οργής αλλά έζησα όλα τα “γιατί”. Ο Αλέξανδρος όμως, δεν το είπε ποτέ αυτό. Αυτό που μου είχε πει, είναι ότι αν ήταν να πέσει ένας κλήρος στην οικογένειά μας, και έπρεπε κάποιος να τραβήξει το μικρότερο κλαδάκι, αυτός έπρεπε να το τραβήξει και κανείς άλλος. Αυτό ήταν η ωραιότερη ερωτική εξομολόγηση που μου έχει κάνει».